Babbeltruc

Een babbeltruc is een oplichtingstruc waarbij mensen aan de deur of op straat worden opgelicht of beroofd door middel van een smoes. De smoes dient om wantrouwen weg te nemen en een opening te creëren voor de diefstal of oplichting, al dan niet met een handlanger, waarbij soms gebruik wordt gemaakt van bedreiging of geweld. Omdat hiervoor een vlotte babbel vereist is, spreekt men vaak van een babbeltruc. Op straat zijn toeristen vaak een veelgezocht slachtoffer omdat ze vaak geld bij zich hebben, minder waakzaam zijn omdat ze in vakantiestemming zijn, en kwetsbaarder zijn omdat ze de stad en de taal niet kennen. Bij oplichting aan de deur zijn zijn de doelwitten vaak oudere mensen omdat die kwetsbaarder zijn en bovendien vaker thuis zijn.

Methode

Babbeltrucs kunnen zowel op straat als aan de deur plaatsvinden.

Straattrucs

De oplichter zoekt een slachtoffer uit. Meestal wordt hierbij gezocht naar iemand die duidelijk een toerist is en alleen is. Vervolgens benadert hij of zij het slachtoffer met een verzonnen verhaal om hem of haar geld afhandig te maken. Meestal gaat het om kleine bedragen. Er wordt weinig tijd in de truc gestoken en bij de geringste twijfel, protest, tegenwerking, of tekenen van politieaanwezigheid, haakt de oplichter af om het bij een ander te proberen. Dit is voor mogelijke slachtoffers een belangrijk gegeven om eventuele oplichting in de kiem te smoren. Veelvoorkomende trucs zijn:

• Bedelen waarbij op allerlei manieren op valse wijze sympathie wordt gewonnen:
  • De oplichter doet alsof hij voor een goed doel collecteert en vraagt om geld.
  • Het inzetten kan kinderen, wat het tevens een vorm van kinderarbeid en uitbuiting maakt.
  • Het fingeren van handicaps, verzonnen zielige verhalen.
• Op oplichter verkoopt kortingsbonnen of tickets die de organisatie zelf al gratis uitdeelt.
• De oplichter probeert onder valse voorwaarden schade te claimen door zich bijvoorbeeld kermend achter een rijdende auto te laten vallen of tegen het slachtoffer op te lopen waarbij zognenaamd iets kostbaars breekt. Het slachtoffer wordt vervolgens met het dreigement van civiele- of zelfs strafprocedures onder druk gezet te betalen. Handlangers doen alsof ze getuigen zijn en ondersteunen het verhaal van de oplichter.
• De oplichter verkoopt vriendschapsarmbandjes voor een veel te hoge prijs en onder valse voorwendselen (bijvoorbeeld eerst zeggen dat het gratis is, dan het bandje omknopen, dan geld vragen). Ook andere zaken (zelfportret, show) of ongevraagde diensten (toeristische rondleiding, een foto, handlezen), kunnen op deze wijze worden opgedrongen. Sommige oplichters laten zich van te voren betalen voor iets dat niet plaats zal vinden (muziekshow, boottocht, etc.).
• De oplichter doet zich voor als straatverkoper en klampt toeristen aan om zaken te verkopen (vaak electronica of sloffen sigaretten). Wanneer hij betaald wordt verwisselt hij het echte product vliegensvlug met iets waardeloos in dezelfde verpakking dat evenveel weegt (stuk straattegel, piepschuim met spijkers voor extra gewicht erin) en poetst de plaat. Een handlanger leidt vaak tijdens of direct na de transactie het slachtoffer af om de oplichter de kans te geven de wisseltruc uit te voeren en weg te komen.
• De oplichter benadert (vaak in uniform) toeristen die een kaartje willen kopen maar de OV-kaartjesautomaat niet begrijpen, en doet alsof hij een OV-medewerker is. Vervolgens verkoopt hij voor een fors bedrag een kinderkaartje, dat weliswaar tourniquets en OV-poortjes opent, maar geen geldig vervoersbewijs voor de toerist is en dus ook nog een boete kan opleveren. Het is zelfs voorgekomen dat echte OV-medewerkers toeristen op deze wijze oplichtten, tuk op een extra verdienste.
• De oplichter doet zich voor als geldwisselaar en steelt vervolgens een deel van of al het geld. Een andere smoes is het met behulp van een uniform zich voordoen als agent en het geld ´op echtheid controleren´, waarbij eveneens een deel wordt gestolen.

Aan de deur

Bij babbeltrucs aan de deur gaat de oplichter huisdeuren af. Met een smoes probeert hij de bewoner geld afhandig te maken of zelfs te beroven, al dan niet met behulp van een handlanger. Veelvoorkomende trucs zijn:

• De oplichter doet alsof hij voor een goed doel collecteert en vraagt om geld.
• De oplichter belt aan en leidt de bewoner af, terwijl een handlanger via de achteringang binnendringt en kostbaarheden steelt.
• Helpdeskfraude: de oplichter doet zich voor als bankmedewerker, belt het slachtoffer en vraagt om diens PIN, en maakt een afspraak om diens bankpas op te halen, omdat er zogenaamd een veiligheidslek in de bankrekening is. Vervolgens wordt de bankpas opgehaald en direct de bankrekening geplunderd.
• De oplichter doet zich voor als reparateur, verkoper of meteropnemer om zo het huis binnen te komen. Vaak werken ze met zijn tweeën waarbij de één het slachtoffer afleidt en aan de praat houdt, en de ander kostbaarheden steelt. Soms kletst de oplichter zichzelf met een smoes het huis binnen waarna hij (soms onder bedreiging van het slachtoffer) kostbaarheden steelt.
• De oplichter doet zich voor als postbode of collectant en laat zich betalen met een mobiel pinapparaat. Na afloop blijkt een groot bedrag van de bankrekening van het slachtoffer afgeschreven.
• De oplichter doet zich voor als klusjesman en beweert dat er dringend reparaties nodig zijn aan bijvoorbeeld het dak. Vervolgens biedt hij aan deze reparaties te verrichten tegen een gepeperde prijs. De reparaties zijn vaak onnodig, slecht uitgevoerd of zelfs schadelijk, en zowel de dienst als de betaling worden op opdringerige of zelfs intimiderende wijze opgedrongen.