Vuurtoren van Vlissingen

Vuurtoren van Vlissingen
	Kop Boulevard de Ruyter (2 februari 2008)
Plaats	Vlissingen
Coördinaten	51° 26′ NB, 03° 35′ OL
Status	actief
Start bouw	ca. 1990
Opening	ca. 1990
Architect	Adrianus Cornelis van Loo
Aannemer	Enthoven & Co
Eigenaar	Rijkswaterstaat
Monument	nee
Karakter	1½ s aan, 1½ s uit
Lichtenlijst	0072
BA	B0200
NGA	114-9168
Bouwwerk
Hoogte	10,6 m
Vorm	vijfhoekig
Kleur	rood
Bouwmateriaal	plaatstaal
Uitrusting
Lichtpatroon	Iso R 3s
Lichthoogte	17 m boven zeeniveau
Nominale dracht	2 zeemijl
Mistsignaal	nee
Radar	nee
Bemand	nee
	;
Portaal	Maritiem

De vuurtoren van Vlissingen is een vuurtoren op het Keizersbolwerk in de Nederlandse stad Vlissingen. Het deed dienst als sectorlicht. In oktober 2022 (of al eerder) is de functie lichtopstand geworden met een rood licht Iso R 3 seconden. De benaming van het licht is nu Boulevard de Ruyter.^[1]

Het oorspronkelijke torentje werd gebouwd in 1891. Het werd ontworpen door Adrianus Cornelis van Loo en uitgevoerd door de ijzergieterij L.I. Enthoven & Co. uit Den Haag.^[2] Aanvankelijk had het een zeer kleine lantaarn. Na 1900 is er een veel groter lichthuis op het torentje gezet.

Op de eerste etage heeft jarenlang een houten uitkijkpost met balkon gezeten ten behoeve van de Belgische Loodsdienst, om controle te houden over het scheepvaartverkeer over de Westerschelde.^[2]

De gietijzeren stoel is in ongeveer 1980 vervangen door een plaatijzeren replica.^[2] Het lichthuis is wel behouden gebleven.

In 2013 is het stilstaande fresneloptiek vervangen door een installatie met led-verlichting.