Naar inhoud springen

Jakovlev Jak-17

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jakovlev Jak-17
Jakovlev Jak-17
Algemeen
Rol jachtvliegtuig
Bemanning een
Varianten Jak-17, Jak-17UTI of Jak-17V
Status
Eerste vlucht juni 1947
Aantal gebouwd 430
Gebruik Sovjet-Unie, Tsjechoslowakije, Polen, Roemenië, Volksrepubliek China
Afmetingen
Lengte 8,70 m
Hoogte 2,30 m
Spanwijdte 9,20 m
Vleugeloppervlak 14,9 m²
Gewicht
Leeggewicht 2.081 kg
Startgewicht 3.240 kg
Krachtbron
Motor(en) Toemanski RD-10 turbojet
Stuwkracht 8,9 kN
Prestaties
Topsnelheid 748 km/h
Vliegbereik 395 km
Dienstplafond 12.750 m
Bewapening
Boordgeschut 2 × 23 mm Noedelman-Soeranov NS-23 snelvuurkanonnen met elk 60 granaten
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart

De Jakovlev Jak-17 (Russisch: Як-17) (NAVO-codenaam: Feather of Magnet) was een vroege Sovjet straaljager ontwikkeld uit de Jak-15.

Een prototype, aangeduid met Jak-15U, vloog voor het eerst in 1947. Het belangrijkste verschil was het onderstel, dat geen staartwiel meer had, maar nu een neuswiel. In maar 1948 werd hij in productie genomen onder de aanduiding Jak-17. Hij werd voor het eerst aan het publiek getoond op de Sovjet Luchtvaartdag van 1949 in Toesjino. Er werden twee varianten gebouwd, de Jak-17 eenzits straaljager, en de Jak-17UTI twee-zits trainer.

De Jak-17 had, als een van de eerste Sovjet straaljagers, foutjes, zoals een lage snelheid en klein bereik en een onbetrouwbare motor, gebaseerd op de Duitse Junkers Jumo 004, met een gecompliceerde startprocedure. Aan de andere kant was zijn handelbaarheid heel goed en gelijk aan de populaire propelloraangedreven jagers Jak-3 en Jak-9, waardoor het een ideale machine werd voor de overstap van de proppeloraangedreven jagers naar de straalaangedreven jagers, met name in de trainingsvariant.