Europees kampioenschap voetbal onder 18 - 1953

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Europees kampioenschap voetbal onder 18 – 1953
FIFA Jeugdtoernooi 1953
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van België België
Organisator FIFA
Editie 6e
Datum 31 maart – 6 april 1953
Teams 16 (van 1 confederatie)
Winnaar Vlag van Hongarije (1949-1956) Hongarije (1e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 32
Doelpunten 136  (4,25 per wedstrijd)
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Het Europees kampioenschap voetbal onder 18 van 1953 (officieel FIFA Jeugdtoernooi 1953) was de 6e editie van het, door de FIFA georganiseerde, voetbaltoernooi van speler onder de 18 jaar.

Het toernooi werd tussen 31 maart en 6 april 1953 gespeeld in België. Er deden 16 teams mee. Argentinië werd uitgenodigd om ook deel te nemen aan dit Europese toernooi. Hongarije werd voor de 1e keer winnaar. De finale in Brussel werd met 2–0 gewonnen van Joegoslavië. Turkije werd derde.[1]

Knock-outschema[bewerken | brontekst bewerken]

↓ = gaat verder via ander knock-outschema.

Achtste finale Kwartfinale Halve finale Finale
31 maart – Gent            
 Vlag van Hongarije (1949-1956) Hongarije  4
2 april – Brussel
 Vlag van Zwitserland Zwitserland ()  0  
 Vlag van Hongarije (1949-1956) Hongarije  4
31 maart – Antwerpen
   Vlag van Ierland Ierland ()  0  
 Vlag van Ierland Ierland  1
4 april – Brussel
 Vlag van Nederland Nederland ()  0  
 Vlag van Hongarije (1949-1956) Hongarije  2
31 maart – Kortrijk
   Vlag van Turkije Turkije  0  
 Vlag van Turkije Turkije  1
2 april – Bergen
 Vlag van Frankrijk Frankrijk ()  0  
 Vlag van Turkije Turkije  3
31 maart – Namen
   Vlag van Luxemburg Luxemburg ()  0  
 Vlag van Luxemburg Luxemburg  4
6 april – Brussel
 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk ()  3  
 Vlag van Hongarije (1949-1956) Hongarije  2
31 maart – Brugge
   Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië  0
 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië  5
2 april – Brussel
 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland ()  1  
 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië  1[2]
31 maart – Brussel
   Vlag van Engeland Engeland ()  1  
 Vlag van Engeland Engeland  2
4 april – Verviers
 Vlag van België België ()  0  
 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië  3
31 maart – Mechelen
   Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje  1   Derde plaats
 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje  5
2 april – Antwerpen 6 april – Brussel
 Vlag van Saar Saarland ()  0  
 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje  5  Vlag van Turkije Turkije  3
31 maart – Luik
   Vlag van Duitsland Duitsland ()  1    Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje  2
 Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland  3
 Vlag van Argentinië Argentinië ()  2  

Plaats 5–8[bewerken | brontekst bewerken]

verliezers kwartfinale Plaats 5–6
                   
2 april – Brussel        
 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië  1
4 april – Boom
 Vlag van Engeland Engeland  1  
 Vlag van Engeland Engeland  3
2 april – Antwerpen
   Vlag van Duitsland Duitsland  1  
 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje  5
5 april – Leuven
 Vlag van Duitsland Duitsland  1  
 Vlag van Engeland Engeland  2
2 april – Brussel
   Vlag van Ierland Ierland  0
 Vlag van Hongarije (1949-1956) Hongarije  4
4 april – Mechelen
 Vlag van Ierland Ierland  0  
 Vlag van Ierland Ierland  3 Plaats 7–8
2 april – Bergen
   Vlag van Luxemburg Luxemburg  2   5 april – Ronse
 Vlag van Turkije Turkije  3
   Vlag van Luxemburg Luxemburg  3
 Vlag van Luxemburg Luxemburg  0  
 Vlag van Duitsland Duitsland  2

Plaats 9–12[bewerken | brontekst bewerken]

verliezers achtste finale Plaats 9–10
                   
2 april – Lier        
 Vlag van Argentinië Argentinië  7
4 april – Termonde
 Vlag van Saar Saarland ()  0  
 Vlag van Argentinië Argentinië  4
2 april – Aalst
   Vlag van België België  1  
 Vlag van België België  4
5 april – Brussel
 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland ()  3  
 Vlag van Argentinië Argentinië  3
2 april – Nijvel
   Vlag van Nederland Nederland  1
 Vlag van Frankrijk Frankrijk  2
4 april – Tienen
 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk ()  1  
 Vlag van Frankrijk Frankrijk  0 Plaats 11–12
2 april – Halle
   Vlag van Nederland Nederland  3   5 april – Brussel
 Vlag van Nederland Nederland  2
   Vlag van België België  4
 Vlag van Zwitserland Zwitserland ()  1  
 Vlag van Frankrijk Frankrijk  3

Plaats 13–16[bewerken | brontekst bewerken]

  verliezers plaats 9–12 Plaats 13–14
             
4 april – Diest
 Vlag van Zwitserland Zwitserland 3  
 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 1  
 
5 april – Vilvoorde
     Vlag van Zwitserland Zwitserland 2[3]
   Vlag van Saar Saarland 2
 
Plaats 15–16
4 april – Brussel 5 april – Brussel
 Vlag van Saar Saarland 6  Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland  2
 Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland 5    Vlag van Oostenrijk Oostenrijk  1