Thinocyon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Thinocyon
Status: Uitgestorven
Fossiel voorkomen: Eoceen
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Orde:Hyaenodonta
Familie:Hyaenodontidae
Onderfamilie:Limnocyoninae
Geslacht
Thinocyon
Othniel Charles Marsh, 1872
Typesoort
Thinocyon velox
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Thinocyon is een geslacht van uitgestorven roofzoogdieren uit de onderfamilie Limnocyoninae van de Hyaenodontidae die tijdens het Eoceen in Noord-Amerika en oostelijk Azië leefden.

Fossiele vondsten[bewerken | brontekst bewerken]

Fossielen van Thinocyon zijn gevonden in de Amerikaanse staat Wyoming en de Volksrepubliek China. De Amerikaanse vondsten dateren uit de North American Land Mammal Age Bridgerian.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Thinocyon was een van de eerste limnocyonide hyaenodonten. Het was relatief klein met een gewicht dat wordt geschat op 500 tot 1800 gram. Thinocyon was een zoolganger met aanpassingen voor graven. Morfologisch vertoont Thinocyon overeenkomsten met de hedendaagse nerts en een vergelijkbare leefwijze wordt verondersteld, waarmee het de enige bekende creodont met een dergelijke leefwijze is. Thinocyon had grote hoektanden. In de buikholte van een fossiel van Thinocyon is een complete schedel van de kleine condylarth Hyopsodus gevonden.