Zilvercyanaat

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zilvercyanaat
Algemeen
Molecuulformule AgOCN
IUPAC-naam zilvercyanaat
Molmassa 149,885 g/mol
InChI
1S/CHNO.Ag/c2-1-3;/h3H;/q;+1/p-1
CAS-nummer 3315-16-0
PubChem 76827
Wikidata Q1429870
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Schadelijk
Waarschuwing
H-zinnen H302 - H312 - H332
EUH-zinnen geen
P-zinnen P280
VN-nummer 3260
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vast
Kleur beige-grijs
Dichtheid 4 g/cm³
Onoplosbaar in water
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur monoklien
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Zilvercyanaat is een zout van zilver en het cyanaat-anion, en heeft als brutoformule AgOCN. De stof komt voor als een beige tot grijs kristallijn poeder, dat zo goed als onoplosbaar is in water.

Synthese[bewerken | brontekst bewerken]

Zilvercyanaat kan bereid worden door de metathesereactie tussen kaliumcyanaat en zilvernitraat:

Een alternatieve bereidingsmethode is de reactie tussen zilvernitraat en ureum:

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Zilvercyanaat kristalliseert uit in een monoklien kristalsysteem. Het behoort tot de ruimtegroep P21/m en de parameters van de eenheidscel bedragen:[1]

  • a = 547,3 pm
  • b = 637,2 pm
  • c = 341,6 pm
  • β = 91°

Zilvercyanaat kent een explosief isomeer, zilverfulminaat. Aan de hand van beide verbindingen ontdekten Justus von Liebig en Friedrich Wöhler aan het begin van de 19e eeuw het concept isomerie.

Reacties[bewerken | brontekst bewerken]

Zilvercyanaat reageert in waterig midden met salpeterzuur tot zilvernitraat, koolstofdioxide en ammoniumnitraat:

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]