Wouter Koolmees
| Wouter Koolmees | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 20 maart 1977 | |||
| Geboorteplaats | Capelle aan den IJssel | |||
| Partij | D66 | |||
| Titulatuur | drs. | |||
| Alma mater | Universiteit Utrecht | |||
| Politieke functies | ||||
| 2010-2017 | Lid Tweede Kamer | |||
| 2017-2022 | Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid | |||
| 2019-2020 | Vicepremier | |||
| 2021 | Informateur nieuw kabinet | |||
| Biografie op Parlement.com | ||||
| ||||
Wouter Koolmees (Capelle aan den IJssel, 20 maart 1977) is een Nederlands politicus. Namens D66 was hij van 26 oktober 2017 tot 10 januari 2022 minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid in het kabinet-Rutte III. Ter vervanging van Kajsa Ollongren was Koolmees van 1 november 2019 tot 14 mei 2020 tevens vicepremier.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Studie[bewerken | brontekst bewerken]
Koolmees begon zijn schoolloopbaan op het IJsselcollege in Capelle aan den IJssel. Daarna studeerde hij sociale en institutionele economie aan de Universiteit van Utrecht, deze studie rondde hij in 2001 af. Hierna was hij tot 2003 werkzaam als onderzoeker bij het Nederlands Economisch Instituut.[1] Daarna maakte de D66'er de overstap naar het ministerie van Financiën waar hij van 2003 tot 2007 werkte als ambtenaar Algemene Financiële en Economische Politiek en van 2007 tot 2009 als ambtenaar Inspectie der rijksfinanciën. De laatste anderhalf jaar, tot juni 2010, was Koolmees hoofd begrotingsbeleid.
Tweede Kamerlid[bewerken | brontekst bewerken]
Koolmees stond op de 8e plaats van de kandidatenlijst van D66 voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 en werd gekozen in de Tweede Kamer. Op 11 december 2010 werd Koolmees door de Nederlandse parlementaire pers verkozen tot politiek talent van het afgelopen jaar.[1] In 2014 kreeg Koolmees de Prinsjesprijs van juryvoorzitter Wim Deetman. Deze wordt uitgereikt aan een politicus die in optreden of handelen van bijzondere betekenis is of is geweest voor het gezag van het parlement en voor de vitaliteit van de parlementaire democratie van Nederland. Koolmees deelde deze prijs met de eveneens financiële woordvoerders Carola Schouten (ChristenUnie) en Elbert Dijkgraaf (SGP). In 2012 en 2017 stond hij op de derde plaats en werd hij opnieuw gekozen. Koolmees was woordvoerder financiën en vicefractievoorzitter.
Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid[bewerken | brontekst bewerken]
In het kabinet-Rutte III dat op 26 oktober 2017 beëdigd werd, werd Koolmees minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Koolmees slaagde er in juni 2019 in om na lange discussies een principeakkoord te bereiken met sociale partners over het toekomstig pensioenstelsel. Vanwege het tijdelijk terugtreden van Kajsa Ollongren werd hij op 1 november 2019 tevens benoemd tot vicepremier. Op 14 mei 2020 nam Ollongren deze taak weer van hem over. Tijdens Prinsjesdag 2020 was Koolmees de tweede aangewezen overlevende van Nederland.[2]
In april 2021 ontstond ophef over openbaargemaakte notulen van een aantal ministerraden. Tijdens een ministerraad op 12 juli 2019 had Koolmees samen met andere ministers geklaagd over een aantal Kamerleden van coalitiefracties. Volgens hem droeg hun kritiek niet bij aan het vinden van een oplossing voor de toeslagenaffaire.[3]
Op 10 januari 2022 beëindigde Koolmees zijn politieke carrière.
Informateur[bewerken | brontekst bewerken]
Van 28 maart 2021 tot 2 april 2021 was Koolmees samen met VVD-minister Tamara van Ark verkenner voor de kabinetsformatie. Deze opdracht werd vroegtijdig beëindigd, omdat na incidenten met de vorige verkenners de Tweede Kamer een informateur wilde die iets verder afstond van de politiek.
Op 5 oktober 2021 werd Koolmees benoemd als informateur, samen met Johan Remkes. Hun opdracht werd om uitvoering te geven aan een advies van Remkes om de mogelijkheid te onderzoeken van een kabinet van VVD, D66, CDA en ChristenUnie, daarbij in acht nemend de overwegingen van Remkes over constructieve betrokkenheid en vruchtbare samenwerking met andere fracties. Koolmees legde voor zijn informateurschap tijdelijk al zijn taken neer als minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, maar diende formeel nooit zijn ontslag in.[4]
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: L.F. (Lodewijk) Asscher |
Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid 2017-2022 |
Opvolger: C.E.G. (Karien) van Gennip |
| Voorganger: K.H. (Kajsa) Ollongren |
Vicepremier 2019-2020 |
Opvolger: K.H. (Kajsa) Ollongren |
| Voorganger: Annemarie Jorritsma en Kajsa Ollongren |
Verkenner Kabinetsformatie 2021 25 maart 2021 - 2 april 2021 |
Opvolger: Herman Tjeenk Willink (als informateur) |
| Voorganger: Johan Remkes |
Informateur Kabinetsformatie 2021 5 oktober 2021 - 15 december 2021 |
Opvolger: Mark Rutte (als formateur) |
