Naar inhoud springen

Zweeds voetbalelftal (mannen)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Zweden
Vlag van Zweden
Bijnaam Blågult ("Blauw-geel")
Kledingsponsor Adidas
FIFA-ranglijst 28 Gedaald 1 (20 juni 2024)
Hoogste ranking 2e (nov 1994)
Laagste ranking 45e (maa 2015, okt-nov 2015, maa 2017)
Associatie Zweedse voetbalbond
Bondscoach Vlag van Denemarken Jon Dahl Tomasson
Stadion Friends Arena, Solna
Meeste interlands Anders Svensson (148)
Topscorer Zlatan Ibrahimović (62)
Wedstrijden
Eerste interland:
Vlag van Zweden Zweden 11–3 Noorwegen Vlag van Noorwegen
(Göteborg, Zweden; 12 juli 1908)
Grootste overwinning:
Vlag van Zweden Zweden 12–0 Letland Vlag van Letland
(Stockholm, Zweden; 29 mei 1927)

Vlag van Zweden Zweden 12–0 Zuid-Korea Vlag van Zuid-Korea
(Londen, Verenigd Koninkrijk; 5 augustus 1948)
Grootste nederlaag:
Vlag van Engeland Engeland (am.) 12–1 Zweden Vlag van Zweden
(Londen, Engeland; 20 oktober 1908)

Wereldkampioenschap
Optredens 12 (eerste keer: 1934)
Beste resultaat Tweede plaats (1958)
Europees kampioenschap
Optredens 7 (eerste keer: 1992)
Beste resultaat Halve finale (1992)
Thuis
Uit

Het Zweeds voetbalelftal is een team van voetballers dat Zweden vertegenwoordigt in internationale wedstrijden en competities. Het behaalde goud op de Olympische Zomerspelen van 1948 in Londen.

Voor de Tweede Wereldoorlog

[bewerken | brontekst bewerken]

Zweden speelde zijn eerste internationale wedstrijd op 12 juli 1908 tegen Noorwegen: 11-3. In hetzelfde jaar debuteerde Zweden op de Olympische Spelen en leed tegen Groot-Brittannië de grootste nederlaag in zijn historie: 12-1. Op de Olympische Spelen van 1912 en 1920 werd de ploeg uit Scandinavië steeds uitgeschakeld door Nederland. In 1924 haalde Zweden via titelhouder België (8-1) en Egypte (5-0) de halve finale, waarna met 2-1 werd verloren van Zwitserland. Na een replay veroverde Zweden zijn eerste bronzen medaille in een voetbaltoernooi: Nederland werd met 3-1 verslagen.

In 1934 deed Zweden voor de eerste keer mee aan een WK-toernooi, de nationale selectie plaatste zich voor het eindtoernooi via zeges op Estland en Litouwen. In de eerste ronde speelde de ploeg van bondscoach Bill Pettersson tegen Argentinië in Bologna, finalist van het vorige WK. Twee keer werd er een achterstand goedgemaakt, waarna Kurt Kroon in de 70e minuut het winnende doelpunt maakte. In de kwartfinales leden de Zweden in Milaan een 2-1 nederlaag tegen Duitsland

Zweden kwalificeerde zich ook voor het WK in 1938. In een groep met Duitsland, Estland en Finland was een tweede plaats in de groep genoeg voor het halen van de eindronde ondanks een 5-0 nederlaag tegen Duitsland. In de eerste ronde lootte men tegen het "Wunderteam" van Oostenrijk, maar door de Duitse inname van het land ging deze wedstrijd niet door. In de kwartfinales was men veels te sterk voor Cuba: 8-0 met drie doelpunten van zowel Harry Andersson als Gustav Wetterström. In de halve finale tegen Hongarije in Parijs kwam Zweden al in de eerste minuut op voorsprong via Arne Nyberg, maar leed men uiteindelijk een zware nederlaag: 1-5. Ook de strijd om de derde en vierde plaats ging uiteindelijk verloren: Zweden nam tegen Brazilië een 2-0 voorsprong om uiteindelijk met 4-2 te verliezen.

1948–1958: olympische titel en tweede op eigen WK

[bewerken | brontekst bewerken]
Gre-No-Li

In 1948 bereikte Zweden de olympische titel in Londen. Het haalde de finale via Oostenrijk (3-0), Zuid-Korea (12-0) en Denemarken (4-2). In de finale won Zweden met 3-1 van Joegoslavië dankzij doelpunten van Gunnar Gren, Stjepan Bobek en Gunnar Nordahl. Gren en Nordahl vormden samen met Nils Liedholm een gevreesd aanvalstrio, kortweg Gre-No-Li. Na de olympische Spelen vertrokken zij naar AC Milan. Omdat Zweden alleen amateurs selecteerde voor het nationale team, waren zij niet meer beschikbaar.

Met louter amateurs haalde Zweden het WK in 1950 via Ierland en Finland. In de eerste ronde won het met 3-2 van regerend wereldkampioen Italië, Hasse Jeppson scoorde twee doelpunten. Een gelijkspel tegen Parguay was genoeg om zich te plaatsen voor de finale-poule met Brazilië, Uruguay en Spanje als tegenstanders. De eerste wedstrijd was een enorme deceptie, voor 139.000 toeschouwers in het Maracaña Stadion won Brazilië met 7-1. Na een 3-2 nederlaag tegen Uruguay haalde Zweden de derde plaats door met 3-1 van Spanje te winnen. Topscorers van dit Zweedse team waren Karl-Erik Palmér en Stig Sundqvist met drie doelpunten.

In 1952 haalde het Zweedse team een derde plaats op de Olympische Spelen in Helsinki. In de halve finale was Zweden kansloos tegen Hongarije, bijgenaamd de Magische Magyaren (6-0). De strijd om het brons werd met 2-0 van Duitsland gewonnen door doelpunten van Ingvar Rydell en Gosta Lofgren. Voor het WK in 1954 werden alleen profs uit eigen land geselecteerd, het verloor twee keer van België en met vier punten achterstand moest Zweden thuisblijven.

Kurt Hamrin

Het WK in 1958 werd in eigen land georganiseerd, nu werden de buitenlandse spelers wel geselecteerd en konden Gunnar Gren, Gunnar Nordahl en Nils Liedholm eindelijk hun debuut op het hoogste podium maken. Zweden had weinig problemen de eerste ronde te overleven via overwinningen op Mexico (3-0) en Hongarije (2-1) en een gelijkspel tegen Wales. In de kwartfinale werd olympisch kampioen de Sovjet-Unie met 2-0 verslagen door doelpunten in de tweede helft van Kurt Hamrin en Agne Simonsson. De halve finale tegen regerend kampioen Duitsland werd een ware slijtage-slag, in een harde wedstrijd moesten de Duitsers met negen man verder door een rode kaart van Erich Juskowiak en een blessure van Fritz Walter. In de slotfase trokken de Zweden de wedstrijd naar zich toe door doelpunten van Gunnar Gren en Kurt Hamrin. In de finale tegen Brazilië nam Zweden een 1-0 voorsprong door een doelpunt van Nils Liedholm, maar de extra klasse van met name Garrincha en Pelé was het land te machtig: 2-5. Het was het beste resultaat van Zweden op een Wereldkampioenschap tot dusverre. Hamrin en Simonsson waren topscorers van dit team met vier doelpunten.

1958–1968: Geen internationale toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]

Na dit succes waren de Italiaanse sterren op leeftijd en namen afscheid van het team, een nieuwe generatie stond niet op. Zweden schreef zich niet in voor het eerste EK. Voor het WK in 1962 speelde de ploeg tegen België en Zwitserland, het won beide wedstrijden van België en de thuiswedstrijd tegen Zwitserland leverde een ruime overwinning op: 4-0. De return werd in de slotfase verloren, het doelsaldo van de Zweden was beter, maar was niet doorslaggevend voor plaatsing. In een beslissingswedstrijd in West-Berlijn werd na rust een 0-1 voorsprong weggegeven: 2-1 voor Zwitserland.

Voor het EK in 1964 konden maar vier teams zich plaatsen voor de eindronde, via drie barrage-wedstrijden kon het toernooi gehaald worden. In de eerste ronde won Zweden van Noorwegen (0-2 uit, 1-1 thuis). In de tweede ronde leverde Zweden een knappe prestatie door te winnen van de finalist van het vorige EK, Joegoslavië. Na een doelpuntloos gelijkspel in Belgrado werd er in Malmö met 3-2 gewonnen, de later voor Feyenoord spelende Harry Bild scoorde het winnende doelpunt. In de beslissende ronde was de andere finalist van 1960, de Sovjet-Unie de tegenstander. Na een 1-1 gelijkspel in Solna werd de ploeg voor 99.000 toeschouwers uitgeschakeld in Moskou: 3-1.

In de voorronde van het WK in 1966 waren West-Duitsland en Cyprus de tegenstanders, de twee wedstrijden tegen de Duitsers waren beslissend. In West-Berlijn scoorde Kurt Harmrin vlak voor tijd de gelijkmaker: 1-1. In de return nam Zweden een 1-0 voorsprong via Torbjörn Jonsson, maar Werner Krämer maakte vlak voor rust de gelijkmaker. In de tweede helft nam Duitsland de leiding via Uwe Seeler en Zweden kon zich niet meer kwalificeren, Duitsland zou later de finale van dat WK halen.

In de voorronde voor het EK in 1968 had Zweden een goede start door met 1-2 de uitwedstrijd van de nummer drie van het laatste WK te winnen, Portugal werd met 1-2 verslagen. De later voor Ajax voetballende Inge Danielsson scoorde beide doelpunten. Een thuisnederlaag tegen Bulgarije en een 3-1 nederlaag tegen Noorwegen maakte Zweden kansloos en met een ruime achterstand op Bulgarije (vijf punten) was de ploeg uitgeschakeld.

1968–1980: Drie WK's op een rij

[bewerken | brontekst bewerken]
Ove Kindvall met zijn gezin in 1970

In de voorronde van het WK in 1970 had Zweden een goede uitgangspositie door tweemaal te winnen van Noorwegen, concurrent Frankrijk verloor thuis met 0-1 van de Noren. In de beslissende wedstrijd scoorde de bij Feyenoord spelende Ove Kindvall tweemaal tegen de Fransen en plaatste Zweden zich voor de eerste keer sinds 1958 voor het WK. Kindvall zou later dat seizoen historie schrijven door het winnende doelpunt te scoren in de Europa Cup Finale van Feyenoord tegen Celtic. Op het WK voetbal in Mexico begon Zweden met een 1-0 nederlaag tegen Italië. In een wedstrijd die bol stond van overtredingen kwam Zweden niet verder dan een 1-1 gelijkspel tegen Israël. In de laatste groepswedstrijd tegen Uruguay moest men met twee goals verschil winnen om de kwartfinales te halen. In Puebla scoorde Ove Grahn pas in de laatste minuut het winnende doelpunt en kon Zweden terug naar huis.

Voor het EK van 1972 was Zweden ingedeeld in een groep met Italië, Oostenrijk en Ierland. Met zes punten uit vier wedstrijden was Zweden nog kansrijk, maar de uitwedstrijden tegen Oostenrijk en Italië gingen verloren. Met vier punten achterstand op Italië en één op Oostenrijk eindigde Zweden op de derde plaats.

Ralf Edström

Voor de kwalificatie van het WK in 1974 was Zweden in een spannende strijd verwikkeld met Oostenrijk en Hongarije, de wedstrijden tegen Malta zouden beslissend zijn voor het doelsaldo. Voor de vijfde wedstrijd tegen Hongarije had de ploeg vijf punten uit vier wedstrijden. In een doelpuntrijke wedstrijd scoorde de later voor PSV spelende Ralf Edström de gelijkmaker: 3-3. Hongarije was nu uitgeschakeld en Zweden moest met twee doelpunten verschil winnen van Malta om Oostenrijk op doelsaldo voor te blijven. In Valletta kwam de ploeg niet verder dan een 1-2 overwinning en was een beslissingswedstrijd in Gelsenkirchen nodig tegen Oostenrijk. Zweden won met 2-1 door doelpunten van Larsson en Sandberg. Op het WK in West-Duitsland startte Zweden met twee doelpuntloze gelijke spelen tegen Bulgarije en Nederland. In de tweede helft tegen Uruguay sloeg Zweden toe: 3-0 en zonder tegendoelpunten haalde Zweden de tweede ronde. In de tweede ronde begon Zweden met een 1-0 nederlaag tegen Polen mede door een gestopte strafschop. In de wedstrijd tegen het gastland streed Zweden voor de laatste kans, een kwartier voor tijd was de stand nog 2-2, maar door doelpunten van de Duitse invallers Jürgen Grabowski en Uli Hoeneß trok Duitsland de wedstrijd naar zich toe. Zweden eindigde het WK met een 2-1 zege op Joegoslavië, Ralf Edström was topscorer van de ploeg met vier doelpunten.

Kwalificatie voor het EK in 1976 was al snel een verloren zaak, de eerste twee thuiswedstrijden gingen allebei verloren, 0-2 tegen Noord-Ierland en 1-2 tegen Joegoslavië. De volgende drie wedstrijden werden gewonnen, maar na een 3-0 nederlaag tegen Joegoslavië was de ploeg definitief uitgeschakeld.

Zweden had rond 1976 een verouderde ploeg, maar had weinig problemen zich te plaatsen voor het WK in 1978, Zwitserland en Noorwegen boden weinig tegenstand. Tijdens de eerste wedstrijd op het WK in Argentinië tegen Brazilië vierde verdediger Björn Nordqvist een record, met 113 interlands was hij de speler met de meeste interlands aller tijden. Tegen Brazilië boekte de ploeg een verdienstelijk gelijkspel (1-1), maar na twee nederlagen tegen Oostenrijk en Spanje kon Zweden voortijdig naar huis.

Veel internationals namen afscheid van het team zoals Björn Nordqvist of waren op leeftijd zoals doelman Ronnie Hellström en Ralf Edström. Zweden begon de kwalificatie voor het EK in 1980 hoopvol met een 2-2 gelijkspel in Frankrijk, maar nederlagen tegen Tsjecho-Slowakije en een gelijkspel tegen Luxemburg zorgde voor een weinig succesvolle campagne. Het land eindigde als derde op ruime afstand van Tsjecho-Slowakije en Frankrijk.

1980–1990: Gemiste toernooien en een mislukt WK

[bewerken | brontekst bewerken]
Thomas Ravelli

In de voorronde van het WK was de ploeg snel in de problemen: twee gelijke spelen tegen Israël, een 3-0 nederlaag in Noord-Ierland en een thuisnederlaag tegen Schotland zorgde voor een valse start. Twee thuisoverwinningen tegen Noord-Ierland en Portugal zorgden voor een ommekeer, maar na de 2-0 nederlaag tegen Schotland was het over en sluiten. Schotland en Noord-Ierland plaatsten zich voor het WK met respectievelijk drie en één punt voorsprong op Zweden.

Voor de campagne van het EK in 1984 baarde Zweden opzien door twee keer van de kersverse wereldkampioen Italië te winnen: 2-0 in Göteborg, 3-0 in Napels met twee doelpunten de bij Benfica spelende Glenn Strömberg. Zweden streed met Tsjecho-Slowakije en Roemenië om één plaats in het EK, tegen de Tsjechen werden er drie punten behaald, maar beide wedstrijden tegen Roemenië gingen verloren. Zweden eindigde op de tweede plaats in de groep met één punt achterstand op de Roemenen. Dan Corneliusson van VfB Stuttgart was topscorer met vier doelpunten.

Zweden streed met Portugal om een WK-ticket achter het ongenaakbare West-Duitsland. De Zweden verloren de thuiswedstrijd met 0-1, de return leverde een 1-3-overwinning op (twee doelpunten van Robert Prytz van Glasgow Rangers). Op de voorlaatste speeldag had Zweden één verliespunt minder dan Portugal. Terwijl Portugal voor de eerste nederlaag van Duitsland zorgde in een kwalificatie-toernooi ooit verloor Zweden met 2-1 van Tsjecho-Slowakije. Zweden miste opnieuw op één punt kwalificatie voor een groot toernooi.

In de kwalificatie voor het EK in 1988 was Italië de naaste belager van de Zweden. Na een 1-0-zege op Italië (doelpunt van de later bij Ajax spelende Peter Larsson) had de ploeg twee punten voorsprong. Door puntverlies tegen Zwitserland (1-1 thuis) en tegen Portugal (0-1 uit) was de voorsprong weg en moest in Napels gewonnen worden. Wat vier jaar geleden lukte, lukte nu niet, Italië won met 2-1 dankzij twee doelpunten van Gianluca Vialli. Zweden plaatste zich opnieuw net niet voor een groot toernooi, terwijl een club als IFK Göteborg grote successen vierde in de Europa Cup en veel Zweedse spelers hun brood verdienden bij grote Europese clubs.

Tomas Brolin

Zweden bereikte de eindronde van het WK in Italië, het speelde alleen twee keer doelpuntloos gelijk tegen Engeland en won alle andere wedstrijden. Kwalificatie werd afgedwongen door met 0-2 in Polen te winnen: Peter Larsson en Johnny Ekström scoorden de doelpunten. Op het WK ging het echter mis: drie keer werd er een 1-2 nederlaag geleden, de tegenstanders waren Brazilië, Schotland en Costa Rica. Enig lichtpuntje was de doorbraak van de 20-jarige Tomas Brolin, die met zijn spel een transfer naar Parma Calcio 1913 verdiende.

1990–1998: Halve finales op EK en WK

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1992 plaatste Zweden zich voor de eerste keer voor een EK, het organiseerde het toernooi. Tegenstanders in de eerste ronde waren Engeland, Frankrijk en Denemarken. Doelpunten waren schaars, na vier wedstrijden was Zweden de enige ploeg die een wedstrijd won. Door een doelpunt van Brolin werd Denemarken met 1-0 verslagen. Tegen Engeland wankelde de ploeg, het nam een voorsprong dankzij David Platt. Zweden wist de wedstrijd te laten kantelen en dankzij doelpunten van Jan Eriksson en Tomas Brolin werd de wedstrijd met 2-1 gewonnen. De verwachtingen in de halve finale waren hoog gespannen, de tegenstander was wereldkampioen Duitsland, dat met veel geluk de eerste ronde overleefde. Al na elf minuten kwam Duitsland op voorsprong via een vrije trap van Thomas Häßler en liep de ploeg achter de feiten aan, al was de uitslag uiteindelijk draaglijk: 2-3.

Kenneth Anderson

Voor het WK in 1994 waren Frankrijk en Bulgarije de concurrenten om twee plaatsen. Na zes speeldagen won Zweden vijf keer, alleen de uitwedstrijd tegen Frankrijk werd verloren. In de beslissende wedstrijden (Frankrijk thuis, Bulgarije uit) scoorde Martin Dahlin steeds de gelijkmaker. Omdat Zweden tegen de mindere teams de minste fouten maakte won het de groep met één punt en twee punten voorsprong op respectievelijk Bulgarije en Frankrijk. Op het eindtoernooi begon Zweden met een gelijkspel tegen Kameroen, de tweede wedstrijd werd gespeeld in een indoorstadion, het Silverdome stadion met Rusland als tegenstander. In de tweede helft trok Zweden de wedstrijd naar zich toe, Martin Dahlin scoorde twee doelpunten. Na een gelijkspel tegen Brazilië plaatste het zich voor de play-offs, waar Saoedi- Arabië gedecideerd werd verslagen (3-1 met twee treffers van Kennet Andersson). In een afwachtende kwartfinale tegen Roemenië kwam de wedstrijd twaalf minuten voor tijd tot leven na een ingestudeerde vrije trap van Tomas Brolin. Twee minuten voor tijd scoorde Florin Răducioiu de gelijkmaker om in de verlenging Roemenië op voorsprong te zetten. Na een rode kaart van Stefan Schwarz leek de wedstrijd verloren, maar vijf minuten voor tijd scoorde Kennet Andersson de gelijkmaker. In de strafschoppenserie werd doelman Thomas Ravelli de grote held door strafschoppen van Dan Petrescu en Miodrag Belodedici te stoppen. In de halve finale tegen Brazilië werd met 1-0 verloren door een kopdoelpunt van Romário en met een 4-0 zege op Bulgarije werd de bronzen medaille gewonnen. Zweden scoorde met vijftien doelpunten de meeste doelpunten van alle teams, Kennet Anderson en Martin Dahlin scoorden respectievelijk vijf en vier doelpunten, Tomas Brolin werd opgenomen in het beste team van het toernooi.

Na dit succes kwam de klad erin, Zweden wist zich niet te plaatsen voor het EK. Breekpunt was de gewonnen wedstrijd tegen Hongarije, waar Tomas Brolin zijn been brak en nooit meer zijn oude niveau zou halen. Het zou de laatste overwinning van de ploeg worden en de ploeg eindigde als derde met een ruime achterstand op Zwitserland en Turkije met respectievelijk acht en zes punten verschil.

Ook de eindronde van 1998 werd niet gehaald, Zweden moest beginnen aan een inhaalrace na nederlagen tegen Oostenrijk en Schotland. In de achtste speeldag viel de beslissing, in een harde wedstrijd waar twee Oostenrijkers en één Zweed uit het veld werden gestuurd verloor Zweden opnieuw met 1-0, Oostenrijk en Schotland plaatsten zich met respectievelijk vier en twee punten voorsprong.

1988–1998: Vijf eindrondes op een rij

[bewerken | brontekst bewerken]
Henrik Larsson

De start van het kwalificatie-toernooi van het EK in 2000 begon slecht, Zweden kwam in de eerste wedstrijd tegen Engeland in de eerste minuut op achterstand door een vrije trap van Alan Shearer. Het zou het enige tegendoelpunt zijn van de Zweden in de hele kwalificatie. Nog voor rust kwam Zweden op een 2-1 voorsprong. Het won daarna alle wedstrijden, behalve een doelpuntloos gelijkspel in het Wembley Stadium. De voorsprong was negen punten op Engeland en Polen. Voor het toernooi had Henrik Larsson een ernstige blessure, hij werd wel geselecteerd, maar wat niet fit genoeg een hele wedstrijd te spelen. De start was niet best, men verloor van mede-organisator België met 2-1 en speelde doelpuntloos gelijk tegen Turkije. Zweden moest winnen van het al geplaatste Italië om zich te kwalificeren voor de kwartfinales. Larson stond in de basis en maakte de gelijkmaker, maar vlak voor tijd vonniste Alessandro Del Piero de Zweden definitief en de ploeg kon naar huis.

Zweden streed met Turkije om een rechtstreekse plaats voor het WK in 2002. Op de negende speeldag moest Zweden op bezoek bij Turkije, het had een voorsprong van twee punten. Turkije stond drie minuten voor tijd met 1-0 voor door een doelpunt van Hakan Şükür, maar in de slotfase maakte Henrik Larsson de gelijkmaker, waarna Andreas Andersson het winnende doelpunt maakte. Zweden plaatste zich met respectievelijk vijf en negen punten voorsprong op Turkije en Slowakije. Bij de loting op het WK in 2002 was men ingedeeld in een zware groep met Engeland, Nigeria en Argentinië als tegenstanders. Na een 1-1 gelijkspel tegen Engeland won Zweden met 2-1 van Nigeria door twee doelpunten van Henrik Larsson. In de laatste wedstrijd had Zweden genoeg aan een gelijkspel om een van de favorieten vooraf Argentinië uit te schakelen: 1-1. In de achtste finale speelde men tegen Senegal, een ploeg die wereldkampioen Frankrijk uitschakelde. De wedstrijd eindigde in 1-1 door doelpunten van Larsson en Henri Camara. In de eerste verlenging schoot Anders Svensson eerst op de paal na een sterke individuele actie, maar vlak daarna scoorde Camara opnieuw na een snelle uitbraak. Het was de "Golden Goal" voor Senegal, de wedstrijd was meteen afgelopen en Zweden was uitgeschakeld.

Voor het EK 2004 had Zweden weinig moeite zich te plaatsen, alleen op de laatste speeldag werd verloren van Letland, toen kwalificatie al zeker was. Op de eindronde begon Zweden stormachtig, een 5-0 overwinning op Bulgarije. In de tweede wedstrijd dreigde de ploeg te verliezen van Italië, totdat Zlatan Ibrahimović de gelijkmaker scoorde met een sterke voetbeweging. De toen nog bij Ajax spelende speler zou mede door deze actie getransfereerd worden door Juventus. Denemarken en Zweden wisten vooraf dat een 2-2 gelijkspel genoeg zou zijn voor de kwartfinales ten koste van Italië. Mattias Jonson scoorde in de 89e minuut de 2-2 namens Zweden, waarna beide landen de bal rustig rond lieten spelen. In de kwartfinales speelde Zweden tegen Nederland, het was een afwachtende wedstrijd, waar pas in de verlengingen grote kansen ontstonden. Zweden leek in het voordeel bij de strafschoppen, omdat Nederland bij vier eerdere toernooien de strafschoppenserie verloor. Na eerdere missers van Zlatan Ibrahimović en Phillip Cocu namens Nederland moesten de strafschoppen om en om genomen worden: Edwin van der Sar stopte de strafschop van Olof Mellberg namens Nederland, waarna een nog jonge Arjen Robben de beslissende strafschop inschoot.

Fredrik Ljungberg

Ook voor het WK in 2006 had Zweden weinig moeite zich te plaatsen: het eindigde weliswaar op de tweede plaats achter Kroatië door twee nederlagen, maar alle overige acht wedstrijden werden allemaal gewonnen. Het WK begon met een doelpuntloos gelijkspel tegen het debuterende Trinidad en Tobago en de wedstrijd tegen Paraguay werd in de slotfase gewonnen (1-0 door een doelpunt van Fredrik Ljungberg). Een gelijkspel tegen Engeland was genoeg voor kwalificatie, Marcus Allbäck scoorde het 2000e doelpunt in de geschiedenis van het WK. In de achtste finales tegen Duitsland stond Zweden al na twaalf minuten met 2-0 achter door twee doelpunten van Lukas Podolski. In de tweede helft kon Larsson de Zweden nog terug brengen in de wedstrijd, maar hij miste een strafschop.

Voor het EK 2008 streed Zweden met Spanje, Denemarken en Noord-Ierland om twee plaatsen, men begon sterk met een 2-0 overwinning op Spanje met doelpunten van ex-sc Heerenveen-speler Marcus Allbäck en ex-Feyenoordspeler Johan Elmander. Meest bizarre wedstrijd uit de kwalificatie was de uitwedstrijd tegen Denemarken, eerst verspilde Zweden een 0-3 voorsprong en bij een 3-3 stand stormde een Deense supporter het veld op om de scheidsrechter aan te vallen. De wedstrijd werd gestaakt en de eindstand op 0-3 voor Zweden bepaald. Zweden verspilde punten tegen Noord-Ierland (2-1 in Belfast, 1-1 in Sollna), verloor ruim van Spanje (3-0), maar omdat Zweden geen fouten maakte tegen de kleine landen, eindigde het toch op een tweede plaats achter Spanje en zes punten voorsprong op Denemarken en Noord-Ierland. Op de eindronde begon Zweden met een 2-0 overwinning op regerend Europees kampioen Griekenland en verloor in de laatste minuut van Spanje (2-1), Zlatan Ibrahimović scoorde in beide wedstrijden een doelpunt. Men had genoeg aan een gelijkspel om de kwartfinales te halen, maar het door Guus Hiddink gecoachte Rusland won met 2-0.

2010–2016: Geen successen ondanks Ibrahimović

[bewerken | brontekst bewerken]

Kwalificatie voor een vierde WK op rij kwam behoorlijk op de tocht te staan, in de eerste vijf wedstrijden scoorde Zweden alleen tegen Hongarije (2-1 zege), drie keer werd er doelpuntloos gelijk gespeeld (twee keer tegen Portugal, uit tegen Albanië) en met 0-1 thuis van Denemarken verloren. In de overige vijf wedstrijden werd vier keer gewonnen, behalve de meest cruciale: opnieuw 1-0 verlies tegen Denemarken. Zweden eindigde met een achterstand van drie punten en één punt op respectievelijk Denemarken en Portugal.

Zlatan Ibrahimović

Voor kwalificatie voor het EK in 2012 was de nummer twee van het laatste WK, Nederland de belangrijkste tegenstrever. Zweden verloor in Amsterdam met 4-1 en omdat er ook werd verloren van Hongarije en Nederland alle wedstrijden won was de eerste positie uit zicht. Bij een overwinning zou Zweden de beste nummer twee van alle groepen worden. Een 1-2 achterstand werd binnen twee minuten omgezet: 3-2, het winnende doelpunt werd gescoord door toenmalig PSV'er Ola Toivonen. Op de eindronde zette Zlatan Ibrahimović tegen de Oekraīne Zweden op een 0-1 voorsprong, maar twee doelpunten van veteraan Andrij Sjevtsjenko zorgde voor een 2-1 nederlaag. Ook tegen Engeland kon de ploeg geen voorsprong niet vasthouden (2-3 nederlaag) en was ze na twee wedstrijden uitgeschakeld. Zweden eindigde het toernooi op met een 2-0 overwinning op Frankrijk. Een doelpunt van Ibrahimović werd gekozen tot doelpunt van het toernooi.

Ibrahimović scoorde in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Engeland vier keer. Vlak daarvoor werkte Zweden kwalificatiewedstrijd tegen Duitsland een 4-0 achterstand weg: 4-4. Achter Duitsland streed Zweden met Oostenrijk om de tweede plaats in de groep. Op de voorlaatste speeldag stelde Ibrahimović de tweede plaats veilig door vlak voor tijd het winnende doelpunt te scoren tegen Oostenrijk; 2-1. Zweden - Duitsland was ook nu weer een doelpuntrijke wedstrijd: 3-5. In de play offs was Portugal de tegenstander. Het duel stond vooral in het teken van de strijd tussen Zlatan en Cristiano Ronaldo. Cristiano Ronaldo zorgde voor het enige doelpunt in Lissabon. In de return scoorde Zlatan tweemaal, maar Cristiano Ronaldo zorgde voor drie treffers. Anders Svensson sloot na deze teleurstelling zijn interlandcarrière af, hij was recordinternational met 148 interlands.

Voor de kwalificatie van het EK in 2016 streed Zweden samen met Rusland en Oostenrijk om twee rechtstreekse tickets en een play-off plaats. Tegen beide tegenstanders werd met 1-1 gelijk gespeeld. In september 2016 werden echter twee nederlagen geleden: 1-0 uit tegen Rusland en 1-4 thuis tegen Oostenrijk. Zweden bleef steken op een derde plaats en moest play-offwedstrijden spelen tegen Denemarken. Met een 2-1 overwinning in eigen huis werd kwalificatie veiliggesteld na een 2-2 gelijkspel in Kopenhagen, Ibrahimović redde Zweden andermaal met drie van de vier treffers. Het EK liep uit op een teleurstelling: 1-1 tegen Ierland en 1-0 nederlagen tegen zowel Italië als België. Na het EK nam Ibrahimović afscheid als international.

Ola Toivonen

Onder de nieuwe bondscoach Janne Andersson begon Zweden de kwalificatie voor het WK van 2018 met een gelijkspel tegen Nederland en een 2-1 nederlaag tegen Frankrijk. In juni kwam de ploeg gelijk in punten met Frankrijk door een 2-1 zege na een raak afstandsschot van Ola Toivonen in de laatste minuut na een fout van de Franse doelman Hugo Lloris. Door een 3-2 nederlaag tegen Bulgarije werd de koppositie verspeeld, Zweden stond met nog twee wedstrijden te spelen tweede met één punt achterstand op Frankrijk en drie punten voorsprong en een veel beter doelsaldo dan Nederland. Dat doelsaldo werd nog versterkt door een 8-0 zege op Luxemburg, Marcus Berg scoorde vier keer tegen de voetbaldwerg. Zweden mocht in de laatste wedstrijd tegen Nederland met 6-0 verliezen en hield de schade beperkt tot 2-0. De laatste horde op weg naar Rusland zal Italië zijn. Zweden kwalificeerde zich op 13 november 2017 voor het WK 2018, ten koste van Italië. De Zweden plaatsten zich zo voor het eerst voor een WK-eindronde sinds de editie van 2006 in Duitsland. Andersson nam in zijn selectie, bekendgemaakt op dinsdag 15 mei, maar liefst zeven voormalige Eredivisie-spelers op: Karl-Johan Johnsson (voormalig NEC, nu Guingamp), Kristoffer Nordfeldt (ex-sc Heerenveen, nu Swansea City), Andreas Granqvist (ex-FC Groningen, nu Krasnodar), Oscar Hiljemark (ex-PSV, nu Genoa), Marcus Berg (ex-FC Groningen en PSV, nu Al-Ain), John Guidetti (ex-Feyenoord, nu Deportivo Alavés) en Ola Toivonen (ex-PSV, nu Toulouse). Feyenoorder Sam Larsson wist de schifting niet te doorstaan. Ook sterspeler Zlatan Ibrahimović (36) ontbrak; hij nam eerder afscheid van de nationale ploeg, maar hintte in de aanloop naar het WK nadrukkelijk op een rentree. Zweden was op het WK ingedeeld in groep F bij wereldkampioen Duitsland, Zuid-Korea en Mexico. De ploeg wist de poule af te sluiten als groepswinnaar na zeges op Zuid-Korea (1-0) en Mexico (3-0), en een nederlaag tegen titelverdediger Duitsland (1-2). In de achtste finale, gespeeld op dinsdag 3 juli in Sint-Petersburg, was Zweden vervolgens met 1-0 te sterk voor Zwitserland door een treffer van Emil Forsberg, waarna in de kwartfinale Engeland wachtte. Tegen die ploeg kon Zweden zich kwalificeren voor de halve finales, voor de eerste keer sinds 1994, toen de Scandinaviërs als derde eindigden. Zover kwam het niet. Op zaterdag 7 juli verloor de selectie van Andersson in de Cosmos Arena in Samara met 2-0 van de Engelsen, die zich op hun beurt voor het eerst sinds 1990 plaatsten voor de halve eindstrijd. De treffers in het door de Nederlandse scheidsrechter Björn Kuipers geleide duel kwamen op naam van Harry Maguire en Dele Alli. "We hadden vooraf een goede analyse van ze, maar we konden de Engelsen niet onder druk zetten en de kansen die we kregen benutten we niet", zei aanvoerder Andreas Granqvist na afloop. "Engeland heeft mij ook verrast. De ploeg was beter dan ik dacht."[1]

Prestaties op eindrondes

[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
Wereldkampioenschap voetbal
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Uruguay 1930 Niet deelgenomen
Vlag van Italië (1861-1946) 1934 Kwartfinale 2 1 0 1 4 4 (Kwal.)
Vlag van Frankrijk 1938 Vierde plaats 3 1 0 2 11 9 (Kwal.)
Vlag van Brazilië 1950 Derde plaats 5 2 1 2 11 15 (Kwal.)
Vlag van Zwitserland 1954 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zweden 1958 Tweede plaats 6 4 1 1 12 7
Vlag van Chili 1962 Niet gekwalificeerd
Vlag van Engeland 1966 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico 1970 Groepsfase 3 1 1 1 2 2 (Kwal.)
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1974 Tweede ronde 6 2 2 2 7 6 (Kwal.)
Vlag van Argentinië 1978 Groepsfase 3 0 1 2 1 3 (Kwal.)
Vlag van Spanje 1982 Niet gekwalificeerd
Vlag van Mexico 1986 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 1990 Groepsfase 4 0 0 3 3 6 (Kwal.)
Vlag van Verenigde Staten 1994 Derde plaats 7 3 3 1 15 8 (Kwal.)
Vlag van Frankrijk 1998 Niet gekwalificeerd
Vlag van JapanVlag van Zuid-Korea 2002 Achtste finale 4 1 2 1 5 5 (Kwal.)
Vlag van Duitsland 2006 Achtste finale 4 1 2 1 3 4 (Kwal.)
Vlag van Zuid-Afrika 2010 Niet gekwalificeerd
Vlag van Brazilië 2014 Niet gekwalificeerd
Vlag van Rusland 2018 Kwartfinale 5 3 0 2 6 4 (Kwal.)
Vlag van Qatar 2022 Niet gekwalificeerd
Totaal 12/21 51 19 13 19 80 73

Europees kampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
Europees kampioenschap voetbal
Jaar Ronde Wed. W G V DV DT Kwal
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) 1964 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 1968 Niet gekwalificeerd
Vlag van België 1972 Niet gekwalificeerd
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 1976 Niet gekwalificeerd
Vlag van Italië 1980 Niet gekwalificeerd
Vlag van Frankrijk 1984 Niet gekwalificeerd
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland 1988 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zweden 1992 Halve finale 4 2 1 1 6 5
Vlag van Engeland 1996 Niet gekwalificeerd
Vlag van BelgiëVlag van Nederland 2000 Groepsfase 3 0 1 2 2 4 (Kwal.)
Vlag van Portugal 2004 Kwartfinale 4 1 3 0 8 3 (Kwal.)
Vlag van OostenrijkVlag van Zwitserland 2008 Groepsfase 3 1 0 2 3 4 (Kwal.)
Vlag van OekraïneVlag van Polen 2012 Groepsfase 3 1 0 2 5 5 (Kwal.)
Vlag van Frankrijk 2016 Groepsfase 3 0 1 2 1 3 (Kwal.)
Vlag van Europa 2020 Achtste finale 4 2 1 1 5 4 (Kwal.)
Vlag van Duitsland 2024 Niet gekwalificeerd
Totaal 7/15 24 7 7 10 30 28

UEFA Nations League

[bewerken | brontekst bewerken]
UEFA Nations League
Jaar Div. Eindpositie Wed. W G V DV DT Res.
2018–19 B 16e 4 2 1 1 5 3 Gestegen
2020–21 A 14e 6 1 0 5 5 13 Gedaald
2022–23 B 30e 6 1 1 4 7 11 Gedaald
Zie Interlands Zweeds voetbalelftal 2020-2029 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Zweden.

FIFA-wereldranglijst[2]

[bewerken | brontekst bewerken]
1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
9 3 13 17 18 18 16 23 16 25 19 13 14 14 24 32 42 33 18 20 27 44 35 41 18 14 17 20 18 23 26

Spelersrecords

[bewerken | brontekst bewerken]

Meeste interlands

[bewerken | brontekst bewerken]
Anders Svensson speelde de meeste interlands
Naam Carrière Interlands Doelpunten
1 Anders Svensson 1999–2013 147 21
2 Thomas Ravelli 1981–1997 143 0
3 Andreas Isaksson 2002–2016 133 0
Sebastian Larsson 2008–2021 133 10
5 Kim Källström 2001–2016 131 16
6 Zlatan Ibrahimović 2001–2023 117 62
7 Olof Mellberg 2000–2012 117 8
8 Roland Nilsson 1986–2000 115 2
Björn Nordqvist 1963–1978 115 0
10 Niclas Alexandersson 1993–2008 109 7
11 Henrik Larsson 1993–2009 104 37
 Nog actief

Laatst bijgewerkt: 18 juli 2023

Meeste doelpunten

[bewerken | brontekst bewerken]
Zlatan Ibrahimović maakte voor Zweden de meeste doelpunten
Rang Naam Carrière Doelpunten Interlands Doelpunt/Interland
1 Zlatan Ibrahimović 2001–2023 62 122 0,51
2 Sven Rydell 1923–1932 49 43 1,14
3 Gunnar Nordahl 1942–1948 43 33 1,30
4 Henrik Larsson 1993–2009 37 106 0,35
5 Gunnar Gren 1940–1958 33 57 0,58
6 Kennet Andersson 1990–2000 31 83 0,37
7 Marcus Allbäck 1999–2008 30 74 0,41
8 Martin Dahlin 1991–1997 29 60 0,48
9 Tomas Brolin 1990–1995 27 47 0,57
Agne Simonsson 1957–1967 27 51 0,53
 Nog actief

Laatst bijgewerkt: 18 juli 2023

Huidige selectie

[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende spelers behoren tot de selectie voor de oefenwedstrijden tegen Vlag van Denemarken Denemarken en Vlag van Servië Servië begin juni 2024.

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen Vlag van Servië Servië op 8 juni 2024.

Naam Wed. Dlpt. Club
Doel
1 Robin Olsen 75 0 Vlag van Engeland Aston Villa
12 Viktor Johansson 1 0 Vlag van Engeland Stoke City
23 Kristoffer Nordfeldt 18 0 Vlag van Zweden AIK
Verdediging
2 Emil Krafth 48 0 Vlag van Engeland Newcastle United
3 Victor Lindelöf Aanvoerder 68 3 Vlag van Engeland Manchester United
4 Isak Hien 12 0 Vlag van Italië Atalanta Bergamo
5 Matteo Pérez Vinlöf 0 0 Vlag van Duitsland FC Bayern München
6 Ludwig Augustinsson 55 2 Vlag van Spanje Sevilla
7 Emil Holm 8 1 Vlag van Italië Bologna
15 Carl Starfelt 10 0 Vlag van Spanje Celta de Vigo
22 Daniel Svensson 0 0 Vlag van Denemarken FC Nordsjælland
25 Samuel Dahl 1 0 Vlag van Zweden Djurgårdens IF
Middenveld
8 Jens Cajuste 23 0 Vlag van Italië Napoli
10 Emil Forsberg 89 21 Vlag van Verenigde Staten New York Red Bulls
13 Samuel Gustafson 13 0 Vlag van Japan Urawa Red Diamonds
14 Anton Salétros 5 0 Vlag van Zweden AIK
18 Yasin Ayari 2 0 Vlag van Engeland Brighton & HA
20 Hugo Larsson 6 0 Vlag van Duitsland Eintracht Frankfurt
26 Simon Olsson 3 0 Vlag van Nederland sc Heerenveen
Aanval
9 Alexander Isak 46 11 Vlag van Engeland Newcastle United
11 Anthony Elanga 17 3 Vlag van Engeland Nottingham Forest
16 Niclas Eliasson 2 0 Vlag van Griekenland AEK Athene
17 Williot Swedberg 1 0 Vlag van Spanje Celta de Vigo
19 Sebastian Nanasi 3 1 Vlag van Zweden Malmö FF
21 Dejan Kulusevski 39 3 Vlag van Engeland Tottenham Hotspur
24 Gustaf Nilsson 6 3 Vlag van België Union Sint-Gillis

Bekende spelers

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Lijst van spelers van het Zweedse voetbalelftal voor een lijst van spelers met minimaal dertig interlands achter hun naam

Marcus Allbäck
Kennedy Bakırcıoğlu
Marcus Berg
Erik Edman
Johan Elmander

Ola Toivonen
Magnus Hedman
Zlatan Ibrahimović
Kim Källström
Henrik Larsson

Tobias Linderoth
Fredrik Ljungberg
Teddy Lučić
Johan Mjällby
Olof Mellberg

Alexander Östlund
Markus Rosenberg
Anders Svensson
Christian Wilhelmsson
Emir Bajrami

  • Bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen Vlag van Estland Estland (2-0) op 19 november 2023.

Van jaar tot jaar

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Wedstrijden Doelpunten Punten
Duels Winst Gelijk Verlies Goal Voor Goal Tegen Saldo
1908 6 1 0 5 17 30 –13 0.333
1909 1 0 0 1 0 7 –7 0.000
1910 1 1 0 0 4 0 +4 2.000
1911 4 3 0 1 14 8 +6 1.500
1912 6 3 1 2 18 11 +7 1.167
1913 6 2 1 3 14 22 –8 0.833
1914 6 3 2 1 16 11 +5 1.333
1915 4 1 1 2 6 7 –1 0.750
1916 5 2 1 2 12 5 +7 1.000
1917 4 1 2 1 7 6 +1 1.000
1918 4 1 0 3 4 7 –3 0.500
1919 8 3 1 4 16 19 –3 0.875
1920 9 3 1 5 21 11 +10 0.778
1921 9 0 4 5 8 20 –12 0.444
1922 7 3 2 2 13 7 +6 1.143
1923 8 4 1 3 20 20 0 1.125
1924 14 10 3 1 56 20 +36 1.643
1925 7 5 0 2 26 13 +13 1.429
1926 12 5 2 5 31 30 +1 1.000
1927 9 5 2 2 36 11 +25 1.333
1928 8 5 0 3 20 11 +9 1.250
1929 7 5 0 2 27 11 +16 1.429
1930 9 4 2 3 25 23 +2 1.111
1931 7 4 1 2 22 9 +13 1.286
1932 12 5 1 6 33 24 +9 0.917
1933 7 5 1 1 19 8 +11 1.571
1934 7 4 1 2 23 18 +5 1.286
1935 9 6 1 2 23 13 +10 1.444
1936 6 3 0 3 17 14 +3 1.000
1937 8 2 1 5 17 21 –4 0.625
1938 10 4 1 5 26 25 +1 0.900
1939 6 5 0 1 22 7 +15 1.667
1940 4 2 2 0 12 6 +6 1.500
1941 3 1 1 1 7 6 +1 1.000
1942 4 3 0 1 9 6 +3 1.500
1943 5 2 1 2 13 9 +4 1.000
1945 7 6 0 1 33 11 +22 1.714
1946 5 3 1 1 21 8 +13 1.400
1947 7 6 0 1 33 12 +21 1.714
1948 10 7 1 2 34 13 +21 1.500
1949 8 4 2 2 24 17 +7 1.250
1950 11 6 1 4 26 23 +3 1.182
1951 9 2 2 5 15 18 –3 0.667
1952 13 9 2 2 31 18 +13 1.538
1953 11 4 4 3 21 18 +3 1.091
1954 9 7 1 1 36 15 +19 1.667
1955 9 3 2 4 22 26 –4 0.889
1956 6 2 3 1 9 7 +2 1.167
1957 8 4 2 2 17 7 +10 1.250
1958 10 7 2 1 28 14 +14 1.600
1959 7 5 0 2 24 11 +13 1.429
1960 6 5 0 1 13 4 +9 1.667
1961 8 5 0 3 18 8 +10 1.250
1962 9 6 1 2 20 9 +11 1.444
1963 10 4 5 1 12 12 0 1.300
1964 8 2 4 2 12 11 +1 1.000
1965 9 2 3 4 16 12 +4 0.778
1966 9 4 2 3 17 15 +2 1.111
1967 8 2 2 4 10 13 –3 0.750
1968 9 4 3 2 19 11 +8 1.222
1969 12 10 0 2 27 12 +14 1.667
1970 11 6 4 1 14 8 +6 1.455
1971 9 5 1 3 13 8 +5 1.222
1972 8 3 3 2 18 10 +8 1.125
1973 11 7 3 1 17 12 +5 1.545
1974 13 4 3 6 12 20 –8 0.846
1975 8 4 2 2 13 8 +5 1.250
1976 10 5 2 3 19 9 +10 1.200
1977 10 4 0 6 9 14 –5 0.800
1978 10 3 3 4 11 12 –1 0.900
1979 12 4 3 5 18 16 +2 0.917
1980 10 2 3 5 8 16 –8 0.700
1981 11 7 0 4 17 12 +5 1.273
1982 9 1 5 3 10 13 –3 0.778
1983 12 9 1 2 33 6 +27 1.583
1984 9 3 2 4 12 7 +5 0.889
1985 8 5 2 1 13 6 +7 1.500
1986 8 4 3 1 12 3 +9 1.375
1987 9 4 3 2 9 6 +3 1.222
1988 10 6 3 1 18 7 +9 1.500
1989 9 6 1 2 15 13 +2 1.444
1990 13 5 2 6 22 16 +6 0.923
1991 9 4 2 3 23 16 +6 1.111
1992 14 8 3 3 22 11 +11 1.357
1993 9 4 3 2 16 9 +7 1.222
1994 19 10 5 4 36 20 +16 1.316
1995 11 2 6 3 15 15 0 0.909
1996 11 6 2 3 16 8 +8 1.273
1997 14 10 2 2 19 9 +10 1.571
1998 9 5 2 2 8 6 +2 1.333
1999 11 7 2 2 10 4 +6 1.455
2000 13 3 6 4 10 11 –1 0.923
2001 17 12 4 1 36 7 +29 1.647
2002 14 1 10 3 17 19 –2 0.857
2003 14 8 1 5 32 12 +20 1.214
2004 16 8 5 3 38 17 +19 1.313
2005 12 6 4 2 24 10 +14 1.333
2006 15 5 6 4 13 15 –2 1.067
2007 14 5 4 5 20 18 +2 1.000
2008 14 4 3 7 10 15 –5 0.786
2009 13 7 1 5 17 10 +7 1.154
2010 10 7 2 1 20 7 +3 1.600
2011 14 9 2 3 29 13 +16 1.429
2012 14 10 1 3 33 19 +14 1.500
2013 15 7 3 5 24 19 +5 1.133
2014 11 4 3 4 12 10 +2 1.000
2015 12 7 2 3 19 11 +8 1.333
2016 14 5 5 4 18 10 +8 1.071
2017 12 7 2 3 32 11 +21 1.333
2018 17 6 5 6 15 14 +1 1.000
2019 12 6 4 2 25 12 +13 1.333
2020 10 4 0 6 9 16 -7 0.800
2021 16 11 1 4 25 12 +13 1.438
2022 10 4 1 5 12 14 -2 0.900
2023 12 7 1 4 24 14 +10 1.250

Wereldkampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
Selectie van Zweden bij het Vlag van Italië (1861-1946) Wereldkampioenschap 1934
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
Anders Rydberg Vlag van Zweden IFK Göteborg
Eivar Widlund 5 0 Vlag van Zweden AIK Fotboll
Verdediging
Sven Andersson Vlag van Zweden AIK Fotboll
Nils Axelsson Vlag van Zweden Helsingborgs IF
Middenveld
Ernst Andersson Vlag van Zweden IFK Göteborg
Rune Carlsson Vlag van Zweden IFK Eskilstuna
Victor Carlund Vlag van Zweden Örgryte IS
Georg Johansson Vlag van Zweden IK Brage
Helge Liljebjörn Vlag van Zweden GAIS Göteborg
Nils Rosén Aanvoerder Vlag van Zweden Helsingborgs IF
Einar Snitt Vlag van Zweden Sandvikens IF
Aanval
Otto Andersson Vlag van Zweden Örgryte IS
Gösta Dunker Vlag van Zweden Sandvikens IF
Ragnar Gustavsson Vlag van Zweden GAIS Göteborg
Carl-Erik Holmberg Vlag van Zweden Örgryte IS
Gunnar Jansson Vlag van Zweden Gefle IF
Sven Jonasson Vlag van Zweden IF Elfsborg
Tore Keller Vlag van Zweden IK Sleipner
Knut Kroon Vlag van Zweden Helsingborgs IF
Harry Lundahl Vlag van Zweden IFK Eskilstuna
Gunnar Olsson Vlag van Zweden GAIS Göteborg
Arvid Thörn Vlag van Zweden IFK Grängesberg
Selectie van Zweden bij het Vlag van Frankrijk Wereldkampioenschap 1938
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
Henock Abrahamsson Vlag van Zweden Gårda BK
Sven Bergquist Vlag van Zweden Hammarby IF
Gustav Sjöberg Vlag van Zweden AIK Fotboll
Verdediging
Ivar Eriksson Vlag van Zweden Sandvikens IF
Olle Källgren Vlag van Zweden Sandvikens IF
Erik Nilsson Vlag van Zweden Malmö FF
Erik Persson Vlag van Zweden AIK Fotboll
Middenveld
Erik Almgren Vlag van Zweden AIK Fotboll
Karl-Erik Grahn Vlag van Zweden IF Elfsborg
Sven Jacobsson Vlag van Zweden GAIS Göteborg
Folke Lind Vlag van Zweden GAIS Göteborg
Arne Linderholm Vlag van Zweden IK Sleipner
Kurt Svanström Vlag van Zweden Örgryte IS
Aanval
Åke Andersson Vlag van Zweden GAIS Göteborg
Harry Andersson Vlag van Zweden IK Sleipner
Curt Bergsten Vlag van Zweden Landskrona BoIS
Knut Hansson Vlag van Zweden Landskrona BoIS
Sven Jonasson Vlag van Zweden IF Elfsborg
Einar Karlsson Vlag van Zweden Gårda BK
Tore Keller Vlag van Zweden IK Sleipner
Arne Nyberg Vlag van Zweden IFK Göteborg
Gustav Wetterström Vlag van Zweden IK Sleipner
Selectie van Zweden bij het Vlag van Brazilië Wereldkampioenschap 1950
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
Torsten Lindberg Vlag van Zweden IFK Norrköping
Kalle Svensson Vlag van Zweden Helsingborgs IF
Tore Svensson Vlag van Zweden IF Elfsborg
Verdediging
Ivan Bodin Vlag van Zweden AIK Fotboll
Erik Nilsson Vlag van Zweden Malmö FF
Knut Nordahl Vlag van Zweden IFK Norrköping
Lennart Samuelsson Vlag van Zweden IF Elfsborg
Middenveld
Olle Åhlund Vlag van Zweden Degerfors IF
Sune Andersson Vlag van Italië AS Roma
Ingvar Gärd Vlag van Zweden Malmö FF
Gunnar Johansson Vlag van Zweden GAIS Göteborg
Bror Mellberg Vlag van Italië Genoa CFC
Aanval
Bengt Berndtsson Vlag van Zweden IFK Göteborg
Hans Jeppson Vlag van Zweden Djurgårdens IF
Egon Jönsson Vlag van Zweden Malmö FF
Stellan Nilsson Vlag van Zweden Malmö FF
Karl-Erik Palmér Vlag van Zweden Malmö FF
Ingvar Rydell Vlag van Zweden Malmö FF
Lennart Skoglund Vlag van Italië FC Internazionale Milano
Stig Sundqvist Vlag van Zweden IFK Norrköping
Curt Svensson Vlag van Zweden IS Halmia
Börje Tapper Vlag van Zweden Malmö FF
Selectie van Zweden bij het Vlag van Zweden Wereldkampioenschap 1958
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Kalle Svensson Vlag van Zweden Helsingborgs IF
12 Tore Svensson Vlag van Zweden Malmö FF
16 Ingemar Haraldsson Vlag van Zweden IF Elfsborg
Verdediging
2 Orvar Bergmark Vlag van Zweden Örebro SK
3 Sven Axbom Vlag van Zweden IFK Norrköping
13 Prawitz Öberg Vlag van Zweden Malmö FF
Middenveld
4 Nils Liedholm Vlag van Italië AC Milan
5 Åke Johansson Vlag van Zweden IFK Norrköping
6 Sigge Parling Vlag van Zweden Djurgårdens IF
8 Gunnar Gren Vlag van Zweden Örgryte IS
14 Bengt Gustavsson Vlag van Italië Atalanta Bergamo
15 Reino Börjesson Vlag van Zweden Norrby IF
17 Olle Håkansson Vlag van Zweden IFK Norrköping
20 Bror Mellberg Vlag van Zweden AIK Fotboll
Aanval
7 Kurt Hamrin Vlag van Italië Padova
9 Agne Simonsson Vlag van Zweden Örgryte IS
10 Arne Selmosson Vlag van Italië SS Lazio
11 Lennart Skoglund Vlag van Italië FC Internazionale Milano
18 Gösta Löfgren Vlag van Zweden Motala AIF
19 Henry Källgren Vlag van Zweden IFK Norrköping
21 Bengt Berndtsson Vlag van Zweden IFK Göteborg
22 Ronald Johansson Vlag van Zweden IFK Göteborg
Selectie van Zweden bij het Vlag van Mexico Wereldkampioenschap 1970
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Ronnie Hellström Vlag van Zweden Hammarby IF
12 Sven-Gunnar Larsson Vlag van Zweden Örebro SK
17 Ronney Pettersson Vlag van Zweden Djurgårdens IF
Verdediging
2 Hans Selander Vlag van Zweden Upsala IF
3 Kurt Axelsson Vlag van België Club Brugge
4 Björn Nordqvist Vlag van Zweden IFK Norrköping
5 Roland Grip Vlag van Zweden AIK Fotboll
14 Krister Kristensson Vlag van Zweden Malmö FF
15 Leif Målberg Vlag van Zweden IF Elfsborg
20 Jan Olsson Vlag van Zweden Åtvidabergs FF
Middenveld
6 Tommy Svensson Vlag van Zweden Östers IF
8 Leif Eriksson Vlag van Zweden Örebro SK
11 Örjan Persson Vlag van Schotland Rangers Football Club
16 Thomas Nordahl Vlag van België RSC Anderlecht
19 Göran Nicklasson Vlag van Zweden IFK Göteborg
21 Inge Ejderstedt Vlag van Zweden Östers IF
Aanval
7 Bo Larsson Vlag van Zweden Malmö FF
9 Ove Kindvall Vlag van Nederland Feyenoord
10 Ove Grahn Vlag van Zwitserland Grasshopper Club Zürich
13 Claes Cronqvist Vlag van Zweden Djurgårdens IF
18 Tom Turesson Vlag van België Club Brugge
22 Sten Pålsson Vlag van Zweden GAIS Göteborg
Selectie van Zweden bij het Vlag van Duitsland Wereldkampioenschap 1974
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Ronnie Hellström Vlag van Duitsland 1. FC Kaiserslautern
12 Sven-Gunnar Larsson Vlag van Zweden Örebro SK
17 Göran Hagberg Vlag van Zweden Östers IF
Verdediging
2 Jan Olsson Vlag van Zweden Åtvidabergs FF
3 Kent Karlsson Vlag van Zweden Åtvidabergs FF
4 Björn Nordqvist Aanvoerder Vlag van Nederland PSV Eindhoven
5 Björn Andersson Vlag van Zweden Östers IF
13 Roland Grip Vlag van Zweden IK Sirius
18 Jörgen Augustsson Vlag van Zweden Åtvidabergs FF
Middenveld
6 Ove Grahn Vlag van Zwitserland Grasshopper Club Zürich
7 Bo Larsson Vlag van Zweden Malmö FF
8 Conny Torstensson Vlag van Duitsland FC Bayern München
14 Staffan Tapper Vlag van Zweden Malmö FF
15 Benno Magnusson Vlag van Duitsland 1. FC Kaiserslautern
16 Inge Ejderstedt Vlag van Zweden Östers IF
19 Claes Cronqvist Vlag van Zweden Landskrona BoIS
20 Sven Lindman Vlag van Zweden Djurgårdens IF
21 Örjan Persson Vlag van Zweden Örgryte IS
22 Thomas Ahlström Vlag van Zweden IF Elfsborg
Aanval
9 Ove Kindvall Vlag van Zweden IFK Norrköping
10 Ralf Edström Vlag van Nederland PSV Eindhoven
11 Roland Sandberg Vlag van Duitsland 1. FC Kaiserslautern
Selectie van Zweden bij het Vlag van Argentinië Wereldkampioenschap 1978
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Ronnie Hellström Vlag van Duitsland 1. FC Kaiserslautern
12 Göran Hagberg Vlag van Zweden Östers IF
17 Jan Möller Vlag van Zweden Malmö FF
Verdediging
2 Hasse Borg Vlag van Duitsland Eintracht Braunschweig
3 Roy Andersson Vlag van Zweden Malmö FF
4 Björn Nordqvist Aanvoerder Vlag van Zweden IFK Göteborg
5 Ingemar Erlandsson Vlag van Zweden Malmö FF
13 Magnus Andersson Vlag van Zweden Malmö FF
14 Ronald Åhman Vlag van Zweden Örebro SK
19 Kent Karlsson Vlag van Zweden IFK Eskilstuna
20 Roland Andersson Vlag van Zweden Malmö FF
Middenveld
6 Staffan Tapper Vlag van Zweden Malmö FF
7 Anders Linderoth Vlag van Frankrijk Olympique Marseille
9 Lennart Larsson Vlag van Duitsland FC Schalke 04
10 Thomas Sjöberg Vlag van Zweden Malmö FF
18 Olle Nordin Vlag van Zweden IFK Göteborg
Aanval
8 Bo Larsson Vlag van Zweden Malmö FF
11 Benny Wendt Vlag van Duitsland 1. FC Kaiserslautern
15 Torbjörn Nilsson Vlag van Zweden IFK Göteborg
16 Conny Torstensson Vlag van Zwitserland FC Zürich
21 Sanny Åslund Vlag van Zweden AIK Fotboll
22 Ralf Edström Vlag van Zweden IFK Göteborg
Selectie van Zweden bij het Vlag van Italië Wereldkampioenschap 1990
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Sven Andersson Vlag van Zweden Örgryte IS
12 Lasse Eriksson Vlag van Zweden IFK Norrköping
22 Thomas Ravelli Vlag van Zweden IFK Göteborg
Verdediging
2 Jan Eriksson Vlag van Zweden AIK Fotboll
3 Glenn Hysén Vlag van Engeland Liverpool
4 Peter Larsson Vlag van Nederland AFC Ajax
5 Roger Ljung Vlag van Zwitserland BSC Young Boys
6 Roland Nilsson Aanvoerder Vlag van Engeland Sheffield Wednesday FC
14 Joakim Nilsson Vlag van Zweden Malmö FF
19 Mats Gren Vlag van Zwitserland Grasshopper Club Zürich
Middenveld
7 Niclas Nyhlén Vlag van Zweden Malmö FF
8 Stefan Schwarz Vlag van Zweden Malmö FF
9 Leif Engqvist Vlag van Zweden Malmö FF
10 Klas Ingesson Vlag van Zweden IFK Göteborg
11 Ulrik Jansson Vlag van Zweden Östers IF
13 Anders Limpar Vlag van Italië US Cremonese
15 Glenn Strömberg Vlag van Italië Atalanta Bergamo
16 Jonas Thern Vlag van Portugal SL Benfica
Aanval
17 Tomas Brolin Vlag van Zweden IFK Norrköping
18 Johnny Ekström Vlag van Frankrijk AS Cannes
20 Mats Magnusson Vlag van Portugal SL Benfica
21 Stefan Pettersson Vlag van Nederland AFC Ajax
Selectie van Zweden bij het Vlag van Verenigde Staten Wereldkampioenschap 1994
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Thomas Ravelli Vlag van Zweden IFK Göteborg
12 Lasse Eriksson Vlag van Zweden IFK Norrköping
22 Magnus Hedman Vlag van Zweden AIK Fotboll
Verdediging
2 Roland Nilsson Vlag van Zweden Helsingborgs IF
3 Patrik Andersson Vlag van Duitsland Borussia M'gladbach
4 Joachim Björklund Vlag van Zweden IFK Göteborg
5 Roger Ljung Vlag van Duitsland MSV Duisburg
13 Mikael Nilsson Vlag van Zweden IFK Göteborg
14 Pontus Kåmark Vlag van Zweden IFK Göteborg
15 Teddy Lučić Vlag van Zweden Västra Frölunda IF
Middenveld
6 Stefan Schwarz Vlag van Engeland Arsenal
8 Klas Ingesson Vlag van Engeland Sheffield Wednesday
9 Jonas Thern Aanvoerder Vlag van Italië AS Roma
16 Anders Limpar Vlag van Engeland Everton
17 Stefan Rehn Vlag van Zweden IFK Göteborg
18 Håkan Mild Vlag van Zwitserland Servette FC Genève
21 Jesper Blomqvist Vlag van Zweden IFK Göteborg
Aanval
7 Henrik Larsson Vlag van Nederland Feyenoord
10 Martin Dahlin Vlag van Duitsland Borussia M'gladbach
11 Tomas Brolin Vlag van Italië Parma
19 Kennet Andersson Vlag van Frankrijk SM Caen
20 Magnus Erlingmark Vlag van Zweden IFK Göteborg
Selectie van Zweden bij het Vlag van Zuid-Korea Vlag van Japan Wereldkampioenschap 2002
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Magnus Hedman Vlag van Engeland Coventry City
12 Magnus Kihlstedt Vlag van Denemarken FC Kopenhagen
23 Andreas Isaksson Vlag van Zweden Djurgårdens IF
Verdediging
2 Olof Mellberg Vlag van Engeland Aston Villa
3 Patrik Andersson Vlag van Spanje Barcelona
4 Johan Mjällby Aanvoerder Vlag van Schotland Celtic
5 Michael Svensson Vlag van Frankrijk Troyes AC
13 Tomas Antonelius Vlag van Denemarken FC Kopenhagen
14 Erik Edman Vlag van Nederland sc Heerenveen
15 Andreas Jakobsson Vlag van Duitsland Hansa Rostock
16 Teddy Lučić Vlag van Zweden AIK Fotboll
Middenveld
6 Tobias Linderoth Vlag van Engeland Everton
7 Niclas Alexandersson Vlag van Engeland Everton
8 Anders Svensson Vlag van Engeland Southampton
9 Fredrik Ljungberg Vlag van Engeland Arsenal
17 Magnus Svensson Vlag van Denemarken Brøndby IF
19 Pontus Farnerud Vlag van Frankrijk AS Monaco
20 Daniel Andersson Vlag van Italië Venezia FC
Aanval
10 Marcus Allbäck Vlag van Nederland sc Heerenveen
11 Henrik Larsson Vlag van Schotland Celtic
18 Mattias Jonson Vlag van Denemarken Brøndby IF
21 Zlatan Ibrahimović Vlag van Nederland AFC Ajax
22 Andreas Andersson Vlag van Zweden AIK Fotboll
Selectie van Zweden bij het Vlag van Duitsland Wereldkampioenschap 2006
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Andreas Isaksson Vlag van Duitsland Stade Rennais
12 John Alvbåge Vlag van Denemarken Viborg FF
23 Rami Shaaban Vlag van Noorwegen Fredrikstad FK
Verdediging
3 Olof Mellberg Aanvoerder Vlag van Engeland Aston Villa
4 Teddy Lučić Vlag van Zweden BK Häcken
5 Erik Edman Vlag van Frankrijk Stade Rennes
13 Petter Hansson Vlag van Nederland sc Heerenveen
14 Fredrik Stenman Vlag van Duitsland Bayer 04 Leverkusen
15 Karl Svensson Vlag van Zweden IFK Göteborg
Middenveld
2 Mikael Nilsson Vlag van Griekenland Panathinaikos
6 Tobias Linderoth Vlag van Denemarken FC Kopenhagen
7 Niclas Alexandersson Vlag van Zweden IFK Göteborg
8 Anders Svensson Vlag van Zweden IF Elfsborg
9 Fredrik Ljungberg Vlag van Engeland Arsenal
16 Kim Källström Vlag van Frankrijk Stade Rennais
19 Daniel Andersson Vlag van Zweden Malmö FF
21 Christian Wilhelmsson Vlag van België RSC Anderlecht
Aanval
10 Zlatan Ibrahimović Vlag van Italië Juventus
11 Henrik Larsson Vlag van Spanje Barcelona
17 Johan Elmander Vlag van Denemarken Brøndby IF
18 Mattias Jonson Vlag van Zweden Djurgårdens IF
20 Marcus Allbäck Vlag van Denemarken FC Kopenhagen
22 Markus Rosenberg Vlag van Nederland AFC Ajax

Europees kampioenschap

[bewerken | brontekst bewerken]
Selectie van Zweden bij het Vlag van Zweden Europees kampioenschap 1992
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Thomas Ravelli Vlag van Zweden IFK Göteborg
12 Lars Eriksson Vlag van Zweden IFK Norrköping
Verdediging
2 Roland Nilsson Vlag van Engeland Sheffield Wednesday
3 Jan Eriksson Vlag van Zweden IFK Norrköping
4 Patrik Andersson Vlag van Zweden Malmö FF
5 Joachim Björklund Vlag van Noorwegen SK Brann
13 Mikael Nilsson Vlag van Zweden IFK Göteborg
14 Magnus Erlingmark Vlag van Zweden Örebro SK
18 Roger Ljung Vlag van Oostenrijk FC Admira/Wacker Wien
Middenveld
6 Stefan Schwarz Vlag van Portugal SL Benfica
7 Klas Ingesson Vlag van België KV Mechelen
8 Stefan Rehn Vlag van Zweden IFK Göteborg
9 Jonas Thern Aanvoerder Vlag van Portugal SL Benfica
10 Anders Limpar Vlag van Engeland Arsenal
15 Jan Jansson Vlag van Zweden Östers IF
19 Joakim Nilsson Vlag van Spanje Sporting Gijón
Aanval
11 Tomas Brolin Vlag van Italië Parma
16 Kennet Andersson Vlag van België KV Mechelen
17 Martin Dahlin Vlag van Duitsland Borussia M'gladbach
20 Johnny Ekström Vlag van Zweden IFK Göteborg
Selectie van Zweden bij het Vlag van België Vlag van Nederland Europees kampioenschap 2000
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Magnus Hedman Vlag van Engeland Coventry City
12 Magnus Kihlstedt Vlag van Noorwegen SK Brann
22 Mattias Asper Vlag van Zweden AIK Fotboll
Verdediging
2 Roland Nilsson Vlag van Zweden Helsingborgs IF
3 Patrik Andersson Aanvoerder Vlag van Duitsland FC Bayern München
4 Joachim Björklund Vlag van Spanje Valencia CF
5 Teddy Lučić Vlag van Zweden AIK Fotboll
6 Gary Sundgren Vlag van Spanje Real Zaragoza
8 Tomas Antonelius Vlag van Engeland Coventry City
14 Olof Mellberg Vlag van Spanje Racing Santander
17 Johan Mjällby Vlag van Schotland Celtic
Middenveld
7 Håkan Mild Vlag van Zweden IFK Göteborg
9 Fredrik Ljungberg Vlag van Engeland Arsenal
11 Niclas Alexandersson Vlag van Engeland Sheffield Wednesday
13 Magnus Svensson Vlag van Denemarken Brøndby IF
15 Daniel Andersson Vlag van Italië SSC Bari
16 Anders Andersson Vlag van Denemarken Aalborg BK
Aanval
10 Jörgen Pettersson Vlag van Duitsland 1. FC Kaiserslautern
18 Yksel Osmanovski Vlag van Italië SSC Bari
19 Kennet Andersson Vlag van Italië Bologna
20 Henrik Larsson Vlag van Schotland Celtic
21 Marcus Allbäck Vlag van Nederland sc Heerenveen
Selectie van Zweden bij het Vlag van Portugal Europees kampioenschap 2004
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Andreas Isaksson Vlag van Zweden Djurgårdens IF
12 Magnus Hedman Vlag van Italië US Anconita ASD
23 Magnus Kihlstedt Vlag van Denemarken FC Kopenhagen
Verdediging
2 Teddy Lučić Vlag van Duitsland Bayer 04 Leverkusen
3 Olof Mellberg Vlag van Engeland Aston Villa
4 Johan Mjällby Aanvoerder Vlag van Schotland Celtic
5 Erik Edman Vlag van Nederland sc Heerenveen
13 Petter Hansson Vlag van Nederland sc Heerenveen
14 Alexander Östlund Vlag van Zweden Hammarby IF
15 Andreas Jakobsson Vlag van Denemarken Brøndby IF
22 Erik Wahlstedt Vlag van Zweden Helsingborgs IF
Middenveld
6 Tobias Linderoth Vlag van Engeland Everton
7 Mikael Nilsson Vlag van Zweden Halmstads BK
8 Anders Svensson Vlag van Engeland Southampton
9 Fredrik Ljungberg Vlag van Engeland Arsenal
16 Kim Källström Vlag van Frankrijk Stade Rennais
17 Anders Andersson Vlag van Portugal CF Belenenses
19 Pontus Farnerud Vlag van Frankrijk RC Strasbourg
21 Christian Wilhelmsson Vlag van België RSC Anderlecht
Aanval
10 Zlatan Ibrahimović Vlag van Nederland AFC Ajax
11 Henrik Larsson Vlag van Schotland Celtic
18 Mattias Jonson Vlag van Denemarken Brøndby IF
20 Marcus Allbäck Vlag van Engeland Aston Villa
Selectie van Zweden bij het Vlag van Oostenrijk Vlag van Zwitserland Europees kampioenschap 2008
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Andreas Isaksson Vlag van Zweden Manchester City
12 Rami Shaaban Vlag van Zweden Hammarby IF
13 Johan Wiland Vlag van Zweden IF Elfsborg
Verdediging
3 Olof Mellberg Vlag van Engeland Aston Villa
4 Petter Hansson Vlag van Frankrijk Stade Rennais
5 Fredrik Stoor Vlag van Noorwegen Rosenborg BK
14 Daniel Majstorović Vlag van Zwitserland FC Basel
15 Andreas Granqvist Vlag van Zweden Helsingborgs IF
23 Mikael Dorsin Vlag van Roemenië CFR Cluj
Middenveld
2 Mikael Nilsson Vlag van Griekenland Panathinaikos
6 Tobias Linderoth Vlag van Turkije Galatasaray
7 Niclas Alexandersson Vlag van Zweden IFK Göteborg
8 Anders Svensson Vlag van Zweden IF Elfsborg
9 Fredrik Ljungberg Aanvoerder Vlag van Engeland West Ham United
16 Kim Källström Vlag van Frankrijk Olympique Lyonnais
18 Sebastian Larsson Vlag van Engeland Birmingham City
19 Daniel Andersson Vlag van Zweden Malmö FF
21 Christian Wilhelmsson Vlag van Spanje Deportivo La Coruña
Aanval
10 Zlatan Ibrahimović Vlag van Italië FC Internazionale Milano
11 Johan Elmander Vlag van Frankrijk Toulouse
17 Henrik Larsson Vlag van Zweden Helsingborgs IF
20 Marcus Allbäck Vlag van Denemarken FC Kopenhagen
22 Markus Rosenberg Vlag van Duitsland Werder Bremen
Selectie van Zweden bij het Vlag van Oekraïne Vlag van Polen Europees kampioenschap 2012
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Andreas Isaksson Vlag van Nederland PSV Eindhoven
12 Johan Wiland Vlag van Denemarken FC Kopenhagen
23 Pär Hansson Vlag van Zweden Helsingborgs IF
Verdediging
2 Mikael Lustig Vlag van Schotland Celtic
3 Olof Mellberg Vlag van Griekenland Olympiakos Piraeus
4 Andreas Granqvist Vlag van Italië Genoa
5 Martin Olsson Vlag van Engeland Blackburn Rovers
13 Jonas Olsson Vlag van Engeland West Bromwich Albion FC
15 Mikael Antonsson Vlag van Italië Bologna
17 Behrang Safari Vlag van België RSC Anderlecht
Middenveld
6 Rasmus Elm Vlag van Nederland AZ Alkmaar
7 Sebastian Larsson Vlag van Engeland Sunderland
8 Anders Svensson Vlag van Zweden IF Elfsborg
9 Kim Källström Vlag van Frankrijk Olympique Lyonnais
14 Tobias Hysén Vlag van Zweden IFK Göteborg
16 Pontus Wernbloom Vlag van Rusland CSKA Moskou
18 Samuel Holmén Vlag van Turkije Istanbul Başakşehir
21 Christian Wilhelmsson Vlag van Saoedi-Arabië Al-Hilal
Aanval
10 Zlatan Ibrahimović Aanvoerder Vlag van Italië AC Milan
11 Johan Elmander Vlag van Frankrijk Galatasaray
19 Emir Bajrami Vlag van Nederland FC Twente
20 Ola Toivonen Vlag van Nederland PSV Eindhoven
22 Markus Rosenberg Vlag van Duitsland Werder Bremen
Selectie van Zweden bij het Vlag van Frankrijk Europees kampioenschap 2016
Naam Wed. Dlpnt. Club
Doel
1 Andreas Isaksson Vlag van Turkije Kasımpaşa SK
12 Robin Olsen Vlag van Denemarken FC Kopenhagen
23 Patrik Carlgren Vlag van Zweden AIK Fotboll
Verdediging
2 Mikael Lustig Vlag van Schotland Celtic
3 Erik Johansson Vlag van Denemarken FC Kopenhagen
4 Andreas Granqvist Vlag van Rusland FK Krasnodar
5 Martin Olsson Vlag van Engeland Norwich City
13 Pontus Jansson Vlag van Italië Torino
14 Victor Lindelöf Vlag van Italië SL Benfica
17 Ludwig Augustinsson Vlag van Denemarken FC Kopenhagen
Middenveld
6 Emil Forsberg Vlag van Duitsland RB Leipzig
7 Sebastian Larsson Vlag van Engeland Sunderland
8 Albin Ekdal Vlag van Duitsland Hamburger SV
9 Kim Källström Vlag van Zwitserland Grasshopper Club Zürich
15 Oscar Hiljemark Vlag van Italië SSD Palermo
16 Pontus Wernbloom Vlag van Rusland CSKA Moskou
18 Oscar Lewicki Vlag van Zweden Malmö FF
Aanval
10 Zlatan Ibrahimović Aanvoerder Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
11 Marcus Berg Vlag van Griekenland Panathinaikos
19 Emir Kujović Vlag van Zweden IFK Norrköping
20 John Guidetti Vlag van Spanje Celta de Vigo
21 Jimmy Durmaz Vlag van Griekenland Olympiakos Piraeus
22 Erkan Zengin Vlag van Turkije Trabzonspor
Zie de categorie Sweden men's national association football team van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.