Tapirus sanyuanensis

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Tapirus sanyuanensis
Status: Uitgestorven
Fossiel voorkomen: Pleistoceen
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Orde:Perissodactyla (Onevenhoevigen)
Familie:Tapiridae (Tapirs)
Geslacht:Tapirus
Soort
Tapirus sanyuanensis
Huang & Fang, 1991
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Tapirus sanyuanensis is een uitgestorven tapir die tijdens het Pleistoceen in oostelijk Azië leefde. De soort is nauw verwant aan de hedendaagse Maleise tapir.

Fossiele vondsten[bewerken | brontekst bewerken]

Fossielen van Tapirus sanyuanensis zijn gevonden in de provincies Chongqing, Anhui en Hubei in de Volksrepubliek China en dateren uit het Vroeg-Pleistoceen.[1] De soort deelde zijn leefgebied met onder meer de grote mensaap Gigantopithecus en de vroege reuzenpanda Ailuropoda microta.[2]

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Tapirus sanyuanensis was ongeveer zo groot als een kleine Maleise tapir met een geschat gewicht van circa 284 kilogram.[3]