Dubai Desert Classic 2013

Dubai Desert Classic 2013
Plaats	Dubai, Verenigde Arabische Emiraten
Oprichting	1989
Golfbaan	Emirates Golf Club
Par	72
Lengte	6690 m
Tour(s)	Europese PGA Tour 2013
Datum	31 januari - 3 februari 2013
Winnaar	Stephen Gallacher
Portaal	Golf

Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

De Dubai Desert Classic 2013 - officieel de Omega Dubai Desert Classic 2012 - was een golftoernooi, dat liep van 31 januari tot en met 3 februari 2013 en werd gespeeld op de Emirates Golf Club in Dubai. Het toernooi maakte deel uit van de Europese PGA Tour 2013 en het totale prijzengeld bedroeg € 1.925.000.

Titelverdediger was Rafael Cabrera Bello die in 2012 het toernooi won met 18 slagen onder par.

De golfbaan is de oudste in Dubai. Toen hij in 1988 werd aangelegd, was het een groene plek midden in de woestijn, waar duizenden liters water dagelijks gebruikt werden om dat resultaat te bereiken. Het clubhuis kreeg de vorm van een bedoeïenen-tent, met een in de zon schitterende zwart-wit geblokte marmeren rand. De club heeft nu twee 18 holesbanen en een jachtclub. Inmiddels is er veel omheen gebouwd.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

De scores waren van ongekend niveau, 94 spelers speelden onder par. Zeven van de 12 eagles werden op hole 13 gemaakt. Richard Sterne speelde een ronde van -10 en ging aan de leiding, Stephen Gallacher speelt dit toernooi voor de twintigste keer, waarbij zijn beste resultaat een tweede plaats was in 2012; hij bezet met -9 na ronde 1 ook de tweede plaats.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

De scores voor ronde twee waren gelijkmatiger, de beste rondes waren voor David Horsey, Jbe' Kruger en Thorbjørn Olesen met een score van 66. Richard Sterne bleef aan de leiding, maar de tweede plaats werd gedeeld door Olesen, Fleetwood en nog steeds Gallacher. De cut was -3.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Stephen Gallacher maakte op hole 9 zijn vierde birdie en kwam daarmee aan de leiding met een totaal van -15. Vier holes later had hij nog twee birdies en een eagle gemaakt, en had hij drie slagen voorsprong op Richard Sterne. Het verschil liep even terug naar twee slagen, maar Gallacher eindigde met een eagle vanuit een bunker en een totaal van -21. Zijn ronde van 62 was zijn record sinds hij op de Europese Tour speelt. Olesen was tot hole 12 de enige speler die dit toernooi nog geen bogey had gemaakt. Hij eindigde met een totaal van -16 op de derde plaats. Felipe Aguilar en Jeev Milkha Singh delen met -14 de vierde plaats.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

De laatste partij bestond uit Sterne en Gallacher, die na drie holes beiden op -20 stonden. Daarna werden er enkele birdies en bogeys gemaakt en na hole 13 stonden ze weer allebei op -20. Daarna ontnam Sterne zichzelf een kans op de overwinning door twee bogeys te maken terwijl Galacher een eagle op hole 16 maakte. Met drie slagen voorsprong begon Gallacher de laatste hole, het werd zijn tweede overwinning op de Europese Tour. Lee Westwood maakte een ronde van -5 en klom daardoor naar de vijfde plaats.

Naam	Score R1		Nr	Score R2		Totaal	Nr	Score R3		Totaal	Nr	Score R4		Totaal	Nr
Stephen Gallacher	63	-9	2	70	-2	-11	T2	62	-10	-21	1	71	-1	-22	1
Richard Sterne	62	-10	1	70	-2	-12	1	66	-6	-18	2	71	-1	-18	2
Thorbjørn Olesen	67	-5	T12	66	-6	-11	T2	67	-5	-16	3	71	-1	-17	T3
Felipe Aguilar	68	-4	T	68	-4	-8	T	66	-6	-14		69	-3	-17	T3
Tommy Fleetwood	65	-7	T3	68	-4	-11	T2	69	-3	-14	T4	72	par	-14	T10
Robert-Jan Derksen	68	-4	T22	72	par	-4	T51	69	-3	-7	T38	70	-2	-9	T30
Maarten Lafeber	69	-3	T43	71	-1	-4	T51	71	-1	-5	T54	71	-1	-6	T51
Joost Luiten	72	par	T94	72	par	par	MC