Naar inhoud springen

Magnetische veldsterkte

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Elektromagnetisme
elektriciteit · magnetisme
Wetenschappers

De magnetische veldsterkte, meestal aangeduid met het symbool , is een vectorgrootheid die de sterkte van een magnetisch veld uitdrukt. In het SI-stelsel wordt de magnetische veldsterkte uitgedrukt in ampère per meter (A/m). Een oudere eenheid in het cgs-stelsel is de oersted (1 Oe ≈ 79,5775 A/m).

De magnetische veldsterkte hangt volgens de wet van Ampère samen met een elektrische stroom die door een gesloten lus met lengte omsloten wordt:

De magnetische veldsterkte is in de wetten van Maxwell de tegenhanger van de magnetische fluxdichtheid , ook magnetische inductie genoemd. De relatie tussen beide is:

waarin de magnetische veldconstante is en het magnetische dipoolmoment per volume-eenheid.

In veel gevallen is de magnetisatie evenredig met het aangelegde magnetische veld, zodat:

,

met de magnetische permeabiliteit van het medium.