Jack de Vries
| Jack de Vries | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Jack de Vries in 2009
| ||||
| Algemeen | ||||
| Volledige naam | Jacob Gabe de Vries | |||
| Geboren | 25 juli 1968 | |||
| Geboorteplaats | Drachten | |||
| Functie | burgemeester van Maassluis | |||
| Sinds | 5 juni 2024 | |||
| Partij | CDA | |||
| Titulatuur | drs. | |||
| Alma mater | Koninklijke Militaire Academie, Vrije Universiteit Amsterdam | |||
| Functies | ||||
| 1990–1994 | deelraadslid van Amsterdam Oud-West | |||
| 1992–1996 | voorzitter van CDJA | |||
| 2002–2006 | gemeenteraadslid van Leiderdorp | |||
| 2007–2010 | staatssecretaris van Defensie | |||
| 2024–heden | burgemeester van Maassluis | |||
| ||||
Jacob Gabe (Jack) de Vries (Drachten, 25 juli 1968) is een Nederlands communicatieadviseur, spindoctor, politicus en bestuurder. Hij is lid van het CDA. Sinds 5 juni 2024 is hij burgemeester van Maassluis.
Loopbaan voor staatssecretariaat[bewerken | brontekst bewerken]
De Vries studeerde van 1986 tot 1992 politicologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Vanaf 1989 was hij persoonlijk medewerker van Kamerlid Helmer Koetje. In 1990 werd hij gekozen als lid van de Amsterdamse stadsdeelraad Oud-West. In 1992 werd De Vries voorzitter van het CDJA. Vanaf 1993 werkte De Vries als officier voorlichting/journalist bij de Koninklijke Landmacht. Eerst als dienstplichtige, later als beroepsmilitair.
Na de officiersopleiding bij het wapen der cavalerie in Amersfoort en de opleiding tot officier aan de Koninklijke Militaire Academie (KMA) te Breda, werd De Vries gestationeerd bij het Nationaal Commando in Den Haag. In 1995 werd hij voorlichter bij de Stichting Philadelphia Zorg in Nunspeet. Als lid van het CDA-partijbestuur bleef hij daarnaast betrokken bij de politiek.
In 1996 trad De Vries terug als CDJA-voorzitter en in 1997 werd hij voorlichter van de CDA-fractie in de Tweede Kamer. Hij diende achtereenvolgens fractieleiders Enneüs Heerma en Jaap de Hoop Scheffer. De Vries probeerde het CDA, dat op dat moment in de oppositie zat, meer proactief te maken richting de media. Nadat De Hoop Scheffer in oktober 2001 als fractieleider aan de kant werd geschoven, trad ook De Vries gedesillusioneerd terug. De nieuwe fractievoorzitter Jan Peter Balkenende haalde hem echter al snel weer terug als persoonlijk adviseur.
Toen Balkenende in 2002 premier werd, nam hij De Vries als zijn politieke rechterhand mee naar het ministerie van Algemene Zaken. De Vries hield zich in die functie bezig met partijpolitieke kant van zijn baas. Hij gold in die tijd als de schaduw van Balkenende, omdat hij altijd in de buurt was van de premier. In deze periode was De Vries tevens gemeenteraadslid in zijn woonplaats Leiderdorp.
Dankzij zijn ruime ervaring binnen het CDA en zijn strategische kennis van de media werd De Vries in 2005 benoemd tot campagneleider van het CDA. Hij werd daarmee verantwoordelijk voor het resultaat bij de Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen 2006, de Tweede Kamerverkiezingen 2006 en de Provinciale Statenverkiezingen 2007.[1] Het CDA leek op een nederlaag af te stevenen bij de Kamerverkiezingen, maar werd uiteindelijk toch de grootste partij, waardoor Balkenende de functie van minister-president kon voortzetten.
Het succes van het CDA werd vooral op het conto van spindoctor De Vries geschreven. Hij bedacht in de loop van de campagne voor de dagelijkse CDA-persconferentie het onderdeel 'draaipunt van de dag': waar was PvdA-lijsttrekker Wouter Bos nu weer van mening veranderd? Wouter Bos kreeg steeds meer het imago van 'draaikont' en Balkenende van 'daadkrachtig en betrouwbaar'.[2] Na de beëdiging van het kabinet-Balkenende IV zorgde De Vries als projectleider voor de communicatie rondom de 100-dagencampagne. Per 1 oktober 2007 trad hij terug uit overheidsdienst en aanvaardde hij een functie bij adviesbureau Boer & Croon.
Staatssecretaris van Defensie[bewerken | brontekst bewerken]
Binnen drie maanden keerde De Vries echter terug naar Den Haag. Hij volgde Cees van der Knaap, die de functie van burgemeester van Ede had aanvaard, op als staatssecretaris van Defensie. Op 18 december 2007 werd De Vries door koningin Beatrix beëdigd.[3] Als staatssecretaris was hij onder meer verantwoordelijk voor het personeelsbeleid van Defensie en de materieelvoorziening. Hij presenteerde in 2008 een actieplan om het personeelstekort aan te pakken.
Hij trad op 14 mei 2010 af als staatssecretaris nadat hij in verlegenheid was gekomen door een buitenechtelijke relatie met zijn persoonlijke adjudant met wie hij enkele keren op werkbezoek naar Afghanistan en op bedevaart naar Lourdes was geweest. Omdat zijn vrouw hem de deur had gewezen, en zijn woonplek aan hoge veiligheidseisen moest voldoen vanwege zijn functie als staatssecretaris van Defensie, moest hij enkele weken overnachten op de Alexanderkazerne in Den Haag.
De Vries, die als vijftiende was geplaatst op de kandidatenlijst voor de Tweede Kamerverkiezingen 2010, gaf tevens aan af te zien van een eventuele plek in het parlement. Zijn activiteiten voor de verkiezingscampagne had hij enkele dagen eerder, na bekendwording van de affaire, reeds op een lager pitje gezet.[4]
Loopbaan na staatssecretariaat[bewerken | brontekst bewerken]
In juni 2011 werd bekendgemaakt dat De Vries toetreedt tot de directie van de Nederlandse tak van het communicatieadviesbureau Hill & Knowlton. Naast managementtaken krijgt hij de leiding over het onderdeel public affairs van het bedrijf. Het kantoor vertegenwoordigt ook de fabrikant van de JSF, maar de eerste jaren kon De Vries dat zelf niet doen. Dat bleek uit een gedragsregel bij het ministerie van Defensie, die voorschrijft dat oud-bewindspersonen twee jaar lang niet aanvaard mogen worden als contactpersoon in het bedrijfsleven.[5]
Op 15 juni 2013 werd De Vries tijdens de Ledenraad van de Nederlandse Onderwatersport Bond bij acclamatie gekozen als voorzitter van deze bond voor een periode van 3 jaar.[6] Op 26 april 2016 werd bekend dat De Vries was toegetreden tot de driehoofdige raad van commissarissen van Chemours Netherlands, een afsplitsing van het chemiebedrijf DuPont. Naar verluidt zal hij zich daar vooral met communicatie bezighouden.[7]
Vanaf 2021 bouwde hij zijn activiteiten af bij Hill & Knowlton en werd hij onder meer voorzitter van de raad van toezicht van het Nederlands Veteraneninstituut, voorzitter van Vastgoed Belang en lid van de raad van toezicht van het Ronald McDonald Kinderfonds. Daarnaast deed hij speeches, dagvoorzitterschappen, adviesrollen en/of interim-klussen op het gebied van communicatie of public affairs. Na 12,5 jaar verliet hij Hill & Knowlton. Tot zijn burgemeesterschap was hij als reserveofficier werkzaam als hoofd Bureau Reservisten en Samenleving bij het ministerie van Defensie.[8][9][10][11][12]
Burgemeester van Maassluis[bewerken | brontekst bewerken]
Op 10 april 2024 is De Vries door de gemeenteraad van Maassluis voorgedragen als nieuwe burgemeester. Op 23 mei van dat jaar werd bekend dat hij op voordracht van de minister van Buitenlandse Zaken met ingang van 5 juni van dat jaar is benoemd bij koninklijk besluit. Op 5 juni van dat jaar werd hij ook geïnstalleerd. Hij heeft bestuur, openbare orde en veiligheid inclusief boa’s, burgerlijke stand en verkiezingen, ambassadeurschap gemeenten inclusief stedenband, privacy/AVG en evenementen in zijn portefeuille.[12][13][14][15]
Persoonlijke levenssfeer[bewerken | brontekst bewerken]
De Vries is getrouwd en heeft een samengesteld gezin dat bestaat uit vijf kinderen.[14]
| Voorganger: Cees van der Knaap |
Staatssecretaris van Defensie 2007–2010 |
Opvolger: – |
| Voorganger: Gregor Rensen (wnd.) |
Burgemeester van Maassluis 2024–heden |
Opvolger: – |
· 
· 