Volutidae
| Volutidae | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.JPG)
| |||||||||||||
| Voluta ebraea | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Familie | |||||||||||||
| Volutidae Rafinesque-Schmaltz, 1815 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Volutidae op  Wikispecies
| |||||||||||||
| (en) World Register of Marine Species | |||||||||||||
| |||||||||||||
Volutidae is een familie van predator-zeeslakken.
De slakken uit deze familie komen vooral voor in tropische wateren, hoewel er ook een aantal soorten nabij de poolcirkel leven.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Voornamelijk middelgrote tot zeer grote ei- tot spoelvormige huisjes met meestal korte topwindingen. Melo amphora (Lightfoot, 1786) kan 500 mm groot worden. Schelpoppervlak vaak glad, soms met radiale ribben. Protoconch glad, koepel- of knopvormig. Mondopening langwerpig, aan de onderzijde afgeknot en met een meer of minder diepe inbochting voor de sipho (zeer kort siphokanaal). Columella in de regel met 3 tot 5 plooien, of zonder plooien. Slechts enkele soorten hebben een dun hoornachtig operculum met excentrische kern. De schelpen van slakken uit deze familie kunnen tot 50 centimeter groot worden. De schelpen kenmerken zich door de gedraaide vorm.
Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]
De dieren hebben een uitstulpbare proboscis en leven als rovers, met als prooi andere weekdieren. Ze omvatten de prooi met hun grote voet en verlammen deze met gif.
De dieren graven in zand of zandige modder. Ze hebben een grote, vaak zeer fraai kleurig getekende voet en kunnen zich sneller dan de meeste andere zeeslakken voortbewegen.
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
Sommige soorten leven in het getijdengebied of in ondiep water. Een meerderheid komt voor op een diepte van 10 tot 100 m, terwijl een kleine groep op diepten tot 3000 m leeft. In de zuidelijke zeeën van Europa komen Ampulla priamus (Meuschen, 1778), Cymbium cucumis Röding, 1798 en Cymbium olla (Linnaeus, 1758) voor.
Als gevolg van hun plaatsgebonden larvale stadium (geen vrijzwemmende larven) blijven veel Voluta-soorten tot een zeer klein verspreidingsgebied beperkt, waardoor ze bij vele aparte genera, elk kararkteristiek voor een deel van het verspreidingsgebied worden ingedeeld.
Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]
Onderfamilies en geslachtengroepen[bewerken | brontekst bewerken]
- Amoriinae Gray, 1857
- Geslachtengroep Meloini Pilsbry & Olsson, 1954
- Geslachtengroep Amoriini Gray, 1857
- Geslachtengroep Notovolutini Bail & Poppe, 2001
- Athletinae Pilsbry & Olsson, 1954
- Calliotectinae Pilsbry & Olsson, 1954
- Cymbiinae H. Adams & A. Adams, 1853
- Geslachtengroep Adelomelonini Pilsbry & Olsson, 1954
- Geslachtengroep Alcithoini Pilsbry & Olsson, 1954
- Geslachtengroep Cymbiini H. Adams & A. Adams, 1853
- Geslachtengroep Livoniini Bail & Poppe, 2001
- Geslachtengroep Odontocymbiolini Clench & Turner, 1964
- Geslachtengroep Zidonini H. Adams & A. Adams, 1853
- Eovolutinae Pacaud, 2016 †
- Fulgorariinae Pilsbry & Olsson, 1954
- Plicolivinae Bpichet, 1990
- Scaphellinae Gray, 1857
- Volutinae Rafinesque, 1815
- Geslachtengroep Lyriini Pilsbry & Olsson, 1954
- Geslachtengroep Volutini Rafinesque, 1815
- Zidoninae H. Adams & A. Adams, 1853