Elegantie
Elegantie is schoonheid die voortkomt uit een zekere eenvoud en doeltreffendheid.
Elegantie wordt vaak als maatstaf genomen voor smaak, met name in de beeldende kunst, decoratieve kunsten, literatuur, wetenschap en de esthetiek van wiskunde.
Elegante dingen vertonen een bepaalde mate van verfijning of sierlijkheid en suggereren volwassenheid, en in het geval van wiskunde, een diep begrip van het onderwerp.[1][2]
Omschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
Belangrijke componenten van het concept elegantie zijn onder meer eenvoud, natuurlijkheid en consistentie, waarbij de nadruk ligt op de essentiële kenmerken van een object. In de kunsten is een verfijnde gratie of ingetogen schoonheid van oudsher een van de uitgangspunten van esthetiek.
Visuele stimuli met een klein aantal kleuren en vormen, waardoor een aantal belangrijke kenmerken naar voren komen, worden vaak als elegant beschouwd.[3]
Wetenschapsfilosofie[bewerken | brontekst bewerken]
In de wetenschapsfilosofie worden twee aspecten van het concept 'eenvoud' onderscheiden: elegantie (syntactische eenvoud), waarbij het gaat om het aantal en de complexiteit van de hypothesen, en parcimonie (ontologische eenvoud), waarbij het gaat om het aantal en de complexiteit van de aannames.[4]
Wiskunde[bewerken | brontekst bewerken]
.svg)
Bij het oplossen van wiskundige problemen vertoont de oplossing voor een probleem (zoals een bewijs van een wiskundige stelling) elegantie als deze verrassend eenvoudig en inzichtelijk is, maar toch effectief en constructief. Aan dergelijke elegante oplossingen liggen vaak een minimaal aantal aannames en berekeningen ten grondslag, terwijl ze een benadering schetsen die in hoge mate generaliseerbaar is.[1] Op dezelfde manier kan een computerprogramma of algoritme elegant zijn, als uit een kleine hoeveelheid code een groot effect voortvloeit.[5][6]
Scheikunde[bewerken | brontekst bewerken]
In de scheikunde wordt eveneens gezocht naar elegantie in theorie, methode, techniek en procedure. Elegantie kan bijvoorbeeld voortkomen uit creatieve spaarzaamheid en veelzijdigheid in het gebruik van hulpbronnen, in de manipulatie van materialen en in de effectiviteit van syntheses en analyse.[7]
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Referenties
|
