Geoglief

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Long Man of Wilmington
Atacama-reus, Chili
Cerne Abbas-reus
Brasilia in Brazilië, de afbeelding van een vliegtuig (Plano Piloto, 1956), of vogel
Geoglief in Cuzco (ca. 1860), de vesting Sacsahuman in het noorden van de stad geeft de kop van een liggend dier (EL PUMA YACENTE, poema) weer, de omtrek is door de nog bestaande inka-muur weergegeven. Vanaf de kop zijn duidelijk de in een dierenstaart overgaande rug en de beide aangetrokken benen te herkennen. De rug loopt over in een bergrivier, de beenomtrekken zetten zich af op de oever van de Sapi (rivier).

Een geoglief is een tekening in of op de aarde. Vaak wordt aan zo'n een tekening een bijzondere betekenis gegeven.

Tekeningen van mensen of dieren komen voor, maar ook geometrische figuren, labyrinten, spiralen en rechte lijnen.

De tekeningen worden gemaakt door materiaal weg te halen (zoals bij de Nazcalijnen) of door de figuur met materialen, bijvoorbeeld stenen, op te bouwen (zoals steenformaties of turflabyrinten). Geogliefen die opgebouwd zijn met materialen worden positief genoemd, als een geoglief is gemaakt door materiaal weg te halen wordt het negatief genoemd. Opmerkelijk is dat de stenen die weggehaald zijn bij de aanleg bij de Nazcalijnen nog als nette stapeltjes terug te vinden zijn langs de lijnen.

Locaties[bewerken | brontekst bewerken]

Geogliefen komen overal ter wereld voor. Vaak worden ze teruggevonden in afgelegen en kale gebieden, zoals woestijnen of heuvels. Dit hoeft niet te betekenen dat ze alleen op deze plekken werden aangelegd. Na jaren kan landbouw of stedenbouw de oorspronkelijke tekeningen verwoest hebben.

De Nazcalijnen zijn uitzonderlijk goed bewaard gebleven door de extreme weersomstandigheden, maar in andere gebieden kan plantengroei de tekeningen tot op heden verbergen. Overigens zijn ook de Nazcalijnen niet ongeschonden gebleven, voordat het gebied werd beschermd zijn de afbeeldingen door de bandensporen van terreinwagens en motoren verstoord.

Niet alle geogliefen stammen uit de oudheid. De meeste "Witte Paarden" in Groot-Brittannië zijn 19e-eeuws, en er zijn ook veel nieuwe geogliefen gemaakt door kunstenaars van de land art-beweging. Ook landwinningsprojecten zoals de Palmeilanden worden als geoglief gezien. Geogliefen worden door sommigen in verband gebracht met zogenaamde leylijnen.

Bekende geogliefen[bewerken | brontekst bewerken]

Bekende geogliefen zijn:

Stedenbouwkundig[bewerken | brontekst bewerken]

Er zijn ook stedenbouwkundige geogliefen, bijvoorbeeld:

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Afbeeldingen[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Geoglief van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.