1035

1035

Eeuwen:	10e eeuw · 11e eeuw · 12e eeuw
Decennia:	1020-1029 · 1030-1039 · 1040-1049
Jaren:	<< · < · 1034 · 1035 · 1036 · > · >>
Jaartelling in verschillende culturen

Ab urbe condita:		1788 MDCCLXXXVIII
Armeense jaartelling:		483 – 484 ԹՎ ՆՁԳ – ՆՁԴ
Chinese jaartelling:		3731 – 3732 辛戌 – 壬亥
Christelijke jaartelling:		1035 MXXXV
Ethiopische jaartelling:		1027 – 1028
Hebreeuwse jaartelling:		4795 – 4796
Hindoekalenders:
- Vikram Samvat		1090 – 1091
- Shaka Samvat		957 – 958
- Kali yuga		4136 – 4137
Iraanse jaartelling:		413 – 414 ۴۱۳ – ۴۱۴
Islamitische jaartelling:		426 – 427 ٤٢٧ – ٤٢٦
Maçonnieke jaartelling:		5034 – 5035
Juliaanse kalender van 1035

Het jaar 1035 is het 35e jaar in de 11e eeuw volgens de christelijke jaartelling.

Gebeurtenissen[bewerken | brontekst bewerken]

Zomer - De 7-jarige Willem I ("de Veroveraar") wordt hertog van Normandië nadat zijn vader Robert I ("de Duivel") overlijdt tijdens een pelgrimstocht naar Nicaea (huidige Turkije). De dood van Robert leidt tot een periode van instabiliteit in Normandië, omdat Willem te jong is om de plaats van zijn vader in te nemen. De Normandische edelen in de regio maken van de gelegenheid gebruik om oude vetes te beslechten, en hun grondgebied en rijkdom te vergroten.^[1]
Herfst - Keizer Koenraad II ("de Saliër") verleent de havenstad Koper (huidige Slovenië) stadsrechten en een zekere mate van zelfbestuur binnen het Heilige Roomse Rijk.
16 oktober - Koenraad II ("de Saliër") verleent Bremen het recht om het eerste Freimarkt festival te houden. De stad vergroot haar handel met Noorwegen en Nederland.^[2]
18 oktober - Koning Sancho III ("de Grote") overlijdt na een regeerperiode van 31 jaar. Hij verdeelt zijn bezittingen onder zijn zonen: García III, Ferdinand I en Ramiro I.^[3]
Pisa begint een campagne tegen Saraceense piratenbolwerken op de Eolische Eilanden (een eilandengroep ten noorden van Sicilië).^[4]
De Faeröer- eilanden worden onderdeel van het koninkrijk Noorwegen. Dit wordt beschouwd als het einde van de Vikingtijd.

12 november - Koning Knoet II ("de Grote") overlijdt in Shaftesbury na een regeerperiode van 17 jaar. De heerschappij van het koninkrijk wordt verdeeld tussen de twee zonen van Knoet, Hardeknoet en Harold I. De adel van Northumbria en Mercia steunt Harold's claim om de troon, terwijl Godwin (een van de machtigste edelen van Engeland) Hardeknoet steunt. Uiteindelijk wordt Hardeknoet gekozen tot regent (medeheerser). Hij is niet in staat naar Engeland te komen en daar neemt zijn halfbroer Harold het koningschap op zich, hoewel hij (nog) niet wordt gekroond. Knoet wordt begraven in de kathedraal van Winchester.^[5]
Winter - Hardeknoet (ofwel Knoet III) kan niet naar zijn kroning in Engeland reizen, omdat zijn Deense koninkrijk wordt bedreigd door een invasie door de gezamenlijke heersers, Magnus I ("de Grote") en Anund Jacob.^[6]

Eerste schriftelijke vermelding van Broekburg (hoewel het ontstaan van het Belgische stadje teruggaat naar de 9e eeuw).

30 mei - Boudewijn IV ("met de Baard") overlijdt. Hij wordt opgevolgd door zijn 22-jarige zoon Boudewijn V ("de Grote") als graaf van Vlaanderen.
31 mei - Berengarius Raymond I ("de "Buitenaar") overlijdt. Hij wordt opgevolgd door zijn zoon Raymond Berengarius I als graaf van Barcelona.
4 november - Jaromír, hertog van Bohemen, overlijdt in gevangenschap. Hij wordt opgevolgd door zijn neef Břetislav I ("de Boheemse Achilles").
29 november - Hertog Adalbero van Eppenstein overlijdt in gevangenschap. Hij wordt opgevolgd door zijn zoon Koenraad II ("de Jongere").

Zie de categorie 1035 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumièges, Orderic Vitalis, and Robert of Torigni, pp. 80–85. Ed & Trans. Elizabeth M.C. van Houts, Vol. I (Clarendon Press, Oxford, 1992).
↑ Johann-Günther König (2010). Der Bremer Freimarkt – Die Schausteller und ihr Publikum. Kellner, Bremen. ISBN 978-3-939928-44-7.
↑ Martínez Díez, Gonzalo (2007). Sancho III el Mayor Rey de Pamplona, Rex Ibericus, pp. 81–89 (in Spanish). Madrid: Marcial Pons Historia. ISBN 978-84-96467-47-7.
↑ Benvenuti, Gino (1985). La Repubblica Marinare. Amalfi, Pisa, Genova e Venezia, p. 42. Rome: Newton & Compton Editori. ISBN 88-8289-529-7.
↑ Weir, Alison (1989). Britain's Royal Families, p. 30. Vintage. ISBN 9780099539735.
↑ Lawson, M.K. (2004). "Harthacnut (c. 1018–1042)". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.