Italiëmolen
| Italiëmolen | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
| Basisgegevens | ||||
| Plaats | Venlo | |||
| Waterloop | Cedronsbeek
| |||
| Bouwjaar | 14e eeuw? | |||
| Verdwenen | 1945-1950 | |||
| Type | watermolen | |||
| Oorspronkelijk gebruik | korenmolen | |||
| Huidig gebruik | Verdwenen | |||
| Externe link(s) en afbeelding | ||||
| Database Verdwenen Molens | ||||
| ||||
Herdenkingssteen voor de herbouw van de molen in 1786
| ||||
| ||||
De Italiëmolen was een watermolen bij de Tegelpoort in de Nederlandse stad Venlo en werd aangedreven door het water uit de Cedronsbeek. Hij werd gebruikt als korenmolen, oliemolen en pelmolen.
Naam[bewerken | brontekst bewerken]
De molen stond in een hoekje van de havenbuurt die de naam Italië droeg en kreeg daarom de naam Italiëmolen.[1]
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
De oudste vermelding van een volmolen op deze locatie dateert uit 1523. Mogelijk slaat een vermelding uit 1349 ook al op deze molen.[1]
In de 18e eeuw werd de molen omgebouwd om graan te kunnen malen.[1] In 1733 kocht Antonius Theunissen de molen van de stad en provisor van de huisarmen.
In 1762 brandde de Italiëmolen af. Jan Christiaan Verzijl kocht de grond en de rechten in 1786 en herbouwde de molen. De molen werd in de 19e eeuw gebruikt als koren-, olie- en pelmolen.
In 1867 werd de vesting van Venlo ontmanteld, waardoor ook de waterhuishouding veranderde. De molen raakte hierdoor zijn functie kwijt. In 1873 werd een deel afgebroken en in 1882 werd de molen zelf stilgelegd.[1] Het gebouw bleef als pakhuis staan tot het vlak na de Tweede Wereldoorlog alsnog werd gesloopt.
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 
