Gobiatherium
| Gobiatherium Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Midden-Eoceen | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||
| Gobiatherium Osborn & Granger, 1932 | |||||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||||
| Gobiatherium mirificum | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Gobiatherium is een geslacht van uitgestorven zoogdieren behorend tot de familie Uintatheriidae van de Dinocerata die tijdens het Midden-Eoceen in Centraal-Azië leefden. Het is het enige geslacht van de onderfamilie Gobiatheriinae.
Fossiele vondsten[bewerken | brontekst bewerken]
De eerste fossielen van Gobiatherium werden in 1930 gevonden in de Irdin Mahna-formatie tijdens de Centraal-Aziatische Expedities van het American Museum of Natural History in de Gobiwoestijn in Binnen-Mongolië en beschreven door Henry Fairfield Osborn & Walter Willis Granger.[1] Het holotype is een complete en bijna perfect bewaard gebleven schedel. Latere fossiele vondsten werden gedaan in de Chinese provincie Henan, Kyrgyzstan en Kazachstan, onder meer in de Arshanto-formatie.[2]
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Gobiatherium was een grote herbivoor met een lengte van ruim drie meter. In tegenstelling tot zijn Noord-Amerikaanse verwanten Uintatherium en Eobasileus had Gobiatherium geen knobbelvormige hoorns of slagtandachtige hoektanden. Daarentegen had het dier vergrote jukbeenderen en een bolvormige snuit.
| Bronnen, noten en/of referenties |