Idylle

Droom van Arcadië, door Robert S. Duncanson, 1852

Een idylle (afgeleid van het Griekse eidyllion, kleine beeltenis) is een kort gedicht; veelal bevat een idylle beschrijvingen van landschappen, landelijke taferelen, burchten, enzovoort, beschreven in een vredige en harmonische stijl. De idylle wordt vaak verbonden met het beeld van Arcadië, is ook nauw verwant aan het herdersgedicht of de ecloge, maar heeft een wat bredere betekenis die zich ook niet beperkt tot de dichtkunst.

Als vader van de idylle wordt de Griek Theocritus (3e eeuw voor Christus) beschouwd, en later ook de Romeinse dichter Vergilius. In het begin van de 18e eeuw, tijdens de Romantiek, kende het genre een sterke opleving en had het belangrijke vertegenwoordigers in de Italiaanse dichter Giacomo Leopardi en de Engelsman Alfred Tennyson, maar ook Johann Wolfgang von Goethe en William Wordsworth schreven idyllen. De meest recente Nederlandse bundel die dit genre omhelst is de bundel 'Idyllen' van Ilja Leonard Pfeijffer, welke verscheen in 2015 en de VSB Poëzieprijs won van 2016.

De term idylle (en idyllisch) wordt ook gebruikt in de schilderkunst (bijvoorbeeld William-Adolphe Bouguereau) en de muziek (denk aan Wagners Siegfried-Idyll), in een vergelijkbare betekenis.

Zie ook

• Locus amoenus