Schoorsteengierzwaluw
| Schoorsteengierzwaluw IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2018) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Chaetura pelagica (Linnaeus, 1758) | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geel: voorkomen als zomervogel. Blauw: overwinteringsgebied. | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Schoorsteengierzwaluw op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De schoorsteengierzwaluw (Chaetura pelagica) is een lid van de familie Apodidae.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De kleine vogel heeft lange vleugels en een korte, vierkante staart. Het verenkleed is rokerig bruin en bij beide geslachten gelijk. Ze hebben een korte tjilpende roep. De lichaamslengte bedraagt 12 tot 15 cm en het gewicht 19 tot 25 gram.
Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]
Deze vogels roesten in grote groepen aan de binnenkant van schoorstenen en holle bomen, waar ze ook nestelen. Het zijn zeer wendbare vogels.
Voortplanting[bewerken | brontekst bewerken]
Het half komvormige nest is gemaakt van takjes en aan elkaar gelijmd met speeksel, Het bevindt zich in een schoorsteen of holle boom. In de broedkolonies helpen de volwassen vogels de jongen te voeden.
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
Deze trekvogel komt voor ten oosten van Noord-Amerika en het noordwesten van Zuid-Amerika. Broedt in Oost-Canada en de VS, maar overwintert tot in Noordoost-Peru.
Status[bewerken | brontekst bewerken]
De grootte van de populatie werd in 2010 geschat op 15 miljoen individuen. De schoorsteengierzwaluw gaat in aantal achteruit door vernietiging van nestelgelegenheid. Om deze redenen staat de schoorsteengierzwaluw als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
| Bronnen, noten en/of referenties |