Neoarcheïcum
Uiterlijk
Eon | Era | Periode | Ouderdom Ma | |
---|---|---|---|---|
Proterozoïcum | Paleoproterozoïcum | Siderium | later | |
Archeïcum | Neoarcheïcum | 2500 - 2800 | ||
Mesoarcheïcum | 2800 - 3200 | |||
Paleoarcheïcum | 3200 - 3600 | |||
Eoarcheïcum | 3600 - 4000 | |||
Hadeïcum | vroeger | |||
Indeling van het Archeïcum volgens de ICS.[1] |
De geologische era Neoarcheïcum (ook Neoarchaïcum) is de laatste/bovenste era van het eon Archeïcum, dat duurde van 2,8 Ga tot 2,5 Ga. Het werd voorafgegaan door het Mesoarcheïcum en na/op het Neoarcheïcum komt het Paleoproterozoïcum.
Aardoppervlak[bewerken | brontekst bewerken]
Tijdens dit tijdperk werd het supercontinent Kenorland gevormd, rond 2,7 miljard jaar (Ga) geleden.
Leven[bewerken | brontekst bewerken]
Tijdens dit tijdperk ontwikkelden zich de eerste organismen die zuurstof fotosynthetiseerden. Dit zorgde ervoor dat de concentratie zuurstof in de atmosfeer begon te stijgen.
Atmosfeer[bewerken | brontekst bewerken]
Het vrijgekomen zuurstof reageerde met mineralen in gesteenten en met de broeikasgassen in de atmosfeer. Dit zou uiteindelijk leiden tot de zuurstofcrisis in het latere Paleoproterozoïcum.
Bronnen
|