Hector Denis
Hector Achille Denis ('s-Gravenbrakel, 29 april 1842 - Elsene, 10 mei 1913) was een Belgisch volksvertegenwoordiger en hoogleraar.
Levensloop
Denis was een zoon van Joachim Denis, ingenieur bij de spoorwegen, en van Clémence Vander Elst. Hij promoveerde aan de ULB, tot doctor in de rechten (1865) en tot doctor in de natuurwetenschappen (1868). Hij bleef aan de universiteit verbonden, werd in 1879 buitengewoon hoogleraar en in 1886 gewoon hoogleraar. Voor de jaren 1892-1894 werd hij verkozen tot rector. Hij doceerde voornamelijk aardrijkskunde en staathuishoudkunde. Naarmate de jaren vorderden kreeg de jonge wetenschap die de naam 'sociologie' kreeg, zijn volle aandacht.
Van 1897 tot 1902 leidde hij, samen met Emile Vandervelde en Guillaume De Greef het Institut des sciences sociales gesticht door Ernest Solvay, van 1897 tot 1902. In 1892 werd hij corresponderend lid en in 1895 volwaardig lid van de Koninklijke Academie van België. Hij was ook vele jaren een invloedrijk lid van de Hoge Arbeidsraad.
Hij begon vanaf 1894 aan een politieke carrière. Hij werd dat jaar als kandidaat van een kartellijst van socialisten en radicale liberalen tot volksvertegenwoordiger verkozen voor het arrondissement Luik en bleef dit mandaat vervullen tot aan zijn dood. In het parlement deed hij vaak uitgebreide uiteenzettingen en diende hij vele wetsvoorstellen in, waarvan enkele succes kenden en werden goedgekeurd.
Publicaties
- L'impôt, Brussel, 1889.
- L'organisation du suffrage universel, Brussel, 1892.
- La dépression économique et sociale et l'histoire des prix, Brussel, 1897.
- Histoire des systèmes économiques et socialistes, Brussel, 1897.
Literatuur
- Emile VANDERVELDE, Notice sur Hector Denis, in: Annuaire de l'Académie royale de Belgique, 1938.
- Victor ERNST, Hector Denis, libre penseur, Brussel, 1938.
- Armand JULIN & B.S. CHLEPNER, Hector Denis, in Biographie nationale de Belgique, T. 29, Brussel, 1957.