Negatieve campagne: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Ecvanvlo (overleg | bijdragen)
Negatieve campagnes, negative campaigning, verkiezingscampagnes, aanvallen tegenstander.
 
Ecvanvlo (overleg | bijdragen)
bronnen toegevoegd
Labels: Visuele tekstverwerker Link naar doorverwijspagina
Regel 1: Regel 1:
‘Negative Campaigning’ is een strategie om politieke campagnes te voeren. Via deze strategie probeert een partij een politiek tegenstander in een slecht daglicht te door deze aan te vallen. Dit kan door middel van het uitlichten van slecht beleid, eerdere onwenselijke stemming, of door het karakter van de partij aan te vallen. De verzender van het bericht probeert hier zelf beter van te worden om uiteindelijk stemmen te winnen.
‘Negative Campaigning’ is een [[strategie]] om politieke [[Campagne|campagnes]] te voeren. Via deze strategie probeert een [[Politieke partij|partij]] een politiek tegenstander in een slecht daglicht te door deze aan te vallen. Dit kan door middel van het uitlichten van slecht beleid, eerdere onwenselijke stemming, of door het karakter van de partij aan te vallen. De verzender van het bericht probeert hier zelf beter van te worden om uiteindelijk stemmen te winnen<ref>Walter, A. S., van der Brug, W., & van Praag, P. (2013). When the Stakes Are High: Party Competition and Negative Campaigning. ''Comparative Political Studies'', ''47''(4), 550–573. <nowiki>https://doi.org/10.1177/0010414013488543</nowiki></ref>.


Er is veel bekend over negative campaigning in de Verenigde Staten. Daar zijn verkiezingen meestal tussen twee kandidaten van de Republikeinen en de Democraten. Deze tweestrijd zorgt ervoor dat er juist veel te winnen is voor de één en te verliezen is voor de andere. Daarom dat ze meer geneigd zijn om negatieve campagnes te gebruiken.
Er is veel bekend over negatieve campagnes in de [[Verenigde Staten]]. Daar zijn verkiezingen meestal tussen twee kandidaten van de [[Republikeinse Partij (Verenigde Staten)|Republikeinen]] en de [[Democraten (Verenigde Staten)|Democraten]]. Deze tweestrijd zorgt ervoor dat er juist veel te winnen is voor de één en te verliezen is voor de andere. Waardoor het meer gebruikelijk is om deze strategie te gebruiken.<ref>Verhulsdonk, I., Nai, A., & Karp, J. A. (2021). Are Political Attacks a Laughing Matter? Three Experiments on Political Humor and the Effectiveness of Negative Campaigning. ''Political Research Quarterly'', 106591292110235. <nowiki>https://doi.org/10.1177/10659129211023590</nowiki>

</ref>


Tegelijkertijd is dit ook een strategie die we zien toenemen in Nederland en vergelijkbare landen met een meerpartijenstelsel. Sinds Pim Fortuyn is er een sterke toename van het gebruik van ‘negative campaigning’ (bron). In 2021 is het CDA door het stof gegaan, omdat het een negatieve campagne wilde voeren op twitter tegen de VVD. Voordat de campagne een volwaardige aftrap heeft gehad moesten de initiatiefnemers van deze campagne de stekker eruit trekken en zich verantwoorden bij de partij (bron).
Tegelijkertijd is dit ook een strategie die we zien toenemen in Nederland en vergelijkbare landen met een meerpartijenstelsel. Sinds Pim Fortuyn is er een sterke toename van het gebruik van ‘negative campaigning’ (bron). In 2021 is het CDA door het stof gegaan, omdat het een negatieve campagne wilde voeren op twitter tegen de VVD. Voordat de campagne een volwaardige aftrap heeft gehad moesten de initiatiefnemers van deze campagne de stekker eruit trekken en zich verantwoorden bij de partij (bron).


== Soorten negatieve campagnes<ref>{{Citeer boek|titel=The Three Faces of Negative Campaigning: The Democratic Implications of Attack Ads, Cynical News, and Fear-Arousing Messages|auteur=Ann Crigler, Marion Just, Todd Belt|taal=en|url=https://doi.org/10.1057/9781403983114_8|uitgever=Palgrave Macmillan US|plaats=New York|datum=2006|pagina's=135–163|ISBN=978-1-4039-8311-4}}</ref> ==
== Soorten negatieve campagnes ==

1.<u>Aanvallen van kandidaten</u>


1. Aanvallen van kandidaten
Een kandidaat valt andere kandidaten aan. Dit kan op basis van karakter van de kandidaat, maar ook meer op basis van beleid of stemgedrag.
Een kandidaat valt andere kandidaten aan. Dit kan op basis van karakter van de kandidaat, maar ook meer op basis van beleid of stemgedrag.


2. Angstaanjagende berichten
2.<u>Angstaanjagende berichten</u>

Berichten die angst aanjagend zijn verspreid door de kandidaten. De berichten kunnen ervaren worden als een bedreiging of beangstigend, terwijl het niet in alle gevallen altijd opzettelijk is.
Berichten die angstaanjagend zijn verspreid door de kandidaten. De berichten kunnen ervaren worden als een bedreiging of beangstigend, terwijl het niet in alle gevallen altijd opzettelijk is.


== Voordelen ==
== Voordelen ==

Versie van 30 jun 2022 21:03

‘Negative Campaigning’ is een strategie om politieke campagnes te voeren. Via deze strategie probeert een partij een politiek tegenstander in een slecht daglicht te door deze aan te vallen. Dit kan door middel van het uitlichten van slecht beleid, eerdere onwenselijke stemming, of door het karakter van de partij aan te vallen. De verzender van het bericht probeert hier zelf beter van te worden om uiteindelijk stemmen te winnen[1].

Er is veel bekend over negatieve campagnes in de Verenigde Staten. Daar zijn verkiezingen meestal tussen twee kandidaten van de Republikeinen en de Democraten. Deze tweestrijd zorgt ervoor dat er juist veel te winnen is voor de één en te verliezen is voor de andere. Waardoor het meer gebruikelijk is om deze strategie te gebruiken.[2]

Tegelijkertijd is dit ook een strategie die we zien toenemen in Nederland en vergelijkbare landen met een meerpartijenstelsel. Sinds Pim Fortuyn is er een sterke toename van het gebruik van ‘negative campaigning’ (bron). In 2021 is het CDA door het stof gegaan, omdat het een negatieve campagne wilde voeren op twitter tegen de VVD. Voordat de campagne een volwaardige aftrap heeft gehad moesten de initiatiefnemers van deze campagne de stekker eruit trekken en zich verantwoorden bij de partij (bron).

Soorten negatieve campagnes[3]

1.Aanvallen van kandidaten

Een kandidaat valt andere kandidaten aan. Dit kan op basis van karakter van de kandidaat, maar ook meer op basis van beleid of stemgedrag.

2.Angstaanjagende berichten

Berichten die angstaanjagend zijn verspreid door de kandidaten. De berichten kunnen ervaren worden als een bedreiging of beangstigend, terwijl het niet in alle gevallen altijd opzettelijk is.

Voordelen

Een negatieve campagne wordt gevoerd omdat de politieke partij of kandidaat er haar voordeel mee kan doen. Uit de literatuur blijkt dat er verschillende positieve effecten van negatieve campagnes zijn. Zo zijn stemmers meer bereid om te helpen bij campagnes, door middel van donaties aan de campagne (bron). Daarnaast blijkt uit onderzoek dat het helpt om stemmers aan te sporen om naar de stembus te gaan (bron). Negatieve campagnes worden over het algemeen als meer informatief ervaren (bron). Als een campagne negatiever is zorgt dat ervoor dat men meer geïnteresseerd raakt in de campagne (bron). Wat ervoor zorgt dat stemmers makkelijker kandidaten en politieke partijen uit elkaar kunnen halen. Negatieve campagnes helpen stemmers om de uiteindelijk stemkeuze te maken (bron).

Nadelen

Er zijn ook nadelen van negatieve campagnes, redenen om dus niet een negatieve campagne te voeren. Het blijkt namelijk dat negatieve campagnes kunnen zorgen voor een verlaging van het vertrouwen in de politiek (bron). Ook is gebleken dat het kan zorgen dat mensen juist niet willen gaan stemmen (bron).

Deze onvoorziene effecten, die ervoor zorgen dat kandidaten er slechter uitkomen en bijv. stemmers verliezen door hun negatieve campagne noemen we het backlash effect. In sommige gevallen weten partijen en/of kandidaten dat ze stemmen zullen verliezen bij 1 groep, maar juist stemmen zullen winnen bij de andere groep. Als de stemmen die ze kunnen winnen meer zijn dan ze verliezen is er een positief ‘net-effect’ voor diegene die de negatieve campagne voert. En dus weegt de winst zwaarder dan het verlies (bron).

Partijen of kandidaten zijn meer geneigd om het risico te nemen voor een backlash effect om drie redenen. 1. Kandidaten of partijen liggen achter in de peilingen en hebben dus weinig te verliezen. 2. Nieuwe uitdagers, zittende kandidaten of partijen hebben te veel te verliezen. Nieuwe kandidaten daarentegen hebben nog weinig te verliezen. 3. Meerderheidsstelsel waarbij er een ‘winner takes it all’ principe is. In zo’n stelsel is er veel te verliezen, daarom zijn de campagnes in zulke stelsels verhard. (bron)

Voorbeelden van negatieve campagnes

Nederland

  • 2002: Pim Fortuyn tegen PvdA-lijsttrekker Ad Melkert (bron)
  • 2006: Campagne CDA tegen PvdA tijdens het Radio 1 lijsttrekkersdebat (bron)
  • 2019: Hans Brusselmans campagnespot SP tegen de EU en Frans Timmermans. (bron)
  • 2021: (Gefaalde) CDA negatieve twitter campagne @RutteDoctrine tegen Mark Rutte. (bron)

Verenigde Staten

  • 1964: Het ‘Daisy’ meisje gebruikt bij Democratische kandidaat Lyndon Johnson tegen Republikeinse kandidaat Barry Goldwater.
  • 2012: Democratische kandidaat Barack Obama valt de Republikeinse kandidaat Mitt Romney over of hij wel belasting heeft betaald in de voorafgaande jaren en suggereert dat Romney iets te verbergen heeft..
  • 2020: Republikeinse Donald Trump manipuleerde een foto van de Democratische kandidaat Joe Biden ‘He never will”. Op de gemanipuleerde foto lijkt het of Biden zich schuilhoudt in een kelder. (bron)
  1. Walter, A. S., van der Brug, W., & van Praag, P. (2013). When the Stakes Are High: Party Competition and Negative Campaigning. Comparative Political Studies, 47(4), 550–573. https://doi.org/10.1177/0010414013488543
  2. Verhulsdonk, I., Nai, A., & Karp, J. A. (2021). Are Political Attacks a Laughing Matter? Three Experiments on Political Humor and the Effectiveness of Negative Campaigning. Political Research Quarterly, 106591292110235. https://doi.org/10.1177/10659129211023590
  3. (en) Ann Crigler, Marion Just, Todd Belt (2006). The Three Faces of Negative Campaigning: The Democratic Implications of Attack Ads, Cynical News, and Fear-Arousing Messages. Palgrave Macmillan US, New York, 135–163. ISBN 978-1-4039-8311-4.