Gebruiker:KooiVrouw/Kladblok
Jelle Leenes (Amsterdam, 28 juni 1950) is Nederlands journalist, auteur, columnist en fotograaf.
Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]
Na zijn middelbare school in Amsterdam, een kort verblijf op de Rijksluchtvaartschool in Eelde, en een niet afgemaakte studie Sociale Geografie, ook weer in Amsterdam, werkte Leenes vanaf 1973 in diverse functies bij het Algemeen Nederlands Persbureau ANP, eerst als redacteur en verslaggever, later als chef van enkele redacties.
Voorjaar 1997 zwaaide hij bij het ANP af als adjunct-hoofdredacteur en vertrok naar Frankrijk. Daar was hij vanuit de omgeving van Parijs tot medio 1998 correspondent voor geschreven media als dagblad De Morgen en HP/De Tijd, en voor de radio- en tv-programma’s RTL Nieuws, NOVA en de Vlaamse Radio- en Televisieomroeporganisatie VRT.
Terug in Nederland werkte hij tot 1999 als media-adviseur voor onder andere het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties.
Vanaf najaar van dat jaar tot voorjaar 2001 was hij mede-organisator en daarna de eerste hoofdredacteur van de Nederlandse edities van de gratis krant Metro.
In de jaren daarna werkte hij als hoofd communicatie bij de Unie van Waterschappen, als hoofdredacteur van het tijdschrift van de gezamenlijke provincies (Interprovinciaal Overleg), als redactioneel medewerker en media-adviseur voor tijdschrift Noorderbreedte over landschap, cultuur, kunst, architectuur in de drie noordelijke provincies, als columnist voor Cobouw en als mede-oprichter en bestuurslid van de Nederlandse Waterbond, een consumentenorganisatie op het gebied van water.
Bibliografie (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]
- Einde weg, samen met fotograaf Bert Nienhuis: over de bewoners aan het einde van doodlopende wegen in Noord-Nederland (2006, Uitgeverij Profiel, ISBN 90-5294-383-4)
- Hollandse Luchten. Ruiken aan Nederland: over de meest nationale kenmerkende geuren (2010, Uitgeverij Atlas, ISBN 978-90-450-1679-5);
- Verboden aan te plakken. Bordenvol Nederland, over de wirwar aan ver- en gebodsborden in ons land (2011, Uitgeverij Atlas, ISBN 978-90-450-2003-7)
- Nederland Waterland. Over nevel, neerslag, schimmels, roest en andere natte zaken, over onbekende keerzijden van water in ons land (2013, Uitgeverij Balans, ISBN 978-94-600-3639-2):
- Arnhemse Harten, samen met fotograaf Suzanne Valkenburg: een stadsportret aan de hand van de geografische middelpunten van alle 24 wijken in Arnhem (2017, Uitgeverij Boekschap, ISBN 978-94-90357-18-4).
Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]
Eveneens samen met Suzanne Valkenburg produceerde hij t.b.v. Erfgoed Gelderland, onder de titel Grenzeloos Gelderland een reeks verhalen over opvallende plekken langs de buitengrens van de provincie Gelderland. Daarnaast schreef hij publicaties in opdracht van de gemeente Arnhem: Van Wijken Weten over de nieuwe wijkgerichte aanpak van de gemeente, en Van Huis Uit over de werkwijze en ervaringen van de gemeente gedurende de eerste maanden van de Corona-pandemie.
Portretteur van Nederland[bewerken | brontekst bewerken]
En passant ontpopte Leenes zich ook steeds meer als Portretteur van Nederland: korte, associatieve verhalen naar aanleiding van niet alledaagse foto’s. Zo ontstonden series als SnapStory (Snapshot + Short Story), Stroomberichten (over rivieren en beken) en Binnenkomers, PolderPoorten en Diepgang over onverwachte entrees van steden, dorpen, gebieden en andere locaties.
Woonplaatsen[bewerken | brontekst bewerken]
Leenes woonde op velerlei plekken: Amsterdam, Amstelveen, Duivendrecht, Arnhem, Paramaribo, Gemeente Houten (Schalkwijk, ’t Goy), Den Haag, Triël sur Seine (Frankrijk), Lauwersoog, Molenrij, Gasselternijveen, en thans weer in Arnhem.
Familie[bewerken | brontekst bewerken]
Leenes is getrouwd, heeft één dochter (uit een vorig huwelijk) en twee kleinkinderen.
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
Leenes is een derde generatie journalist. Zijn grootvader Herman Leenes werkte tot zijn ontslag in 1942 als buitenlandredacteur bij De Telegraaf en na de oorlog bij het Nieuw Utrechts Dagblad. Zijn vader (ook Herman) werkte vrijwel diens gehele carrière bij De Volkskrant, als verslaggever, maar vooral, gedurende tientallen jaren, afgewisseld met een collega, als zogeheten Chef Nacht.