Zilvergibbon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zilvergibbon
IUCN-status: Bedreigd[1] (2015)
Zilvergibbon in Zoo Praag
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Orde:Primates (Primaten)
Familie:Hylobatidae (Gibbons)
Geslacht:Hylobates
Soort
Hylobates moloch
(Audebert, 1798)
Originele combinatie
Simia moloch
Verspreidingsgebied van de zilvergibbon
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Zilvergibbon op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

De zilvergibbon (Hylobates moloch), ook wel grijze gibbon, Javaanse gibbon of wau-wau genoemd, is een bedreigde soort gibbon uit de superfamilie van de mensapen. Hij komt enkel voor op het Indonesische eiland Java. Zijn nauwste verwant is de Borneogibbon of Müllers gibbon (Hylobates muelleri) uit Borneo.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

De zilvergibbon heeft een egaal zilvergrijze tot blauwgrijze vacht met een donkerdere kruin en borst. Het gezicht en de handen en voeten zijn zwart. Hij wordt 45 tot 64 centimeter lang en gemiddeld 5,5 tot 5,9 kilogram zwaar. Net als andere mensapen heeft de zilvergibbon geen staart.

Leefgebied en gedrag[bewerken | brontekst bewerken]

De zilvergibbon leeft voornamelijk in laagland- en bergwouden tot op een hoogte van 1500 meter. De gibbon komt enkel voor in de westelijke helft van Java.

Zilvergibbons leven voornamelijk in de kruinen van hoge bomen. Ze leven in paartjes of in familiegroepjes van vier tot twaalf dieren. Anders dan andere gibbons houden de paartjes geen zangduetten. Vrouwtjes zingen voornamelijk overdag, mannetjes 's ochtends vroeg, voor zonsopgang. Mannetjes worden echter zelden gehoord. Ze leven in een woongebied van 17 hectare.

De zilvergibbon eet sappige vruchten als vijgen, bladeren, aangevuld met insecten, larven, honing en soms een vogeltje.

Status op de internationale rode lijst[bewerken | brontekst bewerken]

Java is een dichtbevolkt eiland, en het grootste gedeelte van het oorspronkelijke leefgebied van de zilvergibbon is gekapt. Hierdoor wordt de soort bedreigd. In 2004 werd geschat dat de grootste populatie hoogstens 500 dieren bevatte en dat er in totaal 4 tot 5000 dieren over waren, verspreid over 15 locaties. In 2008 werd de totale populatie geschat op minder dan 2500 dieren en dat geen enkele deelpopulatie uit meer dan 250 volwassen dieren bestaat. Door dit betere onderzoek is bekend geworden dat het dier niet de status ernstig bedreigd (kritiek) verdient, de zilvergibbon voldoet wel aan de criteria voor bedreigd. Dit wil echter niet zeggen dat de bedreigingen minder zijn geworden; deze verandering van status kwam alleen omdat de populatieschattingen nauwkeuriger werden.[1]