Zilverjodaat
| Zilverjodaat | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemeen | ||||
| Molecuulformule | AgIO3 | |||
| IUPAC-naam | zilverjodaat | |||
| Molmassa | 282,77 g/mol | |||
| CAS-nummer | 7783-97-3 | |||
| Wikidata | Q245911 | |||
| Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | ||||
| ||||
| H-zinnen | H272 - H315 - H319 - H335 | |||
| EUH-zinnen | geen | |||
| P-zinnen | P221 - P210 - P305+P351+P338 - P302+P352 - P405 - P501 | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Aggregatietoestand | vast | |||
| Kleur | wit | |||
| Dichtheid | 5,53 g/cm³ | |||
| Smeltpunt | > 200 °C | |||
| Oplosbaarheid in water | 0,5 g/L | |||
| Goed oplosbaar in | 10% ammonia | |||
| Slecht oplosbaar in | water | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
Zilverjodaat (AgIO3) is een witte, kristallijne vaste stof, opgebouwd uit zilver, jood en zuurstof. In tegenstelling tot de meeste jodaten is zilverjodaat slecht oplosbaar in water. De stof is lichtgevoelig.
Synthese[bewerken | brontekst bewerken]
Zilverjodaat kan bereid worden door reactie van zilvernitraat met natriumjodaat, het bijproduct van deze reactie is natriumnitraat.[1]
Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]
Zilverjodaat wordt gebruikt voor het aantonen van chloriden.
Bronnen, noten en/of referenties
|