Zalabiye

Zalabiye
	Blik op de ruïne van Zalabiye
	;
Situering
Coördinaten	35° 40′ NB, 39° 51′ OL
Portaal	Archeologie

Zalabiye (Arabisch: زلبيّة) is een archeologische vindplaats op de linkeroever van de Eufraat in het gouvernement Deir ez-Zor in Syrië.

De vindplaats ligt vlak bij een smalle doorgang in de vallei van de Eufraat tussen klippen van basalt, en die al-khanuqa, "de wurger" genoemd wordt.^[1] Op de andere oever, ongeveer 3 km stroomopwaarts, ligt de gelijktijdige stad Halabiye. Zalabiye werd gesticht in de derde eeuw n.Chr. toen het Palmyreense Rijk zich vanuit de oasestad Palmyra uitbreidde in de richting van de Eufraat. De verdedigingswerken werden daarna verbeterd door de Byzantijnse keizer Justinianus I (527–565) als onderdeel van zijn programma om de oostelijke grens van het rijk te versterken.^[2]

Halabiye is gebouwd op een rechthoekige plattegrond omringd door een verdedigingsmuur met vierkante torens. De plaats heeft schade opgelopen als gevolg van aardbevingen en erosie door de Eufraat. Halabiye werd ook gebruikt als steengroeve voor ballast voor de nabijgelegen spoorlijn. Tegenwoordig staan alleen de oostelijke muur met acht torens en een poort nog overeind. Ten noorden en oosten van Zalabiye lagen voor de stadsmuren uitgebreide buitenwijken. Ongeveer 1 km stroomopwaarts van Zalabiye lag een dam in de Eufraat met een kanaal op de rechteroever van de rivier. Dit kanaal is waarschijnlijk in de eerste eeuw n.Chr. aangelegd, maar stamt mogelijk zelfs al uit de Late Bronstijd. De lokale bevolking heeft het kanaal naar de legendarische koningin Semiramis genoemd.^[2]

Er bestaan plannen voor de bouw van een dam stroomafwaarts van Halabiye en Zalabiye. Als deze uitgevoerd zouden worden, dan zou Zalabiye overstroomd worden. Er werden plannen ontwikkeld door de Syrische overheid, het VN-Ontwikkelingsprogramma en UNESCO om het effect van de overstroming op de ruïnes van Halabiye en Zalabiye te beperken.^[3]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Burns, R. (2009), The monuments of Syria. A guide. I.B. Tauris, London, 160–161. ISBN 978-1-84511-947-8. Gearchiveerd op 10 april 2022.
↑ ^a ^b Burns, R. (2009), The monuments of Syria. A guide. I.B. Tauris, London, 303. ISBN 978-1-84511-947-8. Gearchiveerd op 10 april 2022.
↑ Government of the Syrian Arab Republic State Planning Commission & the United Nations Development Programme (2008), Reviving the business climate and boosting tourism in Deir Ezzor. Gearchiveerd op 8 oktober 2011. Geraadpleegd op 18 March 2011.

Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Zalabiye op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.

Zie de categorie Zalabiyeh van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[halabiye-1] Burns, R. (2009), The monuments of Syria. A guide. I.B. Tauris, London, 160–161. ISBN 978-1-84511-947-8. Gearchiveerd op 10 april 2022.

[zalabiye-2] Burns, R. (2009), The monuments of Syria. A guide. I.B. Tauris, London, 303. ISBN 978-1-84511-947-8. Gearchiveerd op 10 april 2022.

[businessdeirezzor-3] Government of the Syrian Arab Republic State Planning Commission & the United Nations Development Programme (2008), Reviving the business climate and boosting tourism in Deir Ezzor. Gearchiveerd op 8 oktober 2011. Geraadpleegd op 18 March 2011.

[1]

[2]

[3]