Pleitnota

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een pleitnota is een geschrift dat wordt gebruikt tijdens een rechtszitting.

In een rechtszaak wordt ten overstaan van de rechter door twee (of meer) partijen gevraagd om een rechterlijke beslissing. De rechter moet zich uitspreken over een aan hem voorgelegde zaak. De rechter krijgt veel informatie uit verschillende bronnen: het dossier. Op basis daarvan vormt de rechter zich een idee over hoe hij moet oordelen in de zaak. Maar daarmee staat zijn standpunt nog niet vast. Partijen worden in de gelegenheid gesteld hun verhaal mondeling te doen. Hiermee kunnen ze de rechter overtuigen dat hij in hun voordeel moet beslissen. Dit heet een pleidooi.

Doel van de pleitnota[bewerken | brontekst bewerken]

Een pleitnota (ook: pleitnotities of pleitaantekeningen) neemt een belangrijke positie in, in het houden van een pleidooi. Aan de hand van de pleitnota wordt de rechter meegenomen in een redenering, die leidt tot de conclusie dat hij in het voordeel van de pleiter moet beslissen. Een rechter is niet gemakkelijk te beïnvloeden, maar hij is wel te overtuigen.

Met een goede pleitnota kan een goed pleidooi worden gehouden. Omdat het maken van een pleitnota ervoor zorgt dat men alle punten nog eens rustig overdenkt, zal men een steeds logischer pleidooi kunnen houden. Als men alles wat men wil zeggen op papier zet, ordent men voor zichzelf de gehele zaak. Bovendien zal een rechter vaak de pleitnota 'meelezen', terwijl de raadsman pleit. Een pleitnota moet daarom een keurige opmaak kennen en geen spelfouten bevatten.

Opbouw pleitnota[bewerken | brontekst bewerken]

De opbouw van een pleitnota staat vrij, maar het is raadzaam om een logische volgorde van de te bepleiten onderwerpen aan te houden. Een pleidooi moet de rechter namelijk meer duidelijkheid scheppen in het dossier en hem juist niet in de war brengen. Het is logisch om te beginnen met de toedracht en de relevante feiten. Op die manier leidt men de rechter, de tegenpartij en de toehoorders in, in de zaak. Daarna wordt het probleem aan de orde gesteld. Een pleidooi eindigt vaak met een vordering: wat wil je gedaan krijgen en wat vind je dat de rechter moet beslissen.

Griffier[bewerken | brontekst bewerken]

De griffier zal het bovendien op prijs stellen als alle argumenten op papier zijn gezet. Hij hoeft dan minder te noteren en kan zich richten op afwijkingen in het pleidooi, die niet zijn opgenomen in de pleitnota.