Nullastproef

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De nullastproef wordt uitgevoerd om de nullastverliezen van een transformator of elektromotor te bepalen.

Transformator[bewerken | brontekst bewerken]

Testopstelling ten behoeve van nullastproef

Bij de nullastproef wordt de secundaire zijde van de transformator niet belast. De primaire zijde wordt op de nominale spanning gebracht. Bij de transformator zijn de ijzerverliezen de nullastverliezen.

Op de meetinstrumenten is af te lezen:

  • V-meter = nominale spanning UN
  • W-meter = ijzerverliezen Pfe
  • A-meter = nullaststroom I0

Berekening[bewerken | brontekst bewerken]

Uit de meetgegevens van de nullastproef kan de ijzerverliesstroom Ife en de magnetiseringsstroom Im afgeleid worden:

Uit de ijzerverliesstroom en de magnetiseringsstroom kan vervolgens de ijzerweerstand Rfe (fictieve weerstand waarin de dissipatie van de ijzerverliezen plaatsvindt) en de reactantie Xm van de kern worden berekend:

Elektromotor[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de nullastproef wordt de motor onbelast aangesloten op de nominale spanning. De gemeten nullastverliezen van de elektromotor zijn de ijzerverliezen samen met de ventilatie- en wrijvingsverliezen. Door een asynchrone draaistroommotor synchroon aan te drijven worden de ventilatie- en wrijvingsverliezen door de aandrijfmotor geleverd, en meten we alleen nog de ijzerverliezen.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]