Mona Schallau

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mona Schallau
World Team Tennis 1975
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Geboorteplaats Marengo, IA, VS[1]
Geboortedatum 28 november 1948
Woonplaats Gilbert, AZ, VS[2]
Profdebuut 1971
Met pensioen 1980
Slaghand rechts
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Titels 1
Hoogste positie 17e (december 1975)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (1977dec)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 4e ronde (1972)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (1974)
Vlag van Verenigde Staten US Open 4e ronde (1977)
Dubbelspel
Titels 9
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open finale (1977dec)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (1973)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon halve finale (1974, 1978)
Vlag van Verenigde Staten US Open halve finale (1976)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 6–6
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (1972, 1973)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (1974, 1978)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (1976, 1977)
Laatst bijgewerkt op: 12 mei 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Anne Guerrant in 2012
Posities op de WTA-ranglijst
per einde seizoen
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel[3]
1975 [4] 17
1976 [5] 20
1977 [6] 27
1978 [7] 57
1980 [8] 76

Ramona (Mona) Anne Schallau (Marengo, 28 november 1948)[1] is een voormalig tennis­speelster uit de Verenigde Staten van Amerika. Schallau begon met tennis toen zij elf jaar oud was.[9] Zij speelt rechts­handig. Zij was actief in het inter­na­tio­nale tennis van 1971 tot en met 1980.

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Op 25 oktober 1975 trad Schallau in het huwelijk met Terry Guerrant.[10] Daarna nam zij aan toernooien deel onder de naam Mona Guerrant. Sinds ongeveer 1985 noemt zij zich Anne Guerrant.[9]

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Schallau groeide op in Iowa City, in een gezin van zeven kinderen waarin veel aan sport werd gedaan. Op tienjarige leeftijd had zij graag Little League baseball willen spelen, maar ze mocht niet meedoen omdat ze een meisje was. Daarom leerde zij tennis van een van haar broers.[2] Zij vroeg haar moeder om een tennis­racket, en die besteedde haar opgespaarde Sperry & Hutchinson Green Stamps om een racket te kunnen kopen.[9] De Iowa City High School was niet voorzien van meisjessporten, maar de jonge Mona overreedde het schoolbestuur om zich aan te sluiten bij de Iowa Girls High School Athletic Union – daardoor kon zij deelnemen aan tennistoernooien van de staat Iowa.[9] Zo werd Schallau ontdekt door Don Klotz, de tennis­coach van de Universiteit van Iowa, die haar gratis les gaf tot ze klaar was met High School.[2] Aansluitend kreeg zij in 1967 een studiebeurs aan het Rollins College in Winter Park (Florida). Daar nam zij deel aan het nationale inter-college-tennis, waarbij zij werd verkozen om de Verenigde Staten te vertegen­woordigen op de Zomeruniversiade 1970 in Turijn.[9] Toen zij in 1971 haar studie met een graad in gedragswetenschap afrondde, was de WTA-tour (toen nog Virginia Slims Circuit geheten) net uit de start­blokken, en Schallau besloot de tennissport beroepsmatig te gaan beoefenen.

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Reeds in 1968 werd Schallau gesignaleerd op het National Women's Collegiate Tournament in Northfield (Minnesota).[11] In januari 1970 bereikte zij de finale van het Florida State-kampioenschap in Orlando – zij verloor de eindstrijd van landgenote Stephanie Johnson.[12] In juni nam zij nogmaals deel aan het National Women's Intercollegiates-toernooi in Las Cruces (New Mexico), waar zij in de halve finale werd uitge­scha­keld door de latere winnares, de zes maanden jongere Laura duPont.[13] Een jaar later in Las Cruces was de kwartfinale haar eind­station.[14] Dat jaar, 1971, speelde zij voor het eerst op een grandslamtoernooi, op het US Open – daar strandde zij al in de eerste ronde. Aan het eind van het jaar bereikte Schallau haar eerste professionele finale, op het Australisch gravelkampioenschap in Brisbane – de Australische Evonne Goolagong was echter een maatje te groot voor haar. In 1972 veroverde Schallau haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Auckland, door de Nieuw-Zeelandse Marilyn Pryde te verslaan.[15] Een tweede enkel­spel­titel, zij het niet op het internationale circuit, won zij in januari 1973 op het Pacific Coast Indoors-toernooi in Portland (Oregon), waar zij in de finale afrekende met landgenote Marita Redondo.[16]

Haar hoogste notering op de nationale ranglijst van de Verenigde Staten is de zesde plek.[17] In december 1975 bereikte zij op de WTA-ranglijst de 17e plaats.[4] Naar eigen zeggen klom zij in 1976 nog naar de 11e positie van de wereld­rang­lijst.[9] Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de kwartfinale, op het Australian Open december 1977.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Schallau behaalde in het dubbelspel betere resultaten dan in het enkelspel. In januari 1970 op het Florida State-kampioenschap in Orlando (waar zij de enkelspelfinale verloor) won zij de titel in het dubbelspel, samen met landgenote Margie Cooper.[12] In januari 1972 op de Tasmanian Championships in Hobart, waar zij de enkelspel­finale verloor van Sovjet-Russin Olga Morozova, won zij met de Australische Janet Young de dubbelspeltitel.[18] Een week later in Nieuw-Zeeland op het BP New Zealand Open van Auckland won zij, naast de enkelspeltitel, ook die in het dubbel­spel, geflankeerd door landgenote Ann Lebedeff.[15] In totaal won Schallau negen dubbelspeltitels op WTA-niveau, waarvan drie in 1976 met landgenote Ann Kiyomura. Ook in 1976 met Kiyomura bereikte zij de finale van het WTA-kampioenschap dubbelspel – zij verloren deze van Billie Jean King (VS) en de Nederlandse Betty Stöve.[19]

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de finale, op het Australian Open december 1977 samen met de Australische Kerry Reid. Omdat deze finale, wegens regen, niet werd gespeeld, deelden zij de titel met het Australische koppel Evonne Cawley en Helen Cawley.

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

In deze discipline bereikte Guerrant tweemaal de kwartfinale op het US Open: in 1976 samen met de Australiër Allan Stone en in 1977 aan de zijde van een andere Australiër Ross Case.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren 1974–1976 maakte Schallau deel uit van het Amerikaanse team in de Wightman Cup – in 1976 gingen zij met de beker naar huis.

Bestuursfuncties[bewerken | brontekst bewerken]

In de beginjaren van de Women's Tennis Association was Schallau voorzitter van de toernooiencommissie (Tournament Committee), waarbij zij meewerkte aan de eerste richtlijnen voor de WTA-tour. Ook was zij voorzitter van de ranglijstcommissie (Ranking Committee), waarbij zij hielp de eerste computer­programma's voor de WTA-ranglijst in te voeren.[2]

Na het beroepstennis[bewerken | brontekst bewerken]

Guerrant stopte met haar professionele loopbaan in december 1980 – haar laatste toernooi was in Tucson (Arizona) waar zij in het enkelspel de kwartfinale en in het dubbelspel de halve finale bereikte.[20] In 1981 kreeg zij een zoon.[9] In 1995 werd zij opgenomen in de Des Moines Sunday Register's Iowa Sports Hall of Fame.[9] Tot minimaal 2014 bleef zij tennissen, en titels winnen, op nationale toernooien. Op 65-jarige leeftijd won zij de enkelspeltitel op het USTA Women's National Grass Court 65s-toernooi van 2014 in Philadelphia.[2]

Guerrant en haar echtgenoot waren ondernemers die in onroerend goed investeerden, van 1976 tot hun pensione­ring in 2005. In 2005 maakten zij een reis naar India, waar zij met eigen ogen zagen hoe kleine uitgeleende bedragen van grote betekenis waren voor kleine ondernemers, vaak vrouwen, in primitieve dorpen. Zij namen het besluit om dit type hulp te gaan verlenen, en zij richtten de Guerrant Foundation, Inc op. Naast eigen vermogen mobiliseerden zij ook sponsors en andere contribuanten, met (sinds 2009) als jaarlijks evenement het Battle of the Sexes Tennis Festival in Phoenix waarin mannen en vrouwen tegen elkaar tennisten.[2]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Tier I
Tier II
Tier III
Tier IV & V

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score ref
gewonnen finales
1. 1972-01-23 Vlag van Nieuw-Zeeland WTA Auckland gras Vlag van Nieuw-Zeeland Marilyn Pryde 6-2, 6-0 [15]
verloren finales
1. 1971-12-19 Vlag van Australië WTA Brisbane gravel Vlag van Australië Evonne Goolagong 1-6, 1-6 [22]
2. 1972-01-16 Vlag van Australië WTA Hobart gras Vlag van Sovjet-Unie Olga Morozova 3-6, 3-6 [18]

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score ref
gewonnen finales
1. 1972-01-16 Vlag van Australië WTA Hobart gras Vlag van Australië Janet Young Vlag van Australië Barbara Hawcroft
Vlag van Sovjet-Unie Olga Morozova
6-3, 6-2 [18]
2. 1972-01-23 Vlag van Nieuw-Zeeland WTA Auckland gras Vlag van Verenigde Staten Ann Lebedeff Vlag van Nieuw-Zeeland Jeanette Amer
Vlag van Nieuw-Zeeland Robyn Legge
6-1, 6-1 [15]
3. 1973-09-16 Vlag van Verenigde Staten WTA Saint Louis Vlag van Australië Karen Krantzcke Vlag van Nederland Betty Stöve
Vlag van Verenigde Staten Pam Teeguarden
6-4, 7-6 [23]
4. 1973-09-23 Vlag van Verenigde Staten WTA Houston tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Pam Teeguarden Vlag van Frankrijk Françoise Dürr
Vlag van Nederland Betty Stöve
6-3, 5-7, 6-4 [24]
5. 1976-02-08 Vlag van Verenigde Staten WTA Akron tapijt (i) Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Brigitte Cuypers Vlag van Verenigd Koninkrijk Glynis Coles
Vlag van Roemenië (1965-1989) Florența Mihai
6-4, 7-6 [25]
6. 1976-02-22 Vlag van Verenigde Staten WTA Detroit tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura Vlag van Verenigde Staten Chris Evert
Vlag van Nederland Betty Stöve
6-3, 6-4 [26]
7. 1976-03-21 Vlag van Verenigde Staten WTA Dallas tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura Vlag van Verenigde Staten Marita Redondo
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Greer Stevens
6-3, 4-6, 6-4 [27]
8. 1976-03-28 Vlag van Verenigde Staten WTA Boston tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura Vlag van Verenigde Staten Rosie Casals
Vlag van Frankrijk Françoise Dürr
3-6, 6-1, 7-5 [28]
9. 1978-04-02 Vlag van Verenigde Staten WTA Stuart gravel Vlag van Australië Helen Gourlay Vlag van Verenigde Staten Renée Richards
Vlag van Verenigde Staten Zenda Liess
6-1, 6-3 [29]
verloren finales
1. 1972-06-17 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Beckenham gras Vlag van Verenigde Staten Laura duPont Vlag van Sovjet-Unie Olga Morozova
Vlag van Verenigde Staten Sharon Walsh
6-8, 1-6 [30]
2. 1973-08-19 Vlag van Verenigde Staten WTA Wall Township hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Julie Anthony Vlag van Frankrijk Françoise Dürr
Vlag van Nederland Betty Stöve
4-6, 4-6 [31]
3. 1973-09-30 Vlag van Verenigde Staten WTA Columbus (GA) gravel Vlag van Verenigde Staten Pam Teeguarden Vlag van Frankrijk Françoise Dürr
Vlag van Nederland Betty Stöve
5-7, 5-7 [32]
4. 1974-09-29 Vlag van Verenigde Staten WTA Denver tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Pam Teeguarden Vlag van Frankrijk Françoise Dürr
Vlag van Nederland Betty Stöve
2-6, 5-7 [33]
5. 1974-10-13 Vlag van Verenigde Staten WTA Phoenix hardcourt Vlag van Verenigde Staten Pam Teeguarden Vlag van Frankrijk Françoise Dürr
Vlag van Nederland Betty Stöve
3-6, 7-5, 3-6 [34]
6. 1975-03-23 Vlag van Verenigde Staten WTA Dallas tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Julie Anthony Vlag van Frankrijk Françoise Dürr
Vlag van Nederland Betty Stöve
6-7, 2-6 [35]
7. 1976-01-25 Vlag van Verenigde Staten WTA Washington tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Wendy Overton Vlag van Sovjet-Unie Olga Morozova
Vlag van Verenigd Koninkrijk Virginia Wade
6-7, 2-6 [36]
8. 1976-02-29 Vlag van Verenigde Staten WTA Sarasota tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura Vlag van Tsjecho-Slowakije Martina Navrátilová
Vlag van Nederland Betty Stöve
1-6, 0-6 [37]
9. 1976-04-26 Vlag van Japan WTA Tokio tapijt (i) Vlag van Verenigde Staten Ann Kiyomura Vlag van Verenigde Staten Billie Jean King
Vlag van Nederland Betty Stöve
3-6, 2-6 details
10. 1977-12-17 Vlag van Australië WTA Sydney gras Vlag van Australië Kerry Reid Vlag van Australië Evonne Cawley
Vlag van Australië Helen Cawley
0-6, 0-6 [38]
11. 1977-12-31 Vlag van Australië Australian Open gras Vlag van Australië Kerry Reid Vlag van Australië Evonne Cawley
Vlag van Australië Helen Cawley
niet gespeeld
wegens regen
details
12. 1978-01-22 Vlag van Verenigde Staten WTA Houston tapijt (i) Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Greer Stevens Vlag van Verenigde Staten Billie Jean King
Vlag van Tsjecho-Slowakije Martina Navrátilová
6-7, 6-4, 6-7 [39]
13. 1978-04-16 Vlag van Verenigde Staten WTA Hilton Head gravel Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Greer Stevens Vlag van Verenigde Staten Billie Jean King
Vlag van Tsjecho-Slowakije Martina Navrátilová
3-6, 5-7 [40]

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978
Vlag van Australië Australian Open 2R 2R KF
Vlag van Frankrijk Roland Garros 4R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 3R 4R 3R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 2R 1R 2R 1R 4R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1971 1972 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1980
Vlag van Australië Australian Open KF F
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R HF
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R KF HF 3R HF 3R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R KF KF 1R HF 1R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 1972 1973 1974 1976 1977 1978  w-v 
Vlag van Australië Australian Open – – – – – geen   toernooi – – – – 0-0
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 0-1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 2R 0-2
Vlag van Verenigde Staten US Open 3R KF KF 6-3

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Anne Guerrant.