Wereldkampioenschap MX1 2006

Koppelingen toevoegen
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het wereldkampioenschap motorcross MX1 2006 bestaat uit 15 Grote Prijzen; elke Grote Prijs bestaat uit twee reeksen van 35 minuten + 2 ronden. De eerste twintig rijders in elke reeks krijgen punten voor het wereldkampioenschap volgens de verdeling:

  • winnaar: 25 punten
  • 2e: 22
  • 3e: 20
  • 4e: 18
  • 5e: 16
  • 6e tot en met 20e: 15 tot en met 1 punt.

Alle reeksen tellen mee voor de eindrangschikking.

De winnaar van een Grote Prijs is de rijder met de meeste punten in de beide reeksen. Bij gelijke stand wint de rijder met de meeste punten in de tweede reeks.

Voorbeschouwing[bewerken | brontekst bewerken]

Voor Stefan Everts was dit zijn laatste seizoen in het wereldkampioenschap, waarin hij trachtte zijn tiende wereldtitel te behalen en mogelijk ook zijn honderdste overwinning in een Grote Prijs. Vijfvoudig wereldkampioen Joël Smets was er dit seizoen niet meer bij.

De grootste tegenstand voor Everts werd verwacht van de Fransman Sébastien Tortelli, die na een aantal jaren in het Amerikaanse circuit, teruggekeerd is naar het MX1 wereldkampioenschap. Ook de Nieuw-Zeelander Joshua Coppins en de Fransman Mickaël Pichon behoorden tot de favorieten.

Belangrijkste deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Naam Land Merk
Jonathan Barragán Vlag van Spanje ESP KTM
Joshua Coppins Vlag van Nieuw-Zeeland NZL Honda
Ken De Dycker Vlag van België BEL Honda
Erik Eggens Vlag van Nederland NED Kawasaki
Stefan Everts Vlag van België BEL Yamaha
Francisco García Vico Vlag van Spanje ESP Honda
Brian Jørgensen Vlag van Denemarken DEN Honda
Tanel Leok Vlag van Estland EST Kawasaki
Pascal Leuret Vlag van Frankrijk FRA Honda
Cédric Melotte Vlag van België BEL Yamaha
James Noble Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Honda
Mickaël Pichon Vlag van Frankrijk FRA KTM
Antti Pyrhönen Vlag van Finland FIN TM
Steve Ramon Vlag van België BEL Suzuki
Kevin Strijbos Vlag van België BEL Suzuki
Stephen Sword Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR Kawasaki
Danny Theybers Vlag van België BEL Suzuki
Sébastien Tortelli Vlag van Frankrijk FRA KTM
Bas Verhoeven Vlag van Nederland NED Kawasaki

Kalender en reekswinnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Klik op de naam van de Grote Prijs voor meer informatie en een gedetailleerde uitslag.

Datum Grote Prijs Plaats Winnaar eerste reeks Winnaar tweede reeks Winnaar Grote Prijs
2 april Vlag Vlaanderen GP van Vlaanderen Zolder Vlag van Frankrijk Sébastien Tortelli Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
16 april Vlag van Spanje GP van Spanje Bellpuig Vlag van België Kevin Strijbos Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
23 april Vlag van Portugal GP van Portugal Águeda Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
7 mei Vlag van Duitsland GP van Duitsland Teutschenthal Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
21 mei Vlag van Japan GP van Japan Sugo Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
4 juni Vlag van Europa GP van Europa Sevlievo (Bulgarije) Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
11 juni Vlag van Italië GP van Italië Montevarchi Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
18 juni Vlag van Verenigd Koninkrijk GP van Groot-Brittannië Matterley Basin, Winchester Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
2 juli Vlag van Zweden GP van Zweden Uddevalla Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
16 juli Vlag van Zuid-Afrika GP van Zuid-Afrika Sun City Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
30 juli Vlag van Tsjechië GP van de Tsjechische Republiek Loket Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
6 augustus Vlag van België GP van België Namen Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
27 augustus Vlag van Noord-Ierland GP van Noord-Ierland Desertmartin Vlag van België Stefan Everts Vlag van Nieuw-Zeeland Joshua Coppins Vlag van Nieuw-Zeeland Joshua Coppins
3 september Vlag van Nederland GP van Nederland Lierop Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts
17 september Vlag van Frankrijk GP van Frankrijk Ernée Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts Vlag van België Stefan Everts

Eindstand van het wereldkampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Naam Land Punten
1 Stefan Everts Vlag van België BEL 739
2 Kevin Strijbos Vlag van België BEL 529
3 Steve Ramon Vlag van België BEL 483
4 Ken De Dycker Vlag van België BEL 463
5 Tanel Leok Vlag van Estland EST 443
6 Jonathan Barragán Vlag van Spanje ESP 376
7 Joshua Coppins Vlag van Nieuw-Zeeland NZL 330
8 Manuel Priem Vlag van België BEL 278
9 Pascal Leuret Vlag van Frankrijk FRA 267
10 James Noble Vlag van Verenigd Koninkrijk GBR 226

Yamaha behaalde de wereldtitel bij de constructeurs.

Nabeschouwing[bewerken | brontekst bewerken]

Het gehele seizoen werd gedomineerd door één man: Stefan Everts. De cijfers zijn duidelijk: hij won op een na alle Grote Prijzen en op drie na alle reeksen; in alle reeksen eindigde hij overigens bij de eerste drie. In wat hij vooraf als zijn laatste seizoen had aangekondigd kon Everts al zijn doelstellingen realiseren: hij werd voor de tiende keer wereldkampioen (dit bovendien in eigen land op de citadel van Namen) en rondde de kaap van honderd GP-overwinningen (het werden er uiteindelijk 101).

Enkele rijders die vooraf als zijn grote concurrenten golden hadden echter met tegenslagen af te rekenen: Joshua Coppins kwetste zich nog vóór de eerste GP, en miste de eerste zeven wedstrijden. Nadien ontpopte hij zich meteen tot de beste belager van Everts, en wist als enige een Grote Prijs te winnen. Coppins werkte zich uiteindelijk nog op tot de zevende plaats in de eindstand. Mickaël Pichon kon het gehele seizoen vergeten nadat er bij hem mononucleosis werd vastgesteld. En Sébastien Tortelli, die in het seizoensbegin het meest met Everts kon duelleren, kwetste zich in de derde GP en was uitgeschakeld voor de rest van het seizoen. Van de anderen bleek niemand echt in staat om Everts te bedreigen.

In de eindstand bekleedden drie Belgen de ereplaatsen na Everts: Kevin Strijbos, Steve Ramon en Ken De Dycker. De jonge Est Tanel Leok vervolledigde de top-vijf.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wereldkampioenschap_MX1_2006&oldid=63218374"