F/A-18 Hornet
| F/A-18 Hornet | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Algemeen | ||||
| Rol | Jachtbommenwerper | |||
| Bemanning | 1 (F/A-18A+, CF-18A, EF-18A, KAF-18C, F-18 HARV) of 2 (F/A-18B+, CF-18B, EF-18B, KAF-18D, TF-18A) | |||
| Varianten | F/A-18A+, F/A-18B+, CF-18A, CF-18B, EF-18A, EF-18B, KAF-18C, KAF-18D, TF-18A, F-18 HARV 1 | |||
| Status | ||||
| Gebruik | United States Navy | |||
| Afmetingen | ||||
| Lengte | 16,8 m | |||
| Hoogte | 4,6 m | |||
| Spanwijdte | 13,5 m | |||
| Vleugeloppervlak | 27,87 m² | |||
| Gewicht | ||||
| Leeggewicht | 8273 kg | |||
| Startgewicht | 12406 kg | |||
| Max. gewicht | 23537 kg | |||
| Krachtbron | ||||
| Motor(en) | 2x F404-GE-402 turbofan | |||
| Stuwkracht | 79 kN | |||
| Prestaties | ||||
| Topsnelheid | 1814 km/h | |||
| Klimsnelheid | 254 m/s | |||
| Vliegbereik | 3330 km | |||
| Actieradius | 535 km | |||
| Dienstplafond | 15000 m | |||
| Bewapening | ||||
| Boordgeschut | 1x 20 mm M61 Vulcan intern gatling gun | |||
| Bommen | CBU-87 cluster, CBU-89 gator mijn, CBU-97 CEM, Paveway, JDAM, Mk 80 serie, nucleaire bommen, MK 20 Rockeye cluster, mijnen. | |||
| Raketten | lucht: AIM-9 Sidewinder, AIM-120 AMRAAM, AIM-7 Sparrow, IRIS-T grond: AGM-45 Shrike, AGM-65 Maverick, AGM-88 HARM, SLAM-ER, JSOW, Taurus raket schip: AGM-84 Harpoon | |||
| ||||
De Hornet F/A-18 is een multirole jachtbommenwerper voor alle weersomstandigheden.
Het toestel is in de jaren zeventig en tachtig ontworpen, op basis van de Northrop YF-17, voor de United States Navy. Het is nog steeds in dienst bij de Amerikaanse marine, het Amerikaanse Korps Mariniers en bij de luchtmachten van verscheidene andere landen, zoals Finland, Zwitserland, Australië, Spanje en Canada.
Als meervoudig inzetbaar toestel vervult het de taken van onderscheppingsjager, luchtverdedigingsjager, het uitschakelen van vijandige luchtafweer, verkenner, close air support (luchtsteun) en forward air control (doelaanwijzing). Door zijn veelzijdigheid en betrouwbaarheid is het een waardevol vliegtuig. Een nadeel vormt zijn relatief kleine actieradius.
Inmiddels is bij de Amerikaanse strijdkrachten sinds 1995 de verbeterde en sterkere versie operationeel: de F/A-18E/F Super Hornet.
Vlucht van een F-18A waarbij de NASA aerodynamische vleugels test.
Test van NASA's Dryden Flight Research Center voor het bijtanken in de lucht van een F/A-18A's.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
