Fernando Hierro

Fernando Hierro
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Fernando Ruiz Hierro
Geboortedatum	23 maart 1968
Geboorteplaats	Vélez-Málaga, Spanje
Nationaliteit	Spaanse
Lengte	188 cm
Positie	Verdediger
Clubinformatie
	Voetbalcarrière geëindigd in 2005
Huidige club	Al-Nassr
Functie	Sportief directeur
Jeugd
1973–1978 ; 1979 ; 1980–1986	Vélez CF ; CD Málaga ; Vélez CF
Senioren *
Interlands **
Getrainde teams
2014–2015 ; 2016–2017 ; 2018	Real Madrid (assistent) ; Oviedo ; Spanje
Bestuurlijke functies
2007–2011 ; 2011–2012 ; 2017–2018 ; 2022–2024 ; 2024–	Spanje (sportief directeur) ; Málaga (technisch directeur) ; Spanje (sportief directeur) ; Chivas (sportief directeur) ; Al-Nassr (sportief directeur)
	* Bijgewerkt op 4 juni 2024
	** Bijgewerkt op 4 juni 2024
Portaal	Voetbal

Fernando Hierro Ruíz (Vélez-Málaga, 23 maart 1968) is een Spaans voormalig betaald voetballer. El Mariscal ("de Maarschalk") was jarenlang centrale verdediger bij Real Madrid en bij het Spaans voetbalelftal. Hij werd in 2000 verkozen tot beste Andalusische speler van de twintigste eeuw.

Als clubspeler bouwde Hierro een zeer succesvolle erelijst op; hij won onder anderen driemaal de UEFA Champions League, eenmaal de UEFA Super Cup en tweemaal de Intercontinental Cup met Real Madrid. Hij was in juli 2018 bondscoach van het Spaans voetbalelftal voor de duur van het WK 2018.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Hierro speelde in zijn jeugd bij Real Valladolid en werd daar in het seizoen 1987/88 prof. In het seizoen 1989/90 vertrok hij naar Real Madrid, waar hij zou blijven tot 2002/03. In deze periode maakte hij vele successen mee bij De Koninklijke: vijfmaal de Spaanse landstitel (1990, 1995, 1997, 2001, 2003), eenmaal de Copa del Rey (1993), vijfmaal de Supercopa (1990, 1993, 1997, 2001, 2003), driemaal de UEFA Champions League (1998, 2000, 2002), een keer de UEFA Super Cup (2002) en tweemaal de wereldbeker (1998, 2002). Na een kort verblijf in Qatar, waar Hierro actief was voor Al-Rayyan, speelde de verdediger vanaf 2004 in de Premier League bij Bolton Wanderers. Op 15 mei 2005 speelde Hierro bij deze club zijn laatste officiële wedstrijd.

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Hierro speelde 89 wedstrijden voor het Spaans nationaal elftal en scoorde daarin 29 maal (een gemiddelde van 1 goal per 3 wedstrijden). Ondanks dat hij een verdediger was, staat hij daarmee achter David Villa, Raúl, David Silva en Fernando Torres vijfde op de topscorerslijst van het Spaans nationaal elftal. Hierro nam deel aan de WK's van 1994, 1998 en 2002.

Trainerscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Hierro was van 2017 tot medio 2018 werkzaam als technisch directeur bij de Spaanse voetbalbond (RFEF). Twee dagen voor de start van het WK voetbal 2018 kreeg hij de leiding over de nationale ploeg, nadat de bond zich had ontdaan van Julen Lopetegui. Lopetegui had namelijk een contract afgesloten om hoofdtrainer te worden van Real Madrid. Onder leiding van Hierro bereikte Spanje weliswaar de tweede ronde, maar daarin werd zijn ploeg uitgeschakeld door gastland Rusland. Op 8 juli 2018 maakte de Spaanse bond vervolgens bekend dat Hierro zou vertrekken.^[1] Hij werd in zijn rol als technisch directeur opgevolgd door oud-doelman José Francisco Molina, die gelijktijdig met de nieuwe bondscoach Luis Enrique werd gepresenteerd op 9 juli 2018.^[2]

Bestuurscarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds 17 oktober 2022 is Hierro sportief directeur bij het Mexicaanse Chivas.

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Real Madrid

Intercontinental Cup: 1998, 2002
UEFA Champions League: 1997/98, 1999/00, 2001/02
UEFA Super Cup: 2002
Copa Iberoamericana: 1994
Primera División: 1989/90, 1994/95, 1996/97, 2000/01, 2002/03
Copa del Rey: 1992/93
Supercopa de España: 1990, 1993, 1997, 2001, 2003

Al-Rayyan

Emir of Qatar Cup: 2003/04

Individueel

FIFA XI: 1996, 1997, 1998
UEFA Club Best Defender: 1997/98
ESM Team van het Jaar: 1996/97, 1997/98
FIFA World Cup All-Star Team: 2002

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Hierro speelde op 16 december 1998 mee in het FIFA-wereldelftal^[3], dat ter gelegenheid van het honderdjarige bestaan van de Federazione Italiana Giuoco Calcio aantrad tegen Italië en in het Olympisch Stadion in Rome met 6-2 verloor. Gabriel Batistuta en George Weah scoorden voor het gelegenheidsteam. Hierro moest na 56 minuten plaatsmaken voor Hidetoshi Nakata.