Mathilde van Lotharingen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mathilde van Lotharingen

Mathilde van Lotharingen (zomer 979 - Echtz, landgoed Aeccheze, 4 november 1025[1]) was de derde dochter van keizer Otto II en keizerin Theophanu.

Mathilde was van jongs af aan opgevoed in het Sticht Essen, vermoedelijk om daar later abdis te worden. Zij trad echter in het voorjaar van 991 in het huwelijk met Ezzo, een zoon van de machtige Herman van Lotharingen. Het doel van dit huwelijk was vermoedelijk Ezzo's steun voor het koningschap van de minderjarige keizer Otto III te verzekeren. Mathildes bruidsschat omvatte grote bezittingen in Thüringen en Franken.

Familie en kinderen[bewerken | brontekst bewerken]

Ezzo en Mathilde kregen de volgende kinderen:

Voetnoten[bewerken | brontekst bewerken]

  1. volgens Schwennicke, Europäische Stammtafeln, Band I.1 (2005) Tafel 10 und Band I.2 (1999), Tafel 201. De identificatie van Aeccheze met Esch-sur-Sûre, zoals deze bij de genealogie-mittelalter wordt aangegeven, moet wel onjuist zijn; Mathilde is op de 4e van de maand overleden en op de 7e van de maand (Trillmich) begraven - de afstand tussen Esch aan de Sauer en de abdij van Brauweiler bedraagt ongeveer 180 kilometer en die waren niet in drie dagen te overbruggen, terwijl de afstand van Düren-Echtz tot Brauweiler ongeveer 40 kilometer is. Echtz past ook beter dan Esch aan de Sauer bij Mathildes zwager Herman, de graaf van de Zülpichgouw. Het Lexikon des Mittelalters, Edward Hlawitschka, Werner Trillmich en Emil Kimpen houden het punt open door Aeccheze simpelweg gelijk te stellen aan Esch, maar niet te zeggen welke Esch er bedoeld werd.