Volvo Golf Champions 2011

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
Volvo Golf Champions 2011
Plaats Riffa, Vlag van Bahrein Bahrein
Oprichting 2011
Golfbaan Royal Golf Club
Par 72
Lengte 6494 m
Tour(s) Europese PGA Tour 2011
Datum 27-30 januari 2011
Winnaar Vlag van Engeland Paul Casey
Portaal  Portaalicoon   Golf

De Volvo Golf Champions 2011 was een nieuw golftoernooi van de Europese PGA Tour. Het toernooi liep van 27 tot en met 30 januari 2011 en werd gespeeld op de Royal Golf Club in Riffa.

Het prijzengeld bedroeg € 1.700.000 waarvan de winnaar € 217.000 kreeg.

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Om deze eerste editie van de Volvo Golf Champions extra te vieren bestaat alleen in 2011 het deelnemersveld uit 98 spelers. Zestig van hen en de ties spelen in het weekend. Volgende jaren zullen alleen de kampioenen van het voorafgaande seizoen worden uitgenodigd.

De baan[bewerken | brontekst bewerken]

De baan heeft enkele bijzonderheden. De PGA heeft beslist dat er tijdens het toernooi geen bunkers zijn maar dat alle zandplekken als 'waste area' tellen, omdat de overgang van bunker naar waiste area bijna nergens duidelijk is. Spelers mogen dus met hun golfclub het zand aanraken voordat ze hun swing maken.
Mogelijk is dit de enige baan ter wereld waarop olie geboord wordt. Bij hole 15 en 17 staan jaknikkers, en door de rough lopen enkele olieleidingen.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Paul Casey won met zijn team de Pro-Am op woensdag.

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Tano Goya

Amateur Nasser Yacoob Saleh, vader van vier kinderen, is de eerste Bahreini die ooit aan een toernooi van de Europese Tour meedoet. Hij kreeg zijn startbewijs via een kwalificatietoernooi dat in een play-off eindigde. Tijdens deze eerste ronde stelde hij het lokale publiek teleur met een slechte score. Hij speelde met Maarten Lafeber, die −5 stond na de eerste zes holes en een goede ronde speelde.

Johan Edfors, vorige maand met Cecilia getrouwd en net terug van hun huwelijksreis in Thailand, is clubhouse leader met een nieuw baanrecord van 64 (−8).
Robert-Jan Derksen speelde in de middagronde en kwam met −2 binnen.

Tano Goya liet op hole 4 de referee komen om zichzelf strafslagen te laten geven. Op de tee van hole 3 had hij zijn caddie om een nieuwe bal gevraagd. Toen hij op hole 4 de bal uit het putje haalde bleek het niet dezelfde soort bal te zijn als waarmee hij de ronde was begonnen. Professionals mogen wel op de tee een nieuwe bal in het spel brengen, maar hij moet steeds van hetzelfde merk en hardheid zijn. Het had dus twee holes met een verkeerde bal gespeeld, hetgeen hem vier strafslagen kostte.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Edoardo Molinari is de tweede ronde goed begonnen, hij maakte zes birdies tijdens de eerste negen holes en kwam met −10 aan de leiding. Zijn broer Edoardo speelde in de partij na hem en stond toen nog op de tweede plaats. Derksen ging naar −3 en dat zal de cut wel halen.
Edfors en Lafeber spelen 's middags.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Todd Hamilton heeft het baanrecord van Johan Edfors met −8 geëvenaard. Hij kwam hierdoor op −11 en de 14de plaats. In de top veranderde niet veel.
Derksen maakte −4 en steeg een paar plaatsen, Lafeber maakte +1 en zakte 30 plaatsen.

Teamformule[bewerken | brontekst bewerken]

De formule voor de derde ronde is nieuw. Dertig van de 52 finalisten van de Volvo Masters Amateur Wereldfinale spelen mee. Twee pro's en 1 amateur vormen een team. De twee beste netto scores van de drie spelers tellen als teamscore. De amateurs krijgen 2/3 van hun handicap, de heren maximaal 18 en de dames maximaal 24. Daarnaast spelen de professional gewoon voor hun eigen score.
De amateurs spelen de wereldfinale op maandag 31 januari.

Er waren twee teams met −16, team Darren Clarke / Paul Casey en team Christian Nilsson / David Horsey. De eerste prijs ging naar Clarke en Casey, die een betere pro-score hadden. Zij kregen ieder een Volvo S60. Hun amateur was de 53-jarige Engelsman Kevin Ahere van de Woburn Golf Club (handicap 4). Hij kreeg een glazen Kosta Boda trofee.
Nilsson en Horsey speelden met Rodney Louison uit Qatar.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Richard Finch heeft het baanrecord gebroken door een score van 63 (−9) binnen te brengen.

Op hole 9 en 10 maakte Jiménez birdies en vanaf dat moment deelde hij op −19 de eerste plaats met Hanson en Casey die samen twee holes achter hem speelden. Jiménez eindigde op −19, Hanson en Casey maakten ieder twee birdies en een bogey en stonden toen op −20 met nog twee holes te spelen. Hanson maakte op de laatste hole een bogey, kwam weer op −19 en deelde de tweede plaats met Jiménez. Casey maakte een par en won.

Naam R1 Stand R2 Totaal Stand R3 Totaal Stand R4 Totaal Stand
Vlag van Engeland Paul Casey 67
−5
T6
67
−5
−10
T5
66
−6
−16
T1 68
−4
−20
1
Vlag van Denemarken Peter Hanson 66
−6
T2
67
−5
−11
T1 67
−5
−16
T1 69
−3
−19
T2
Vlag van Spanje Miguel Ángel Jiménez 68
−4
T14
65
−7
−11
T1 69
−3
−14
5
67
−5
−19
T2
Vlag van Zweden Johan Edfors 64
−8
1 71
−1
−9
T9
68
−4
−13
T6
69
−3
−16
T6
Vlag van Noord-Ierland Darren Clarke 69
−3
T21
65
−7
−10
T5
67
−5
−15
T3
73
+1
−14
T8
Vlag van Italië Edoardo Molinari 68
−4
T14
65
−7
−11
T1 71
−1
−12
T9
70
−2
−14
T10
Vlag van Zuid-Afrika James Kingston 67
−5
T6
67
−5
−10
T5
67
−5
−15
T3
74
+2
−13
T13
Vlag van Engeland Richard Finch 71
−1
T51
71
−1
−2
T58
71
−1
−3
T56
63
−9
−12
T20
Vlag van Italië Francesco Molinari 66
−6
T2
69
−3
−9
T9
69
−3
−12
T9
73
+1
−11
T24
Vlag van Spanje Pablo Larrazábal 66
−6
T2
71
−1
−7
T18
70
−2
−9
T20
70
−2
−11
T24
Vlag van Frankrijk Raphaël Jacquelin 68
−4
T14
65
−7
−11
T1 75
+3
−8
T29
73
+1
−7
T44
Vlag van Nederland Robert-Jan Derksen 70
−2
T36
71
−1
−3
T50
68
−4
−7
T33
72
par
−7
T44
Vlag van Nederland Maarten Lafeber 68
−4
T14
69
−3
−7
T18
73
+1
−6
T43
71
−1
−7
T44

Spelers 2011[bewerken | brontekst bewerken]

Sponsoruitnodigingen

Amateur

  • Vlag van Bahrein Nasser Yacoob Saleh

Amateurs (alleen zaterdag)

  • Vlag van Tsjechië Vojtech Dostal
  • Vlag van België Claudia Rocco
  • Vlag van Zwitserland Thomas Schurter
  • Vlag van Zwitserland Emanuel Witzig
  • Vlag van Engeland Jennifer Brown
  • Vlag van Engeland Kevin Aherne
  • Vlag van Engeland Christopher Nash
  • Vlag van Engeland William McManus
  • Vlag van Engeland Mark Higgins
  • Vlag van Verenigd Koninkrijk Stephen Robb
  • Vlag van Zweden Kurt Jonsson
  • Vlag van Zweden Rikard Johansson
  • Vlag van Zweden Gisela Persson
  • Vlag van Zweden Mattias Carlsson
  • Vlag van Denemarken Jesper Wraae-Bess
  • Vlag van Denemarken Kurt D. Nielsen
  • Vlag van Denemarken Sonja Christensen
  • Vlag van Spanje Jaime Castellanos
  • Vlag van Spanje Patricio Pan de Soraluce
  • Vlag van Spanje Jose Manuel Entrecanales
  • Vlag van Frankrijk Michel Pertusa
  • Vlag van Frankrijk Jean Marie Salomon
  • Vlag van Japan Yasuo Sekita
  • Vlag van Japan Yoshiteru Ikuse
  • Vlag van Zuid-Korea Dae-hyung Shin
  • Vlag van Bulgarije Aleksandar Evtimov
  • Vlag van Verenigde Staten Alan Shea
  • Vlag van Chili Martin Figueroa
  • Vlag van Finland Mikko Kupiainen
  • Vlag van Qatar Rodney Louison
  • Vlag van Italië Davide Mambelli

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

  • (en) Officiële website
  • (en) Website van de "Royal Golf Club"