Ben Vautier
Benjamin Vautier (Napels, 18 juli 1935 – Nice, 5 juni 2024), ook bekend als Ben, was een Franse Fluxus-kunstenaar die vooral taal als zijn medium gebruikt.
Carrière[bewerken | brontekst bewerken]
Wat Fluxus betreft was Vautier een van de pioniers; in de jaren '50 bevond Vautier zich namelijk al in het gezelschap van het internationale netwerk van Fluxus-kunstenaars, zoals Robin Page, Robert Filliou, Dorothy Iannone, Dieter Roth, Daniel Spoerri, enz. Fluxus was eind jaren '50, begin jaren '60 nog een los verband van progressieve multidisciplinaire kunstenaars, die hun draai in de kunstwereld niet konden vinden.
Werken[bewerken | brontekst bewerken]
Kunst[bewerken | brontekst bewerken]
- Pas d'art sans vérité, 1990
- Ben, ma vie et mes conneries, 2000
- Je cherche la vérité... , avec MAMAC Nice, Flammarion, 2001
- Poésies, prose et ruminations, 2002
- J'emmerde l'art, Z'Éditions, 2002
- Fluxus, Z'Éditions, 2003
- Frédéric Altmann, avec Jacques Simonelli et Georges Vercheval, 2003
Ethicisme[bewerken | brontekst bewerken]
- Manuscrit pour "la première internationale ethniste", 1986
- L'ethnisme de A à Z : Pour un nouvel ordre mondial, Z'Éditions, 1991
Overlijden[bewerken | brontekst bewerken]
Vautier werd op woensdag 5 juni 2024 op 88-jarige leeftijd dood aangetroffen in zijn huis in Nice met een kogel in het hoofd. Zijn vrouw – met wie hij zestig jaar getrouwd was – overleed eerder die dag aan een beroerte en volgens zijn familie zou Vautier dat niet hebben kunnen verkroppen en pleegde hij zelfmoord.[1][2]
Externe link[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|