Wereldkampioenschappen wielrennen 2018

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
WK wielrennen 2018
Parcours in en rond Innsbruck
Locatie Vlag van Oostenrijk Innsbruck, Oostenrijk
Type Bergachtige omloop
Winnaars
Elite (m), wegrit Vlag van Spanje Alejandro Valverde
Elite (m), tijdrit Vlag van Australië Rohan Dennis
Beloften (m), wegrit Vlag van Zwitserland Marc Hirschi
Beloften (m), tijdrit Vlag van Denemarken Mikkel Bjerg
Elite (v), wegrit Vlag van Nederland Anna van der Breggen
Elite (v), tijdrit Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten
Navigatie
2017     2019
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De wereldkampioenschappen wielrennen 2018 werden van 23 tot en met 30 september 2018 georganiseerd in Innsbruck in het Oostenrijkse Tirol. Er stonden twaalf evenementen op het programma en het parcours was bergachtig. Het was tevens de laatste editie met een ploegentijdrit voor merkenteams. Het landenklassement werd gewonnen door Nederland met acht medailles in totaal, België werd tweede.[1]

Programma[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Categorie Afstand
zo 23 september Ploegentijdrit vrouwen 53,8 km
Ploegentijdrit mannen 62,1 km
ma 24 september Individuele tijdrit vrouwen junioren 20,2 km
Individuele tijdrit mannen beloften 28,5 km
di 25 september Individuele tijdrit mannen junioren 28,5 km
Individuele tijdrit vrouwen elite 28,5 km
wo 26 september Individuele tijdrit mannen elite 54,2 km
do 27 september Wegrit vrouwen junioren 70,9 km
Wegrit mannen junioren 132,8 km
vr 28 september Wegrit mannen beloften 180,6 km
za 29 september Wegrit vrouwen elite 156,7 km
zo 30 september Wegrit mannen elite 259,4 km

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Ploegentijdrit[bewerken | brontekst bewerken]

Quick-Step Floors won voor de vierde keer de ploegentijdrit.
Canyon-SRAM versloeg Boels Dolmans en Team Sunweb.
Mannen
Plaats Ploeg Tijd
Goud Vlag van België Quick-Step Floors 1u07'26"
Zilver Vlag van Duitsland Team Sunweb + 18"
Brons Vlag van Verenigde Staten BMC Racing Team + 20"
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Team Sky + 45"
5 Vlag van Australië Mitchelton-Scott + 57"
6 Vlag van Spanje Movistar Team + 1'32"
7 Vlag van Verenigde Staten Trek-Segafredo + 2'04"
8 Vlag van Duitsland BORA-hansgrohe + 2'07"
9 Vlag van Polen CCC Sprandi Polkowice + 2'37"
10 Vlag van Kazachstan Astana Pro Team + 2'54"
13 Vlag van Nederland Team LottoNL-Jumbo + 3'28"
Vrouwen
Plaats Ploeg Tijd
Goud Vlag van Duitsland Canyon-SRAM 1u01'46"
Zilver Vlag van Nederland Boels Dolmans + 21"
Brons Vlag van Nederland Team Sunweb + 28"
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wiggle High5 + 57"
5 Vlag van Australië Mitchelton-Scott + 1'29"
6 Vlag van Denemarken Team Virtu + 2'06"
7 Vlag van Slovenië BTC City Ljubljana + 3'08"
8 Vlag van Italië Valcar PBM + 3'35"
9 Vlag van Italië BePink + 3'36"
10 Vlag van Italië Alé Cipollini + 3'53"

Mannen elite[bewerken | brontekst bewerken]

Tom Dumoulin werd vierde achter Alejandro Valverde in de wegrit.
In de tijdrit versloeg Rohan Dennis titelverdediger Tom Dumoulin en Victor Campenaerts.
Wegrit
Plaats Naam Tijd
Goud Vlag van Spanje Alejandro Valverde 6u46'41"
Zilver Vlag van Frankrijk Romain Bardet z.t.
Brons Vlag van Canada Michael Woods z.t.
4 Vlag van Nederland Tom Dumoulin z.t.
5 Vlag van Italië Gianni Moscon +13"
6 Vlag van Tsjechië Roman Kreuziger +43"
7 Vlag van Denemarken Michael Valgren z.t.
8 Vlag van Frankrijk Julian Alaphilippe z.t.
9 Vlag van Frankrijk Thibaut Pinot z.t.
10 Vlag van Portugal Rui Costa z.t.
23 Vlag van België Ben Hermans +1'32"
Tijdrit
Plaats Naam Tijd
Goud Vlag van Australië Rohan Dennis 1u03'03"
Zilver Vlag van Nederland Tom Dumoulin + 1'21"
Brons Vlag van België Victor Campenaerts + 1'22"
4 Vlag van Polen Michał Kwiatkowski + 2'05"
5 Vlag van Portugal Nélson Oliveira + 2'14"
6 Vlag van Spanje Jonathan Castroviejo + 2'18"
7 Vlag van Duitsland Tony Martin + 2'25"
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Patrick Bevin + 2'35"
9 Vlag van Wit-Rusland Vasil Kiryjenka + 3'08"
10 Vlag van Denemarken Martin Toft Madsen + 3'23"

Mannen beloften[bewerken | brontekst bewerken]

Bjorg Lambrecht won zilver in de wegrit voor beloften.
Brent Van Moer won zilver in de tijdrit voor beloften.
Wegrit
Plaats Naam Tijd
Goud Vlag van Zwitserland Marc Hirschi 4u24'05"
Zilver Vlag van België Bjorg Lambrecht + 15"
Brons Vlag van Finland Jaakko Hänninen z.t.
4 Vlag van Zwitserland Gino Mäder + 35"
5 Vlag van Oekraïne Mark Padoen + 37"
6 Vlag van Spanje Jaime Castrillo + 45"
7 Vlag van Slovenië Tadej Pogačar + 47"
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ethan Hayter z.t.
9 Vlag van Zwitserland Patrick Müller z.t.
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk James Shaw z.t.
30 Vlag van Nederland Pascal Eenkhoorn + 5'41"
Tijdrit
Plaats Naam Tijd
Goud Vlag van Denemarken Mikkel Bjerg 32'31"
Zilver Vlag van België Brent Van Moer + 33"
Brons Vlag van Denemarken Mathias Norsgaard + 39"
4 Vlag van Italië Edoardo Affini + 44"
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ethan Hayter + 45"
6 Vlag van Noorwegen Tobias Foss + 50"
7 Vlag van Verenigde Staten Brandon McNulty + 52"
8 Vlag van Zuid-Afrika Stefan de Bod + 59"
9 Vlag van Italië Matteo Sobrero + 1'01"
10 Vlag van Australië Callum Scotson + 1'01"
16 Vlag van Nederland Pascal Eenkhoorn + 1'06"

Mannen junioren[bewerken | brontekst bewerken]

Remco Evenepoel won zowel de weg- als tijdrit bij de junioren.
Remco Evenepoel won zowel de weg- als tijdrit bij de junioren.
Wegrit
Plaats Naam Tijd
Goud Vlag van België Remco Evenepoel 3u03'49"
Zilver Vlag van Duitsland Marius Mayrhofer + 1'25"
Brons Vlag van Italië Alessandro Fancellu + 1'38"
4 Vlag van Zwitserland Alexandre Balmer z.t.
5 Vlag van Denemarken Frederik Wandahl + 3'20"
6 Vlag van Italië Gabriele Benedetti z.t.
7 Vlag van Frankrijk Alois Charrin z.t.
8 Vlag van Verenigde Staten Kevin Vermaerke z.t.
9 Vlag van Italië Antonio Tiberi z.t.
10 Vlag van Verenigde Staten Sean Quinn + 3'25"
34 Vlag van Nederland Casper van Uden + 12'22"
Tijdrit
Plaats Naam Tijd
Goud Vlag van België Remco Evenepoel 33'15"
Zilver Vlag van Australië Lucas Plapp + 1'23"
Brons Vlag van Italië Andrea Piccolo + 1'37"
4 Vlag van Duitsland Michel Hessmann + 1'47"
5 Vlag van Noorwegen Søren Wærenskjold + 1'50"
6 Vlag van België Ilan Van Wilder + 2'01"
7 Vlag van Nederland Manuel Michielsen + 2'10"
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Joseph Laverick + 2'21"
9 Vlag van Denemarken Jacob Hindsgaul Madsen + 2'26"
10 Vlag van Verenigde Staten Michael Garrison + 2'32"

Vrouwen elite[bewerken | brontekst bewerken]

Anna van der Breggen won de wegrit na een solo van 40 km.
Annemiek van Vleuten op een volledig Nederlands podium.
Wegrit
Plaats Naam Tijd
Goud Vlag van Nederland Anna van der Breggen 4u11'04"
Zilver Vlag van Australië Amanda Spratt + 3'42"
Brons Vlag van Italië Tatiana Guderzo + 5'26"
4 Vlag van Zweden Emilia Fahlin + 6'13"
5 Vlag van Polen Małgorzata Jasińska z.t.
6 Vlag van Canada Karol-Ann Canuel + 6'17"
7 Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten + 7'05"
8 Vlag van Nederland Amy Pieters z.t.
9 Vlag van Nederland Lucinda Brand + 7'17
10 Vlag van Verenigde Staten Ruth Winder z.t.
28 Vlag van België Sofie De Vuyst + 8'18'
Tijdrit
Plaats Naam Tijd
Goud Vlag van Nederland Annemiek van Vleuten 34'25"
Zilver Vlag van Nederland Anna van der Breggen + 29"
Brons Vlag van Nederland Ellen van Dijk + 1'25"
4 Vlag van Canada Leah Kirchmann + 1'27"
5 Vlag van Verenigde Staten Leah Thomas + 1'32"
6 Vlag van Nederland Lucinda Brand + 1'43"
7 Vlag van Verenigde Staten Amber Neben + 1'48"
8 Vlag van Canada Karol-Ann Canuel + 2'16"
9 Vlag van Italië Elisa Longo Borghini + 2'17"
10 Vlag van Verenigde Staten Tayler Wiles + 2'31"
28 Vlag van België Ann-Sophie Duyck + 4'00"

Vrouwen junioren[bewerken | brontekst bewerken]

Rozemarijn Ammerlaan won de tijdrit voor junioren.
Wegrit
Plaats Naam Tijd
Goud Vlag van Oostenrijk Laura Stigger 1u56'26"
Zilver Vlag van Frankrijk Marie Le Net z.t.
Brons Vlag van Canada Simone Boilard z.t.
4 Vlag van Italië Barbara Malcotti z.t.
5 Vlag van Frankrijk Jade Wiel + 14"
6 Vlag van Italië Vittoria Guazzini z.t.
7 Vlag van Italië Camilla Alessio + 29"
8 Vlag van Rusland Aigul Gareeva + 56"
9 Vlag van Denemarken Mie Saabye + 1'52"
10 Vlag van Frankrijk Maina Galand z.t.
18 Vlag van Nederland Eva Jonkers + 1'57"
43 Vlag van België Shari Bossuyt + 5'47"
Tijdrit
Plaats Naam Tijd
Goud Vlag van Nederland Rozemarijn Ammerlaan 27'02"
Zilver Vlag van Italië Camilla Alessio + 6"
Brons Vlag van Verenigd Koninkrijk Elynor Bäckstedt + 17"
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pfeiffer Georgi + 21"
5 Vlag van Canada Simone Boilard + 24"
6 Vlag van Italië Vittoria Guazzini + 24"
7 Vlag van Rusland Aigul Gareeva + 24"
8 Vlag van Frankrijk Marie Le Net + 25"
9 Vlag van Polen Marta Jaskulska + 28"
10 Vlag van Duitsland Hannah Ludwig + 28"
18 Vlag van België Shari Bossuyt + 1'10"

Medaillespiegel[bewerken | brontekst bewerken]

 Plaats  Land Goud Goud Zilver Zilver Brons Brons Totaal
1 Vlag van Nederland Nederland 3 3 2 8
2 Vlag van België België 3 2 1 6
3 Vlag van Australië Australië 1 2 0 3
Vlag van Duitsland Duitsland 1 2 0 3
5 Vlag van Denemarken Denemarken 1 0 1 2
6 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 1 0 0 1
Vlag van Spanje Spanje 1 0 0 1
Vlag van Zwitserland Zwitserland 1 0 0 1
9 Vlag van Frankrijk Frankrijk 0 2 0 2
10 Vlag van Italië Italië 0 1 3 4
11 Vlag van Canada Canada 0 0 2 2
12 Vlag van Finland Finland 0 0 1 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 0 0 1 1
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 0 0 1 1
Totaal 12 12 12 36

Organisatie[bewerken | brontekst bewerken]

De wereldkampioenschappen wielrennen in Innsbruck werden georganiseerd door de „Innsbruck-Tirol Rad WM 2018 GmbH“. Dit bedrijf was voor 97% eigendom van de „Innsbruck-Tirol Sports GmbH“ en voor 3% van het Österreichischen Radsportverband (Oostenrijkse wielerbond). De „Innsbruck-Tirol Sports GmbH“ was voor 45% in handen van de deelstaat Tirol, 45% van de stadgemeente Innsbruck en voor 10% van het Österreichisches Olympisches Comité.[2]

De organisatie van het WK wielrennen was een honorarium (voor „marketing- en licentierechten“) verschuldigd aan de UCI, om het wereldkampioenschap te mogen organiseren. Voor de editie van 2018 bedroeg dit honorarium CHF 6.350.000 (omgerekend 6,0 miljoen per 01.11.2015 en 5,84 miljoen per 12.10.2016). De betaling van het honorarium moest geschieden in zes termijnen tussen 01.05.2016 en 30.06.2018. Verder was de „Innsbruck-Tirol Sports GmbH“ verplicht een bankgarantie te stellen aan de UCI ter hoogte van CHF 1,27 miljoen.

De uitgaven voor de operationele uitvoering van het evenement bestonden o.a. uit de aanleg van een finishgebied, de organisatie van testevenementen, de planning van het parcours, een ondersteunend programma, de veiligheidsdiensten, catering in de VIP-ruimten, uitrusting en catering voor vrijwilligers, enz. Het totaal van deze uitgaven steeg van € 5,2 miljoen in november 2015 tot € 6,9 miljoen (d.w.z. met ongeveer 33%) in oktober 2016. De stijging was onder andere het gevolg van niet eerder geplande huurkosten, de ruimtelijke scheiding van start- en finishgebied, extra technische vereisten en het niet opnemen van trainingsdagen. In november 2015 werden de totale kosten (UCI honorarium + organisatiekosten) geraamd op € 11,2 miljoen. In oktober 2016 was deze kostenraming gestegen naar € 12,8 miljoen.

Tijdens de tenderfase heeft de deelstaat Tirol voorgesteld om - in ieder geval tot mei 2014 - (met een kostendoel van ongeveer € 12,0 miljoen) de financiering in drie gelijke delen te verdelen tussen de federale overheid, de deelstaat Tirol en de Stadt Innsbruck. De stad Innsbruck was echter alleen bereid om bij te dragen op basis van haar aandeel in de bevolking. Het was echter mogelijk Het was lukte echter om de „Tirol Werbung GmbH“ en het „Tourismusverband Innsbruck“ (toeristenbureau) als subsidieverstrekkers binnen te halen. In de tenderfase in november 2015 werd voor een totaal van € 8,7 miljoen aan subsidies begroot. Deze gebudgetteerde subsidies waren op dat moment al niet in voldoende om de totale geraamde kosten te dekken. De begroting liet een tekort zien van ca. € 2,5 miljoen (22% van de totale uitgaven). Als gevolg van de verwachte kostenstijging van € 11,2 miljoen (november 2015) naar € 12,8 miljoen (oktober 2016), steeg het begrotingstekort naar ongeveer € 4,1 miljoen (32% van de totale kosten).

Volgens de begrotingsplannen moest het tekort worden gefinancierd met "overige" inkomsten (voornamelijk uit sponsoring, kaartverkoop en marketingrechten). Een concretisering van deze begrote "overige" inkomsten" ontbrak.

De organisatie slaagde er toch in om tot en met het voorjaar van 2018 extra toeristische organisaties als sponsors aan te trekken. Ook de deelstaat Tirol en de Stadt Innsbruck stelde extra financiële middelen ter beschikking.

Daarmee zag de begroting per mei 2018 er als volgt uit:

Begroting
Inkomsten/dekking Bedrag
Republiek Oostenrijk € 3.000.000
Deelstaat Tirol € 3.500.000
Stadgemeente Innsbruck € 780.000
Tirol Werbung GmbH € 1.000.000
Tourismusverband Innsbruck € 1.000.000
Tourismusverband Kufsteinerland € 450.000
Tourismusverband Alpbachtal Seenland € 200.000
Tourismusverband Region Hall/Wattens € 50.000
Tourismusverband Ötztal/Area 47 € 150.000
Publieke bijdragen (totaal) € 10.130.000
Kosten Bedrag
Honorarium UCI € 5.840.000
Organisatiekosten € 6.912.000
Totaal kosten € 12.752.000
Tekort € -/- 2.622.000
Budgettekort

De begrote subsidies konden de totale geraamde kosten niet dekken. In mei 2018 was er een begroot tekort van ca. 2,6 miljoen euro. Na beraad van de organisatie, waren de volgende maatregelen gepland om dit bedrag te verlagen:

  • Inkomsten uit sponsoring van € 320.000.
  • Geschatte inkomsten uit kaartverkoop van ongeveer € 450.000,
  • Samenwerking op het gebied van communicatie en telecommunicatie (dit zou moeten leiden tot een verlaging van de kosten).
Subsidietoezeggingen

De Tirolse deelstaat regering besloot in februari 2016 in principe maximaal 3.000.000 beschikbaar te stellen voor de organisatie van de wereldkampioenschappen wielrennen in 2018. Het Tiroolse parlement keurde deze regeringsresolutie goed in haar zitting van 12 oktober 2016. De deelstaat Tirol sloot in november 2016 een overeenkomstige financierings-/subsidieovereenkomsten met „Innsbruck-Tirol Sports GmbH“ en de „Innsbruck – Tirol Rad WM 2018 GmbH“. De financiering werd beschikbaar gesteld uit de begroting (vanuit een subsidieregeling voor sportevenementen) en werd in drie tranches uitbetaald (november 2016: 450.000, januari 2017: 900.000, februari 2018: 1.650.000).

Met haar besluit van 3 april 2018 heeft het Tiroolse provinciebestuur een extra subsidie van € 500.000 goedgekeurd voor de organisatie van de wereldkampioenschappen wielrennen op de weg 2018, waarbij € 300.000 beschikbaar is gesteld aan „Innsbruck – Tirol Rad WM 2018 GmbH“ en € 200.000 aan „Tirol Werbung GmbH“. De financiering kwam voort uit het overheidsaandeel van het sportpromotiefonds. Het overheidsbesluit geeft aan dat de „Innsbruck – Tirol Rad WM 2018 GmbH“ niet in staat was om de geplande sponsorinkomsten voldoende te realiseren. Derhalve werd er een extra financieringsbehoefte aangekondigd.

Een andere financiële bijdrage van de deelstaat Tirol aan de „Innsbruck-Tirol Sports GmbH“ was in verband met de televisieproductie die gepland was door de publieke omroep ORF Landesstudios Tirol ter gelegenheid van de wereldkampioenschappen wielrennen op de weg, genaamd „Alpen-Radtour 2018“. De ORF Landesstudios Tirol verzocht daarbij om een subsidie voor de productiekosten. De deelstaat Tirol steunde het project met € 60.000, waarvan € 30.000 uit het overheidsdeel van het Sportpromotiefonds en nog eens € 30.000 uit het promotiefonds voor toerisme. Deze afwikkeling van de subsidie voor de productiekosten werd geregeld door de „Innsbruck-Tirol Sports GmbH“.

De federale overheid van Oostenrijk heeft in totaal € 3.000.000 gesubsidieerd, in het kader van een subsidieregeling voor grote sportevenementen, waarvan € 2.250.000 in 2017, € 450.000 in 2018 en € 300.000 in 2019.[3][4][5][6][7][8][9]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie 2018 UCI Road World Championships van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.