Huur (België)
Een huurovereenkomst of een huurcontract is een overeenkomst waarbij de ene partij, de verhuurder, zich ertoe verbindt om de andere partij, de huurder, gedurende een bepaalde tijd het genot te verschaffen van een zaak, tegen betaling van een bepaalde prijs.[1]
In België is het huurrecht gefragmenteerd waardoor er er verschillende soorten huurregimes bestaan naargelang de bestemming en de aard van het verhuurde goed. Men onderscheidt onder meer:
- de gemeenrechtelijke huurovereenkomst of het algemeen huurrecht;
- de woninghuurovereenkomst;
- de handelshuurovereenkomst;
- pacht;
- veepacht;
- sociale woninghuur;
- internationale huur.
Het bovenstaande is geen exhaustieve lijst van de verschillende soorten huur.
Na de zesde Staatshervorming is huur een gewestelijke aangelegenheid geworden, waardoor een nieuwe regionale regeling niet is uitgesloten.[2]
Algemene huur
Het algemeen huurrecht wordt geregeld in de artikelen 1708 e.v. België. Deze regeling is van toepassing op onroerende goederen en soms ook op roerende goederen, voor zover dit niet in strijd is met de aard van het desbetreffende goed.[3] Deze regeling is hoofdzakelijk van aanvullend recht, wat betekent dat partijen er contractueel van kunnen afwijken. Deze regeling geldt voor alle onroerende goederen, tenzij bijzondere wetgeving ervan afwijkt. Zelfs dan zal het algemeen huurrecht de leemtes, voor zover die er zijn, de bijzondere wetgeving aanvullen.
Woninghuur
Het woninghuurrecht is van toepassing op huurovereenkomsten van woningen die de huurder tot hoofdverblijfplaats heeft.[4]
- ↑ Art. 1709 BW.
- ↑ Zie zo het voorontwerp van decreet van 14 juli 2017 houdende bepalingen betreffende de huur van voor bewoning bestemde goederen of delen ervan.
- ↑ Cass. 8 april 1943, Pas. 1943, I, 135.
- ↑ Art. 1 Wet van 20 februari 1991 betreffende de huurovereenkomsten met betrekking tot de hoofdverblijfplaats van de huurder in het bijzonder.