Zuidoost-Aziatische Verdragsorganisatie
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e2/President_Marcos_and_US_President_Johnson_at_the_SEATO_Conference_at_Malaca%C3%B1ang_Palace_in_1966.jpg/220px-President_Marcos_and_US_President_Johnson_at_the_SEATO_Conference_at_Malaca%C3%B1ang_Palace_in_1966.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/77/Map_of_SEATO_member_countries_-_de.svg/260px-Map_of_SEATO_member_countries_-_de.svg.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1f/Flag_of_SEATO.svg/260px-Flag_of_SEATO.svg.png)
De Zuidoost-Aziatische Verdragsorganisatie (ZOAVO) of Southeast Asia Treaty Organization (SEATO) was een veiligheidspact tussen het Westen en de anticommunistische landen in Zuidoost-Azië tijdens de Koude Oorlog.
De ZOAVO werd op 8 september 1954 opgericht als resultaat van de containmentpolitiek van de westerse landen, voornamelijk de Verenigde Staten.[1] Samen met andere organisaties zoals de NAVO en het Pact van Bagdad moest de ZOAVO als een beschermingsgordel dienen rond de communistische landen. De oprichting kwam er met de bedoeling van militaire steun te verlenen aan Zuid-Vietnam en Laos.
Omdat beslissingen binnen de ZOAVO altijd unaniem moesten genomen worden, zijn er echter nooit effectieve beslissingen afgedwongen.
In 1977 werd de organisatie opgeheven.
Leden[bewerken | brontekst bewerken]
Australië
Filipijnen
Frankrijk
Nieuw-Zeeland
Pakistan (teruggetrokken door Zulfikar Ali Bhutto in 1973)
Thailand
Verenigd Koninkrijk
Verenigde Staten
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
- (en) Yale law School Tekst Southeast Asia Collective Defense Treaty (Manila Pact) van 8 september 1954
- (en) National Archives and Records Administration film - Big Picture: Southeast Asia Treaty Organization (SEATO) Nations
Bronnen, noten en/of referenties
|