Parkiepenmos

Parkiepenmos
	Parkiepenmos
	Taxonomische indeling
Rijk:	Plantae (Planten)
Stam:	Bryophyta (Mossen)
Klasse:	Bryopsida
Orde:	Orthotrichales
Familie:	Orthotrichaceae
Geslacht:	Zygodon
	Soort
	Zygodon rupestris; W.P. Schimper ex Lorentz (1865)
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Portaal	Biologie

Het parkiepenmos (Zygodon rupestris) is een bladmos behorend tot de familie Orthotrichaceae. Het is een pionier en komt voor op boomschors. Het lijkt een voorkeur te hebben voor relatief warme standplaatsen, in parkachtige, beschut liggende, maar wel open, zonnige bostypes. De soort is vooral gevonden op populier, vlier en wilg.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

De tot 1,5 centimeter hoge planten vormen losse, zachte gazons met geelgroene toppen. De rechtopstaande stengels zijn eenvoudig of vertakt. De lineair-lancetvormige, aan de bovenkant gekielde, scherp gepunte en tot twee millimeter lange bladeren zijn vochtig, schaars uitstekend, droog, licht gedraaid of spiraalvormig gebogen. De bladnerf reikt tot aan de punt van het blad. De bladcellen zijn waterkleurig en kort rechthoekig van onderen, onregelmatig afgerond van boven, dikwandig, sterk papillair en 6 tot 9 micrometer groot.

De geslachtsverdeling is tweehuizig. Sporogonen zijn zeer zeldzaam. De broedlichamen zijn overvloedig gevormd en zijn ellipsvormig tot spoelvormig, 22 tot 27 micrometer breed en 50 tot 80 micrometer lang. De vier tot vijf cellen van de broedlichamen zijn alleen verdeeld met regelmatige wanden dwars op de lengterichting; aan de punt kan soms een schuine wand aanwezig zijn.

De soort is microscopisch goed te herkennen aan de niet gedeelde cellen van de broedkorrels.

Ecologie[bewerken | brontekst bewerken]

Het mos groeit vooral op heuvelachtige tot bergachtige hoogten op vochtige tot droge, schaduwrijke tot lichte, maar niet direct zonnige locaties op hardhouten stammen in schaarse bossen, aan bosranden of op vrijstaande fruitbomen, minder vaak op kalksteen of aarde.

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldwijd zijn er waarnemingen uit Europa, Macaronesië, Turkije, de Kaukasus, Noord-Afrika en Noord-Amerika. Het belangrijkste verspreidingsgebied ligt in de mediterrane en submediterrane gebieden.

In Nederland komt het parkiepenmos zeldzaam voor.