Panaspis
| Panaspis | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Verspreidingsgebied van Panaspis cabindae in het rood. | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||
| Panaspis Cope, 1868 | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Panaspis op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Panaspis is een geslacht van hagedissen uit de familie skinken (Scincidae).
Naam en indeling[bewerken | brontekst bewerken]
De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Edward Drinker Cope in 1868. Er zijn zestien soorten, inclusief de pas in 2018 beschreven soort Panaspis thomensis.[1] Lange tijd was het soortenaantal lager, tot in 2016 de soorten uit het geslacht Afroablepharus werden toegevoegd aan het geslacht.
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De soorten bereiken een lichaamslengte van ongeveer 5 centimeter, de staart is langer dan het lichaam.
De oogleden zijn vergroeid en zijn onbeweeglijk. Het onderste ooglid is doorzichtig en dient als een soort permanente bril om het oog te beschermen. Ze worden hierdoor in andere talen wel 'slangenoogskinken' genoemd (Engels: snake-eyed skinks).[2]
Verspreiding en habitat[bewerken | brontekst bewerken]
Alle soorten komen voor in delen van Afrika, ten zuiden van de Sahara, en leven in de landen Angola, Benin, Botswana, Burkina Faso, Centraal-Afrikaanse Republiek, Congo-Kinshasa, Equatoriaal-Guinea, Ethiopië, Gabon, Gambia, Ghana, Guinea, Kameroen, Ivoorkust, Mozambique, Namibië, Niger, Nigeria, Sao Tomé en Principe, Soedan, Somalië, Tanzania, Zambia, Zimbabwe en Zuid-Afrika.[1]
De habitat bestaat vaak uit drogere gebieden zoals zandgronden met begroeiing en graslanden. De skinken leven in de strooisellaag en jagen op kleine ongewervelden zoals mieren, termieten en krekels. De vrouwtjes zetten eieren af op de bodem.[2]
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan acht soorten een beschermingsstatus toegewezen. Drie soorten worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC), drie soorten als 'onzeker' (Data Deficient of DD) en een soort wordt gezien als 'kwetsbaar' (Vulnerable of VU). De soort Panaspis annobonensis staat te boek als 'ernstig bedreigd' (Critically Endangered of CR).[3]
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
