Portaal:Filosofie
 Filosofie of wijsbegeerte is het verlangen en streven naar kennis en wijsheid. In het Grieks is het woord filosofia (Grieks: φιλοσοφία) een samenstelling van de woorden voor liefde (φιλειν = houden van, φιλος = vriend, φιλια = vriendschap) en voor wijsheid (σοφία = wijsheid). Een beoefenaar van filosofie wordt een filosoof of wijsgeer genoemd. Over de gehele wereld hebben mensen stelselmatig dezelfde vragen gesteld, en voortbordurend op elkaars werk filosofische tradities geschapen. In de oudheid omvatte filosofie het geheel van de wetenschappen. In de laatste eeuwen zijn vele gebieden waar filosofie zich traditioneel mee bezighield toevertrouwd aan specialistische wetenschappen. Zo werd de studie van de sterren astronomie, de studie van de natuur werd fysica, scheikunde en biologie en de studie van de menselijke natuur werd het terrein van de psychologie, neurologie en de psychiatrie. Een eigen onderwerp heeft de filosofie dus niet, of het zouden de metafysica en de kennistheorie moeten zijn. Wat in ieder geval wel eigen is aan de filosofie is haar werkwijze en vraagstelling.
Filosofie kan ruwweg ingedeeld worden naar geografische en culturele regio's. De term "filosofie" in een Europese of Amerikaanse academische context verwijst in het algemeen naar de filosofische tradities van de westerse beschaving, soms ook de westerse filosofie genoemd. In het westen wordt de term oosterse filosofie meestal gebruikt als omvattende term om de filosofische tradities van Azië en het oosten aan te duiden. Hieronder valt de filosofie die afkomstig is uit India en China. Het artikel Geschiedenis van de filosofie biedt een historisch overzicht van filosofische tradities in verschillende culturen. |
Filosofie op Wikipedia
 Etalage-artikelen | ||||||||||||
Nieuwe artikelen13-06-19 Helden van de geest - 12-06-19 Geschiedenis van de wijsbegeerte in Nederland (boekenserie) - 10-06-19 Gabriël Nuchelmans - 28-05-19 Filosofenpad (Kioto) - 21-05-19 Marinus Anthonie van Melle - 15-05-19 Dries van Melsen - 04-03-19 Cornelia Johanna de Vogel - 11-10-18 Geschiedenis van de wijsbegeerte in Nederland (tijdschrift) - 01-09-18 Andrew Pickering - 01-09-18 Martin Kusch - 22-07-18 Cees Struyker Boudier - 17-06-18 Magazyn voor de critische wijsgeerte - 05-06-18 Piet Verburg - 30-04-18 De mundi sensibilis atque intelligibilis forma et principiis - 24-04-18 John Deely - 26-03-18 Karl Korsch - 16-03-18 Philipp Mainländer - 09-03-18 J.J.P. van Boxtel - 27-02-18 Michiel Wielema - 05-02-18 Michael Franciscus Josephus Marlet - 24-10-17 Dominicus Gerbrandus Jelgersma - 07-10-17 World Congress of Philosophy - 07-10-17 Fédération Internationale des Sociétés de Philosophie | |||||||||||||
Uitgelicht Socrates (Athene, ca. 469 v.Chr. - aldaar, 399 v.Chr.) of Sokrates (Oudgrieks: Σωκράτης) was een klassiek Grieks Atheense filosoof. Hij wordt beschouwd als een van de stichters van de westerse filosofie, al liet hij zelf geen geschriften na. Hij is bekend geworden door de verslagen van zijn studenten, met name die van Plato en Xenophon, en door de toneelstukken van zijn tijdgenoot, Aristophanes. Het 'socratische probleem' is de moeilijkheid om te bepalen wie de historische Socrates in werkelijkheid was en in hoeverre de diverse literaire representaties zijn denken accuraat weergeven. Socrates liet immers zelf geen geschriften na, zodat historici die zich een beeld willen vormen van zijn leven en filosofie zijn aangewezen op verslagen van diens tijdgenoten. Dit zijn voornamelijk drie primaire bronnen: Aristophanes met venijnige kritiek op Socrates' filosofie (zwaar gekarikaturiseerd, een idee van hoe Socrates bij de gewone man in de straat overkwam), Xenophon en Plato, vooral in zijn dialogen Apologie en Symposium. In Plato's beschrijving van Socrates wordt er geen scherpe lijn getrokken tussen 'de historische Socrates' en 'de platonische Socrates', die de rol van woordvoerder van Plato's filosofie op zich neemt. Daardoor blijft de "echte" Socrates verborgen en beschikken we slechts over interpretaties van zijn opvattingen en idealiseringen van zijn leven. Plato (427–347 v.Chr.) wordt vaak beschouwd als de belangrijkste bron van informatie over Socrates' leven en filosofie. Tegelijk geloven veel geleerden echter dat Plato, literair kunstenaar als hij was, "Socrates" te veel vereerde en zijn imago zo overdreef dat hij dingen zou hebben gedaan of gezegd die veel verder gingen dan wat aannemelijk is voor de historische Socrates. Daarom wordt Xenophon, als historicus, vaak gezien als betrouwbaarder bron voor de historische Socrates. Bij interpretatie van passages in werken van Plato is er voortdurend discussie of Plato daar de historische Socrates beschrijft of zijn fictieve projectie. Zoals Martin Cohen het uitdrukte, biedt Plato, de idealist, "een idool, een meesterfiguur, voor de filosofie. Een heilige, een profeet van de "Zonnegod", een leraar die werd veroordeeld voor zijn ketterse leer." |
Dit kan beter[bewerk]
| ||||||||||||
Gewenste artikelenSamuel Alexander (en) - Oliva Sabuco de Nantes Barrera (es) - Bernard Bosanquet (en) - Catharine Trotter Cockburn (en) - Gerald Cohen (en) - Joshua Cohen (en) - Cyreense School (en) - Solomon Dodashvili (en) - Existentiële fenomenologie (en) - Emergentisme (en) - Foundationalisme (en) - Gewetensbezwaar/gewetensbezwaren/gewetensbezwaarde - David Gauthier (en) - Gulden middenweg (en) - Amy Gutmann (en) - Handeling (filosofie) (en) - Homo sacer (en) - Irrationalisme (de) - Joshua Knobe (en) - Lasthenia (en) - Lineaire logica (en) - Logisch atomisme (en) - Makrina - Damaris Cudworth Masham (en) - Naming and Necessity (en) - Dositej Obradović (en) - Onora O'Neill (en) - Ontotheologie (en) - Pleonexia (en) - Politiek Augustinisme (de?) - Charles Bernard Renouvier (en) - Romeinse filosofie - Roswitha von Gandersheim (en) - School van Efeze (en) - Subjectivisme (de) - Eric Voegelin (en) - Vrančić, Faust (en) - Gerda Walther (it) - | |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
