Snijbloem

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Snijbloemen zijn bloemen met bloemstengel, afkomstig van kruidachtige en houtige planten, die verwerkt kunnen worden in boeketten of bloemstukken.

In Nederland is er een belangrijke snijbloementeelt,[1] waarbij de meeste bloemen worden verhandeld via een bloemenveiling.

Van snijbloemen is bekend dat ze veel pesticiden bevatten, zowel die van Nederlandse als die van buitenlandse herkomst.

Pesticiden bij snijbloemen[bewerken | brontekst bewerken]

Op snijbloemen zijn verschillende soorten pesticiden gevonden, onder andere de verboden stoffen dieldrin, acefaat, endrin, endosulfan en dichloorvos. Het merendeel van gevonden soorten biociden (vooral bij rozen en gemengde boeketten) zijn voor de gezondheid van de bloementelers en -verkopers en/of de biodiversiteit gevaarlijk, doordat ze kankerverwekkend en/of hormoonverstorend zijn, schade kunnen veroorzaken aan de voorplanting en/of het nageslacht, of mutaties kunnen veroorzaken in menselijk DNA.[2][3][4][5][6]

Houdbaarheid[bewerken | brontekst bewerken]

Snijbloemen zijn enkele dagen tot enkele weken houdbaar. Om de houdbaarheid te vergroten wordt bloemenvoedsel, dat bestaat uit kunstmeststoffen en een aan het water toegevoegd bacteriedodende stof.

Lathyrusbloemen zijn bijvoorbeeld slechts enkele dagen houdbaar, maar rozen kunnen soms 14 dagen of meer staan. Een wildboeket is soms maar kort houdbaar, afhankelijk van de samenstelling.

Selectie van snijbloemen[bewerken | brontekst bewerken]


Bijhorend 'groen'[bewerken | brontekst bewerken]