Oedaleops
| Oedaleops Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg-Perm | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Oedaleops Langston, 1965 | |||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||
| Oedaleops campi | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Oedaleops[1][2][3] is een geslacht van uitgestorven caseasauride synapsiden uit het Vroeg-Perm van het zuidwesten van de Verenigde Staten. Fossielen zijn gevonden in de Cutlerformatie in New Mexico, die dateert uit het Wolfcampien van het Vroeg-Perm. Alle overblijfselen behoren tot de enige benoemde soort Oedaleops campi. Oedaleops was nauw verwant aan Eothyris, en beide maken deel uit van de Eothyrididae. Net als Eothyris was het waarschijnlijk een insecteneter.
Ontdekking[bewerken | brontekst bewerken]
De typesoort Oedaleops werd in 1965 door paleontoloog Wann Langston jr. benoemd. De geslachtsnaam is afgeleid van het Griekse oidos, 'gezwollen', en oops, 'gezicht'. De soortaanduiding eert Charles Lewis Camp, die de vindplaats, de Camp Quarry, ontdekte bij de brug over de Rio Puerco bij Arroyo del Agua in Rio Arriba County.
Het holotype van Oedaleops, UCMP 35758, bestaat uit een grotendeels complete schedel waaraan echter het grootste deel van het achterhoofd en het hele verhemelte ontbreken. Toegewezen zijn verder het skelet UCMP 40094, de schedel UCMP 69679 en een dozijn losse schedel- en postcraniale fragmenten. De UCMP 35758-schedel is het enige exemplaar van Oedaleops dat in de meeste analyses van zijn evolutionaire verwantschappen is gebruikt. De meer fragmentarische exemplaren zijn met de nodige voorzichtigheid aan Oedaleops toegewezen omdat ze moeilijk te onderscheiden zijn van de botten van andere synapsiden uit de Cutlerformatie zoals Aerosaurus. In 2013 werden nog meer exemplaren van Oedaleops beschreven, waaronder veel losse onderkaaksbeenderen, schouder- en ledemaatbeenderen en niet in verband liggende wervels die ten minste drie nieuwe individuen vertegenwoordigen.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
Oedaleops heeft een brede en lage schedel met van opzij gezien een bol bovenprofiel. Hij heeft grote oogkassen en talrijke maxillaire tanden, met achttien de meeste van alle caseasauriërs. De tanden zijn kegelvormig. Hij verschilt van zijn naaste verwant Eothyris doordat het een voorhoofdsbeen heeft dat een groter deel van de bovenrand van de oogkas vormt. Een ander onderscheidend kenmerk van Oedaleops is de dunheid van de postorbitale balk, een botstuk dat de achterkant van de oogkas scheidt van een gat in de achterkant van de schedel dat het slaapvenster wordt genoemd. Oedaleops mist de vergrote caniniforme tanden en stompe snuit van Eothyris. Een enkelvoudig binnenste postparietale wordt van de achterrand van het schedeldak gedrongen door een naar achteren en beneden tot over het achterhoofd lopende tak van het wandbeen.
Omdat er geen staartbeenderen bekend zijn, is de totale lichaamslengte van Oedaleops onzeker. De lengte van de dorsale wervelkolom (de lengte van de wervels die de rug vormen) kan worden geschat op ongeveer twintig centimeter over de lengte van de individuele ruggenwervels bij Oedaleops en het aantal dorsale wervels dat aanwezig is bij verwante synapsiden. Het toevoegen van de lengte van de schedel geeft een snuit-romplengte (de lengte van het lichaam vanaf de punt van de schedel tot heupen) van vijfentwintig centimeter. Net als andere vroege synapsiden had Oedaleops waarschijnlijk gespreide ledematen en een lichaam dat laag bij de grond was geplaatst. De voorkant van het lichaam is mogelijk iets verhoogd boven het niveau van de heupen.
Verwantschappen[bewerken | brontekst bewerken]
Sinds de naamgeving in 1965, is Oedaleops geïnterpreteerd als een naaste verwant van Eothyris uit het Vroeg-Perm van Texas. Langston plaatste beiden in de familie Eothyrididae. Sinds 1980 plaatsen de meeste fylogenetische analyses eothyrididen in een clade of evolutionaire groep genaamd Caseasauria, die ook een groep omvat van meestal herbivore synapsiden uit het Vroeg-Perm genaamd Caseidae. De meeste analyses plaatsen Caseasauria als de meest basale clade binnen Synapsida. Hoewel caseïden en eothyrididen even nauw verwant zijn aan de laatste gemeenschappelijke voorouder van synapsiden, benadert het lichaamsplan van Oedaleops en andere eothyrididen (gekenmerkt door grote koppen en relatief smalle lichamen) beter wat voorspeld wordt voor de synapside gemeenschappelijke voorouder dan het lichaamsplan van caseïden (gekenmerkt door extreem kleine koppen en tonvormige lichamen). Daarom is Oedaleops een van de belangrijkste taxa in fylogenetische analyses en de kenmerken van zijn skelet hebben een belangrijke invloed op de verwantschappen van andere synapsiden. Hieronder is een cladogram van de fylogenetische analyse van Sumida et alii (2013) die veel van dezelfde verwantschappen laat zien als die gevonden in eerdere analyses, behalve dat Eothyris nauwer verwant is aan caseïden dan aan Oedaleops (waardoor Eothyrididae parafyletisch wordt):
| Synapsida |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
Noten
|