Scapanops
| Scapanops Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg-Perm | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Geslacht | |||||||||||
| Scapanops Schoch & Sues, 2013 | |||||||||||
| Typesoort | |||||||||||
| Scapanops neglecta | |||||||||||
| |||||||||||
Scapanops[1] is een geslacht van uitgestorven dissorofoïde temnospondyle Batrachomorpha (basale 'amfibieën'), bekend van de Noconaformatie uit het Vroeg-Perm van noord-centraal Texas. Het bevat alleen de typesoort Scapanops negatica, die in 2013 werd benoemd door Rainer R. Schoch en Hans-Dieter Sues. Scapanops verschilt van andere dissorofoïden doordat hij een zeer klein schedeldak heeft, wat betekent dat de oogkassen zich ongewoon dicht bij de achterkant van de schedel bevinden. De oogkassen zijn ook erg groot en staan ver uit elkaar. Scapanops was waarschijnlijk klein (ongeveer 25 tot 50 centimeter lang) met een verhoudingsgewijs grote kop en korte romp en staart. Net als andere dissorofoïden, bracht het waarschijnlijk het grootste deel van zijn leven op het land door.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
De enige bekende schedel van Scapanops is 7,9 centimeter lang. Scapanops onderscheidt zich van andere dissorofoïden door vijf unieke kenmerken of autapomorfieën: een grote afstand tussen de oogkassen, waardoor de schedel een ovale omtrek krijgt; een heel klein schedeldak achter de oogkassen; een lange snuit die twee keer zo lang is als het schedeldak en in verhouding langer is dan die van elke andere dissorofoïde; een kaakgewricht (de knobbel van het quadratum) verder naar voren op de schedel gepositioneerd dan bij andere dissorofoïden en een schedeldak dat bedekt is met kleine richels, maar geen kuilen zoals bij de meeste andere dissorofoïden. Het deelt verschillende kenmerken (synapomorfieën) met de dissorofoïden Conjunctio en Cacops, inclusief benige platen die osteodermen worden genoemd en die met de wervels zijn verbonden. De osteodermen vormen een enkele rij langs de rug. Scapanops en Conjunctio hebben beide tal van kleine tanden langs hun kaken, wat suggereert dat ze kleine prooien aten. Andere nauw verwante dissorofoïden hebben minder en grotere tanden, wat betekent dat ze waarschijnlijk grotere prooien aten.
Ontdekking[bewerken | brontekst bewerken]
Scapanops is bekend van een enkel holotype exemplaar, MCZ 2369, uit de Noconaformatie, die deel uitmaakt van de redbeds uit het Vroeg-Perm van Texas. Het omvat het grootste deel van de schedel, evenals het opperarmbeen, spaakbeen en sleutelbeenderen, die onder de schedel bewaard zijn gebleven. Verschillende wervels, ribben en osteodermen zijn ook bekend. Het fossiel, dat nu is ondergebracht in het Museum of Comparative Zoology aan de Harvard University, werd op 15 april 1950 ontdekt door de Amerikaanse paleontoloog Alfred Romer en werd in 1964 voor het eerst vermeld in de wetenschappelijke literatuur door paleontoloog Robert L. Carroll. Gedurende deze tijd werd gedacht dat het behoorde tot de soort Conjunctio multidens. In 2013 werd erkend dat het exemplaar tot een apart geslacht behoorde, dat Scapanops werd genoemd naar de schopachtige vorm van zijn schedel (van het Griekse skapane). Het achtervoegsel -ops, 'gezicht', is bedoeld om het te associëren met het geslacht Cacops, een nauw verwante dissorofoïde. De soortaanduiding neglecta verwijst naar de verwaarloosde status van het holotype-exemplaar na de eerste beschrijving in 1964.
Verwantschappen[bewerken | brontekst bewerken]
Een fylogenetische analyse van dissorofoïden die in 2013 werd gepubliceerd, wees uit dat Scapanops een van de meest basale leden is van de clade Eucacopinae. Eucacopinae worden gekenmerkt door hun lichtgebouwde skeletten en knobbelige schedels. De meest basale eucacopine bleek Conjunctio te zijn, terwijl Scapanops zich dicht bij een afgeleide clade van eucacopines bevond, waaronder het geslacht Cacops (dat ook uit het vroege Perm van het zuidwesten van de Verenigde Staten komt) en de Russische geslachten Zygosaurus en Kamacops. Terwijl leden van de afgeleide clade Eucacopinae twee rijen osteodermen op hun rug hebben, hebben Scapanops en Conjunctio slechts één enkele rij osteodermen op hun rug. Een enkele rij osteodermen wordt beschouwd als de voorouderlijke toestand voor de dissorofoïde clade, waaronder Eucacopinae en zijn zustertaxon Dissorophinae. Net als de afgeleide eucacopines hebben dissorofoïden ook twee rijen osteodermen, wat betekent dat het kenmerk zich onafhankelijk in beide groepen ontwikkelde en dat Scapanops het punt in de evolutie van Eucacopinae vertegenwoordigt voordat de twee rijen osteodermen verschenen. Hieronder is een cladogram uit de analyse van 2013:
| Dissorophidae |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bronnen, noten en/of referenties
|