Taishōgoto
De taishōgoto, ook wel nagoyaharp, is een Japans snaarinstrument. De naam is afgeleid van de Taishōperiode (1912-1926), toen het instrument voor het eerst verscheen. Het is ook ingeburgerd geraakt in Oost-Afrika, vaak onder de naam taishokoto.
Geschiedenis
[bewerken | brontekst bewerken]
De taishōgoto werd in 1912 ontwikkeld door de muzikant Gorō Morita in Nagoya. Hij had van de eerste premier van Japan een beurs gekregen om twee jaar lang muziekinstrumenten te bestuderen in Europa en de Verenigde Staten. Vervolgens kwam hij op het idee om het mechaniek van een typemachine te combineren met een instrument.
De taishōgoto bestaat uit een lange, holle doos met snaren over de hele lengte. Boven de snaren bevindt zich een reeks genummerde typemachine-achtige toetsen, die ingedrukt de snaren verkorten om hun toonhoogte te verhogen. Het wordt in de lengte gespeeld en getokkeld. Er zijn ook elektronische versies van het instrument.
De taishōgoto lijkt sterk op de bulbultarang uit India en de akkordolia uit Duitsland, en ze delen hetzelfde principe van het veranderen van de toonhoogte door de snaren in te drukken. Het vertoont ook enige gelijkenis met de Zweedse nyckelharpa om hetzelfde principe, hoewel de bespeling anders is.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Taishōgoto op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.