Gebruiker:Pimbrils/Kladblok/BoatingParty
| The boating party Het boottochtje | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Kunstenaar | Mary Cassatt | |||
| Jaar | circa 1883-1894 | |||
| Techniek | Olie op doek | |||
| Afmetingen | 90 × 118 cm | |||
| Museum | National Gallery of Art | |||
| Locatie | Washington D.C. | |||
| ||||
The boating party (Nederlands: Het boottochtje) is een schilderij van de Amerikaanse kunstschilderes Mary Cassatt, gemaakt in 1893-1894, olie op doek, 90 x 118 centimeter groot. Het toont een moeder met kind tijdens een boottochtje, met op de rug bezien een roeier die hen begeleidt. Het werk bevindt zich thans in de collectie van de National Gallery of Art te Washington D.C..
Context[bewerken | brontekst bewerken]
Cassatt bleef haar hele leven ongehuwd en zou zelf kinderen nooit krijgen. Niettemin maakte ze tal van portretten van moeders en hun kinderen. De moeders in haar werk worden vaak weergegeven in hun beschermende rol, maar tegelijk zoekt Cassatt vaak naar een diepere leefwereld, die verder reikt dan haar moederrol. Haar modellen koos ze doorgaans uit vrienden en familie.
Veel van haar werken doen denken aan madonna-schilderijen uit de Renaissance, die ze van 1872 tot 1874 in Italië bestudeerde. Na haar Italië-reis vestigde ze zich in Parijs, waar ze door Edgar Degas werd geïntroduceerd in de kring van de impressionisten. Ze zou de impressionistische stijl snel overnemen, maar net als Degas bleef ze veel aandacht houden voor belijningen, hetgeen haar werk vaak een meer klassieke uitstraling verleend.
Afbeelding[bewerken | brontekst bewerken]
The Boating Party werd geschilderd in Antibes, aan de Côte d'Azur. Het is qua compositie een van Cassatts meest ambitieuze werken. Geïnspireerd door de Japanse Prentkunst, waarvan de invloed herkenbaar is in de hoge horizon, de heldere kleuren (gedomineerd door het diepblauwe water) en de evenwichtige opbouw van patronen en vormen. De boog van het zeil loopt synchroon met de ronding van de boot. De rechterkant wordt gedomineerd door de ruggelings, in de schaduw van het zeil weergegeven roeier, die door zijn arm en de roeispaan wordt verbonden met de linkerhelft van het werk. De moeder zit stabiel in het midden, met haar voeten stevig op de bodem van de boot. Ze zit midden in de zon. De lichte pasteltinten waarin Cassatt haar heeft neergezet contrasteren met haar donkere, als een silhouet weergegeven mannelijke begeleider. Het benadrukt de devotie die ze uitstraalt, terwijl de rand van de hoed van het kind doet denken aan een aureool.
Op het eerste oog lijkt het schilderij een weergave van een onschuldig boottochtje, maar Cassatt brengt er bewust een bepaalde spanning in aan door de moeder met een dromerige blik naar de roeier te laten kijken. Ze lijkt haar kind, die door het wiegen van het water uit haar handen dreigt te glippen, zelfs even te vergeten. Hiermee suggereert ze een bepaalde verhouding tussen beide figuren, welke het schilderij een bijzondere psychologische diepgang geven, zoals die typerend is voor meer van Cassatts werken: de kijker mag het verder zelf invullen.
Literatuur en bron[bewerken | brontekst bewerken]
- Ingo E. Walther (ed.): Masterpieces of Western Art II. Taschen, Keulen 2005, blz. 539. ISBN 3-8228-4746-1