Naar inhoud springen

Ischyodus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ischyodus
Status: Uitgestorven, als fossiel bekend
Fossiel voorkomen: Midden-Jura tot Paleoceen
Fossiel van Ischyodus quenstedti
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Chondrichthyes (Kraakbeenvissen)
Onderklasse:Holocephali
Orde:Chimaeriformes (Draakvissen)
Familie:Callorhynchidae
Geslacht
Ischyodus
Egerton, 1843
Soorten
  • I. avitus Meyer, 1800
  • I. bifurcatus
  • I. brevirostris
  • I. divaricatus Cope, 1869
  • I. dolloi
  • I. egertoni Buckland, 1835
  • I. gubkini
  • I. incisus Newton, 1878
  • I. latus
  • I. lonzeensis
  • I. minor
  • I. monolophus Cope, 1869
  • I. mortoni
  • I. panus Newton, 1878
  • I. rayhaasi Hoganson & Erickson, 2005
  • I. smockii Cope, 1869
  • I. thurmanni Pictet & Campiche, 1878
  • I. townsendi
  • I. williamsae
  • I. yanshini
  • I. zinsmeisteri
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Ischyodus op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Ischyodus is een soortenrijk geslacht van uitgestorven draakvissen die voorkwamen van het Midden-Jura tot het Paleoceen. Er zijn ten minste zestien soorten benoemd.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Soorten uit dit geslacht vertoonden grote gelijkenis met de hedendaagse draakvis (Chimaera monstrosa). Deze carnivore vissen hadden dezelfde kenmerken, zoals grote ogen, samengetrokken lippen, grote rugvin, waaiervormige borstvinnen en zweepvormige staart. Aan de voorzijde van de rugvin droegen ze ook de stekel die bij de huidige soorten verbonden is met een gifklier ter verdediging tegen roofdieren. De staart zou zeer dun en onderontwikkeld ten opzichte van zijn lichaam zijn geweest. De grote kop had waarschijnlijk een puntige snuit. In de onderkaak bevonden zich twee rijen ruitvormige tanden. Het lichaam was lang en eindigde in een puntige staart.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

Waarschijnlijk leefden deze vissen op grotere diepten, waar het zonlicht niet meer doordrong. Het waren geen snelle zwemmers, en ze maakten jacht op zieke en stervende vissen of achtergelaten prooien van andere zeedieren die naar de bodem van de oceaan zonken.

Vondsten[bewerken | brontekst bewerken]

Vondsten zijn gedaan in Europa, met name Engeland, Frankrijk en Duitsland, maar ook in Nieuw-Zeeland.

Soorten[bewerken | brontekst bewerken]