Anet Bleich

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Anet Bleich
Bleich in 1979
Achtergrondinformatie
Naam Ada Netty Bleich
Geboren 2 september 1951
Geboorteplaats Den Haag
Beroep journalist
Functies
? - 1989 redacteur De Groene Amsterdammer
1989 - heden journalist/columnist de Volkskrant
Portaal  Portaalicoon   Media

Ada Netty (Anet) Bleich (Den Haag, 2 september 1951) is een Nederlandse journalist, politicoloog, columnist en schrijver.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Haar vader, journalist Herman Bleich (1917-1995), was een Joodse politieke emigrant. Hij vluchtte in de Tweede Wereldoorlog van Polen naar Duitsland, van Tsjecho-Slowakije naar Frankrijk en Zwitserland om zich uiteindelijk in Den Haag te vestigen. Hij was in de naoorlogse jaren in Nederland voorzitter van de Buitenlandse Persvereniging. Hij was vijftig jaar lang correspondent in Nederland voor Duitse kranten. In 1995 overleed hij in Israël.

Anet Bleich doorliep het Gymnasium Haganum in Den Haag, waar ze hoofdredacteur was van het schoolblad Spectemur Agendo.

Ze studeerde politieke wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam (UvA). In 1969 en 1970 was ze tijdens haar studie lid van de Werkende Jongeren Groep, die ontstaan was binnen de linkse studentenbeweging van de universiteit. Behalve Anet Bleich was ook haar partner Max van Weezel lid van deze groep. Ze was van 1972 tot 1977 lid van de Communistische Partij van Nederland (CPN). Zij zegde haar lidmaatschap op na het lange betoog van CPN-coryfee Paul de Groot naar aanleiding van de verkiezingsnederlaag van zijn partij. [1] Na het eind van de Koude Oorlog kwam ze genuanceerd terug op haar linkse achtergrond.

Op de vraag of nazisme en communisme vergelijkbare kenmerken hebben antwoordde ze in 1997 dat je die vraag best kon stellen, 'maar waar ik niet van houd is het pijnlijke gezelschapsspel “welke-van-de-twee-was-erger”'. Volgens haar moet er onderscheid gemaakt worden tussen verschillende fasen en vormen van het communisme. Het communisme was volgens haar niet meer levensvatbaar als je het democratiseert. Afschaffen was de enige manier om het te hervormen.

Bleich was redacteur van De Groene Amsterdammer en kwam in 1989 in dienst bij de Volkskrant als columniste. Ze trouwde met Max van Weezel[2] en er kwam een dochter, Natascha van Weezel (1986).

Behalve haar activiteiten in het linkse, feministische en intellectuele milieu speelt ook haar Joodse afkomst een rol in haar geschriften. Ze schrijft in publicaties van de Anne Frank Stichting. Verder werkte ze mee aan het Auschwitz Bulletin van het Nederlands Auschwitz Comité (NAC) en heeft ze grote sympathie voor de antifascistische beweging in Nederland. Dat blijkt onder meer uit een artikel dat ze samen met Rudi Boon in het boek Nederlands racisme (1984) schreef. Ze schreef ook nog een stuk in het boek Oud en nieuw fascisme (1981) van de Anne Frank Stichting.

Op 21 februari 2008 promoveerde ze op een biografie van Joop den Uyl, genaamd Joop den Uyl 1919-1987. Dromer en doordouwer. Ze schreef hiermee de eerste biografie over deze minister-president aan de hand van archiefmateriaal en interviews met betrokkenen. Ze maakte ook gebruik van nog niet eerder vrijgegeven delen van het persoonlijke archief van Den Uyl. Haar promotor was Piet de Rooy. De biografie haalde de voorpagina's van de landelijke dagbladen door de onthulling van de Northrop-affaire rond prins Bernhard.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

  • Anet Bleich en Max van Weezel, Hamburgers of kaviaar? Progressieve intellektuelen in de Koude Oorlog 1945-1950 (doctoraalscriptie, in 1978 gepubliceerd als Ga dan zelf naar Siberië, ISBN 9062220452).
  • Maria A. Macciocchi, Mieke Aerts (vert.), Anet Bleich (voorw.), Vrouwen en fascisme (Amsterdam 1977) (vert. Les femmes et la traversée du fascisme (Parijs 1975)). ISBN 90-6328-001-7
  • Wolfgang Abendroth e.a., Anet Bleich (vert.), Duitsland – 35 jaar later: Berufsverbot (Amsterdam 1977). ISBN 90-6222-025-8
  • Anet Bleich en Max van Weezel, Ga dan zelf naar Siberië!: linkse intellektuelen en de koude oorlog (Amsterdam 1978). ISBN 9062220452
  • Trude Benedic, Sonja Prins (nawoord), Anet Bleich, Herinneringen aan Trude Benedic, een vrouw in verzet (Amsterdam 1980). ISBN 90-70268-14-0
  • Anet Bleich, Arnold Koper (red.) e.a., Stalinisme en destalinisatie: verslag van het Amsterdamse congres (Amsterdam 1981). ISBN 90-6012-360-3
  • Anet Bleich en Freda Dröes (red.), Feminisme en politieke macht (Amsterdam 1982). ISBN 90-6617-003-4
  • Anet Bleich, Peter Schumacher, Nederlands racisme (Amsterdam 1984). ISBN 90-6012-602-5
  • Anneke Groen (red.), Anet Bleich e.a., Vrouwen en het Binnenhof (Den Haag 1985). ISBN 90-12-05024-3
  • Anet Bleich, Een partij in de tijd: veertig jaar Partij van de Arbeid: 1946-1986 (Amsterdam 1986). ISBN 90-295-0212-6
  • Hans Magnus Enzensberger, Anet Bleich (vert.), Ach Europa!: waarnemingen uit zeven landen, met een nawoord uit het jaar 2006 (Amsterdam 1989) ISBN 90-234-3094-8 (Vert. van Ach Europa!: Wahrnehmungen aus sieben Ländern, mit einem Epilog aus dem Jahre 2006 (Frankfurt am Main 1987)).
  • Erika Wantoch, Anet Bleich (vert.), 1939: Freuds laatste jaar (Baarn 1989) (vert. Freuds Ende). ISBN 90-6074-653-8
  • Anet Bleich, Geke van der Wal, Grensgangers. Leven tussen twee culturen (Baarn 1990). ISBN 90-263-1085-4
  • Anet Bleich, Rob Vreeken, De Augustus-revolutie: omwenteling in de Sovjet-Unie (Amsterdam 1991). ISBN 90-71474-19-4
  • Hirsz Hermann Bleich, Anet Bleich, Max van Weezel (red.) en Hedy d’Ancona, Herman Bleich, ‘’ein echter Niederländer’’ (Kampen 1992). ISBN 90-391-0539-1
  • Anet Bleich, Jan A.F.M. Luijten, André Roelofs en Bert Vuijsje (red.), De terugkeer van Midden-Europa: historische atlas 1914-1994 (Amsterdam 1994). ISBN 90-71474-22-4
  • Geke van der Wal (red.), Anet Bleich, Mijn moeder was analfabeet en andere levensverhalen van geslaagde vrouwen (Amsterdam, Den Haag 1999). ISBN 90-5330-266-2
  • Anet Bleich, Arie Elshout, Olaf Tempelman, ‘Bel de NAVO maar’: de oorlog om Kosovo (Amsterdam 1999). ISBN 90-71474-53-4
  • Daniël Cohn-Bendit, Anet Bleich (bijdrage), Quo vadis, Europa? (Amsterdam 2000). ISBN 90-71474-67-4
  • Anet Bleich, Joop den Uyl 1919-1987. Dromer, doordouwer. Amsterdam, Balans, 2008. ISBN 978-90-5018-818-0. Ook verschenen als proefschrift Universiteit van Amsterdam.
  • Anet Bleich, De boze babyboomer. Amsterdam, Balans, 2011. ISBN 978-94-6003-355-1
  • Anet Bleich, De stille diplomaat. Het bewogen leven van Max van der Stoel (1924-2011), Amsterdam, Balans, 2018. ISBN 9789460038013 & ISBN 9789460038402

Artikelen (als voorbeeld):

  • Ik heb een heilig geloof in goede argumenten, Groene Amsterdammer (25 april 1979).
  • Jullie denken te veel in termen dat vrouwen kwaad moeten worden. Debat over geschiedenis en toekomst van de vrouwenbeweging, Groene Amsterdammer 13 (25 maart 1981) 10-11 (met Mirjam Elias).
  • Ik weet langzamerhand ook niets beter meer dan beroemd worden. Vier feministen over het einde van de tweede golf, Groene Amsterdammer (15 januari 1986) 10-11.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anet_Bleich&oldid=64324081"