Brontekst bekijken van Triumph TR7-serie

{{Zie artikel|Dit artikel beschrijft de Triumph TR7-motorfietsen. Voor de TR7-auto zie [[Triumph TR7]].}}De '''Triumph TR7-serie''' was een serie 750cc-[[motorfiets]]en die het Britse merk [[Triumph Engineering Company|Triumph]] produceerde van 1973 tot 1983.{{inhoud links|klein}}
==Voorgeschiedenis==
{{Infobox motorfietstype
|naam = Triumph TR7-serie
|afbeelding = Triumph Tiger 750 TR7V (1979).jpg
|onderschrift = Triumph TR7V Tiger uit 1979
|merk = [[Triumph Engineering Company|Triumph]]
|aka = 
|categorie = 
|jaren = 1973-1983
|voorganger = [[Triumph TR6 Trophy-serie]]
|opvolger = [[Les Harris|Harris Triumph TR7V Tiger]]
|motortype= [[Stoterstang]]en [[kopklepmotor]]
|bouwwijze = [[Dwarsgeplaatste motor|Dwarsgeplaatste]] [[paralleltwin]]
|koeling = [[Luchtkoeling|Lucht]]
|boring = 76&nbsp;mm
|slag = 82&nbsp;mm
|cilinderinhoud = 744,0&nbsp;cc
|brandstofsysteem = 1 [[carburateur]]
|ontsteking = [[Loodaccu|Accu]]-[[bobine]]
|smering = [[Dry-sumpsysteem]]
|compressieverhouding = 
|vermogen = 
|topsnelheid = 
|primaire aandrijving = [[Triplexketting]]
|koppeling = Meervoudige natte plaat
|versnellingen = 5
|secundaire aandrijving = [[Kettingaandrijving|Ketting]]
|frame = [[Wiegframe|Dubbel wiegframe]]
|voorvork = [[Telescoopvork]]
|achtervork = [[Achterbrug|Swingarm]]
|remmen = 
|tankinhoud = 
|droog gewicht = 
}}
Triumph bracht in 1958 de 650cc-[[Triumph T120 Bonneville 650-serie#Triumph T120 Bonneville|T120 Bonneville]] op de markt. Het was de opvolger van de [[Triumph Tiger T110|Tiger T110]], die een enkele [[carburateur]] had en die 40&nbsp;pk leverde. Het zustermodel [[Triumph TR6 Trophy-serie|TR6 Trophy]] had ook slechts een carburateur, maar vooral de Amerikaanse importeurs drongen aan op sterkere motoren die ze onder meer wilden inzetten in de populaire [[desert race]]s. De T120 kreeg twee carburateurs en leverde 46&nbsp;pk, maar de TR6 Trophy bleef in productie. Veel klanten (die in deze tijd nog veel onderhoud zelf deden) vonden het afstellen van twee carburateurs te moeilijk, waardoor er steeds vraag bleef naar deze machines. Begin [[1970-1979|jaren zeventig]] wilden de Amerikanen opnieuw snellere motoren, onder meer omdat het reglement van de [[American Motorcyclist Association]] voor de "AMA Class C" was gewijzigd, waardoor nu ook 750cc-[[kopklepmotor]]en in wedstrijden als de [[Daytona 200]] mochten starten. Triumph werkte toen al aan de driecilinder [[Triumph Trident 750-serie#Triumph T150 Trident racer|Triumph Trident racer]], maar de Amerikanen boorden zelf een T120 op tot 724&nbsp;cc voor races. Uiteindelijk gaf Triumph toe en bracht het de 50pk-[[Triumph T140 Bonneville 750-serie#Triumph T140V Bonneville|T140V Bonneville 750]] uit. Het was de hoogste tijd, want [[Honda (motorfiets)|Honda]] had al in 1969 haar [[Honda CB 750-serie|CB 750]]-viercilinder uitgebracht, die 67&nbsp;pk leverde en in 1972 was de [[Kawasaki Z 1 900|Kawasaki Z900]] met 82&nbsp;pk verschenen.
===NVT===
In juli 1973 werd Triumph ingelijfd bij de [[NVT (motorfiets)|Norton-Villiers-Triumph]]-groep van eigenaar [[Dennis Poore]]. Die dreigde de Triumph-fabriek in [[Meriden (West Midlands)|Meriden]] te sluiten. Daarop volgden stakingen en zelfs een [[sit-in]], waardoor de productie vrijwel stil kwam te liggen. De werknemers vormden de [[Meriden Motorcycle Co-operative]] en zetten het merk Triumph op die manier voort. In april 1975 begon de productie opnieuw, met de werknemerscoöperatie als producent en NVT als opdrachtgever en afnemer.
==Triumph TR7(R)V Tiger==
In 1973 werd de '''Triumph TR7RV Tiger''' gepresenteerd, aanvankelijk nog met dezelfde [[boring (werktuigbouw)|boring]]/[[slag (zuiger)|slag]]verhouding van het Amerikaanse Rod Coates-blok<ref>Rod Coates was de servicemanager van Triumph Corporation (Tri-Cor), importeur voor de [[Oostkust van de Verenigde Staten]]. Hij had 204 T120-Bonnevilles opgeboord tot 724,5&nbsp;cc om ze in te zetten in Amerikaanse wedstrijden. Dat was de [[Triumph T120 Bonneville 650-serie#Triumph T120RT Bonneville (750&nbsp;cc)|T120RT Bonneville 750]]. Toen Peter Thornton, bezig met het samenvoegen van BSA en Triumph voor NVT, dat ontdekte werd Coates ontslagen.</ref>, 75 x 82&nbsp;mm. De "R" stond voor "[[roadster]]", maar die verdween al snel omdat ze overbodig was. Er was geen andere TR7. De "V" stond zoals bij alle Triumph's voor de vijfversnellingsbak. De machine was ontwikkeld door [[Brian Jones (constructeur)|Brian Jones]]. Al snel werd de motor 1&nbsp;mm opgeboord om aan 744&nbsp;cc te komen en veranderde de naam in '''TR7V Tiger'''. De machine had het oliehoudende [[Wiegframe|dubbel wiegframe]] dat al voor de [[Triumph T120 Bonneville 650-serie|T120 Bonneville]] was ontwikkeld. Het was toen al niet al te lovend ontvangen, want de dikke centrale bovenbuis die de motorolie bevatte beïnvloedde het ontwerp en de zithoogte was erg hoog. Het frame werd echter verlaagd. De "V" stond voor de vijf[[versnellingsbak]]. De eerste (724&nbsp;cc)-versie had nog twee [[trommelrem]]men, maar in het voorwiel zat nu een [[schijfrem]]. De koplampbevestiging was nu verbeterd: de "draadjes" waarmee ze bij de T120 was opgehangen waren vervangen door normale "lamporen", de bevestiging van het voorspatbord was robuuster en het was - net als het achterspatbord - van [[roestvrij staal]] gemaakt. Vanaf het begin werd de TR7V in twee versies geleverd: de UK/ROW ([[Verenigd Koninkrijk|United Kingdom]]/Rest Of the World)-versie met laag stuur en 18,1liter-tank en de [[Verenigde Staten|USA]]-versie met hoog stuur en 13,6liter-tank. Vanaf 1976 werd de TR7V Tiger vernieuwd. Het werd nu onder verantwoordelijkheid van de Meriden Motor Cycle Co-operation gemaakt en de coöperatie van werknemers moest meteen flink investeren om de schakeling van rechts naar links te brengen, een eis voor goedkeuring in de VS. Het was mogelijk omdat de technici gedurende de 18 maanden dat de productie stil had gelegen hard doorgewerkt hadden. Voor meer ontwikkelingen was eenvoudig geen geld, daarom werden alleen de kleurenschema's vernieuwd.
===Motor===
De motor was een [[dwarsgeplaatste motor|dwarsgeplaatste]], [[luchtkoeling|luchtgekoelde]] [[paralleltwin]]-[[kopklepmotor]] met twee [[kleppen]] per [[cilinder (motor)|cilinder]] die werden bediend door [[stoterstang]]en en [[tuimelaar (motortechniek)|tuimelaars]]. Aanvankelijk werd de 650cc-motor van de [[Triumph T120 Bonneville 650-serie|T120 Bonneville]] opgeboord tot 724&nbsp;cc, maar nog in 1973 werd de motor vergroot tot 744&nbsp;cc. Om dat te realiseren konden de [[carter (motortechniek)|carters]] van de T120 niet meer worden gebruikt en moesten er aangepaste carters komen. Ook de bevestiging van de [[cilinderkop]] werd aangepast (van negen naar tien [[bout (verbinding)|bouten]]). Door de grotere motor werden de hoofdlagers van de [[krukas]] te zwaar belast, wat werd opgelost door mildere [[nokkenas]]sen in te bouwen en de [[compressieverhouding]] te verlagen tot 7,9:1. De [[nokkenas]]sen waren laag geplaatst, die voor de inlaatkleppen aan de achterkant van het [[cilinderblok]], die van de uitlaatkleppen ervoor. De [[smeersysteem|smering]] geschiedde door een [[dry-sumpsysteem]] waarbij de motorolie in de bovenste framebuis werd meegevoerd. De [[ontstekingssysteem|ontsteking]] was een [[loodaccu|accu]]-[[bobine]]-ontsteking van [[Lucas Industries]], bij de eerste modellen nog met [[onderbreker|contactpuntjes]]. Er was een enkele [[Amal (carburateur)|Amal]] Concentric R930/89 30mm-[[carburateur]] voor de brandstofvoorziening. 
===Transmissie===
Op het linker uiteinde van de [[krukas]] zat de [[primaire transmissie]], die via een [[triplexketting]] de meervoudige natte plaat[[koppeling (aandrijving)|koppeling]] aandreef. De machine had een voetgeschakelde vijf[[versnellingsbak]] met het schakelpedaal rechts, waar aan de rechterkant ook de [[kickstarter (pedaal)|kickstarter]] op zat. 
===Rijwielgedeelte===
De TR7V Tiger had het in 1970 geïntroduceerde "oil-in-frame"-[[rijwielgedeelte]], een [[wiegframe|dubbel wiegframe]] met een dikke bovenbuis waar de motorolie in bewaard werd. De eerste 724cc-versie had nog een [[trommelrem]] in het voorwiel, maar die werd al in 1973 vervangen door een [[Lockheed]]-[[schijfrem]]. Achter zat een trommelrem, die in 1976 werd vervangen door een schijfrem. Beide schijfremmen waren meer bedoeld om mee te doen met de Japanse "mode", want ze remden nauwelijks beter dan de oude [[trommelrem]]men. Voor was een [[telescoopvork]] met [[gaiter]]s gemonteerd, achter een [[achterbrug|swingarm]] met twee veer/demperelementen.
===Uitrusting===
De TR7V Tiger had, behalve zijn vijfversnellingsbak, ook elektrische [[richtingaanwijzer]]s, maar verder was de uitrusting karig. Zo ontbeerde de machine nog steeds een [[startmotor]], die de [[Honda CB 750-serie|Honda CB 750]] al in 1969 had. Ook het schakelpedaal aan de rechterkant was voor veel rijders lastig, omdat bijna alle motorfietsen intussen links schakelden. In 1975, toen de productie na achttien maanden werd hervat door de [[Meridan Motorcycle Co-operative]], werd dit aangepast en kwam het schakelpedaal aan de linkerkant en het rempedaal rechts, een wijziging die door de Amerikaanse wetgeving was afgedwongen.
==Triumph TR7P Tiger==
Ook de '''Triumph TR7P Tiger''' verscheen in 1973 als politiemotor. Het was de logische vervanger van de [[Triumph TR6 Trophy-serie#TR6P Trophy|TR6P Trophy]]. De uitrusting kon worden aangepast aan de wensen van het politiekorps. Met de komst van de [[BMW /7-serie]] in 1976 schakelden ook de meeste Britse politiekorpsen over op de [[BMW R75/7]] en later op de [[BMW R100RT]].
==Triumph TR7ES Tiger==
Er bestaan foto's van de '''TR7ES Tiger''', zowel uit 1981 als uit 1982. Dit model had een [[startmotor]]. Dat was niet onlogisch, want de T140 Bonneville had die al in 1980 met de [[Triumph T140 Bonneville 750-serie#Triumph T140ES Bonneville Electro|T140ES Bonneville Electro]] gekregen. Het is heel waarschijnlijk dat het bij enkele [[prototype]]n is gebleven, want een TR7V Tiger zonder startmotor was met 8.000 [[Nederlandse gulden|gulden]] al duurder dan een [[Honda CB 750-serie|Honda CB 750]] en een Bonneville met startmotor kostte 9.500 gulden, de prijs van een [[Honda CB 900 F Bol d'Or]]. Het was dus onmogelijk om op prijs te concurreren met de Japanse merken.
==Triumph TR7T Tiger Trail==
{|{{Galerij rechts groot}}
|{{Galerijbestand groot|TRIUMPH TIGER TRAIL 750 TR7T.jpg}}
|}
{|{{Galerij links groot}}
|{{Galerijbestand groot|TR7T.jpg|}}
|}
In 1980 begonnen twee Franse importeurs druk uit te oefenen op hun merken om zware [[offroad]]s te bouwen. De Franse importeur van [[BMW Motorrad|BMW]] vroeg om de bouw van de [[BMW R80G/S-serie#GS 800 R|BMW GS 800 R]], waarmee [[Hubert Auriol]] de [[Dakar-Rally]] van 1981 wist te winnen. De Franse Triumph-importeur Comptoirs Generaux du Cycle et de l'Industrie Mecanique (C.G.C.I.M.) bracht zelf al een omgebouwde [[Triumph T140 Bonneville 750-serie|T140 Bonneville]] naar Meriden. Hij wilde een Triumph-concurrent voor de populaire [[BMW R80G/S-serie#R 80 G/S|BMW R80G/S]], maar ook hier was het de bedoeling om aan te treden in de Dakar-Rally. 

Hoofdingenieur [[Brian Jones (constructeur)|Brian Jones]] zag wel iets in het model, maar hij vond de Bonneville-motor te sterk. Hij bouwde de '''TR7T Tiger Trail''' rond het blok van de TR7V Tiger, maar verlaagde de [[compressieverhouding]] nog iets van 7,9:1 naar 7,4:1 en gebruikte de rustige [[nokkenas]]profielen van de [[Triumph Trident 750-serie|Triumph Trident]], waardoor het [[vermogen (natuurkunde)|vermogen]] naar 42&nbsp;pk daalde. De [[overbrengingsverhouding|gearing]] werd aan het terrein aangepast door andere kettingtandwielen (kleiner voor en groter achter) te gebruiken. Mede door het ontbreken van een [[startmotor]]<ref>Er werd een klein aantal TR7T Tiger Trails verkocht aan de politie van [[Trinidad (eiland)|Trinidad]]. Deze machines kregen wel een [[startmotor]].</ref> was de TR7T Tiger Trail 11&nbsp;kg lichter dan de straatmodellen. Hoewel de TR7T Tiger Trail ongeveer 160 km/uur haalde, adviseerde de fabriek om op de standaard [[Avon Rubber plc|Avon]]-Mudplugger-banden niet sneller dan 130 km/uur op de verharde weg te rijden. Deze banden kregen veel kritiek, omdat ze weliswaar heel goed waren in het zand, maar niet op asfalt. De [[Metzeler]] Enduro-banden van de [[BMW R80G/S]] voldeden goed op de weg. De BMW was dan ook meer eel [[allroad]], de Triumph een [[offroad]]. 

De eerste TR7T Tiger Trail werd getoond op de motorshow van [[Parijs (stad)|Parijs]], eind 1980. Het blad "Bike" meldde dat de Franse importeur twee machines had ingeschreven voor de Dakar-Rally, maar dat was niet zo. Het blad "Moto Verte" schreef zelf twee machines in voor de Parijs-Tunis-Rally, maar die haalden de finish niet. In juni 1981 versloeg Tony Beamont van de Federation of Police Motorcycle Clubs de BMW R80G/S en de Japanse concurrentie in de Rallye des Pyrénées. Triumph meldde deze successen in advertenties en posters, maar ze werden overschaduwd door de overwinning van [[Hubert Auriol]] met de BMW R 800 GS in de Dakar-Rally. Het door [[Gulf Oil]] gesponsorde Royal Military Police display team kreeg speciale witte TR7T Tiger Trails, met witte frames, witte velgen en een gewijzigd uitlaatsysteem.
===Uitrusting===
Met uitzondering van de witte machines voor de politie werd de Tiger Trail alleen geleverd in "Sunburst Yellow', inclusief de spatborden en zijdeksels. Ze had een kleine Paioli-12,4liter-tank, maar die voor de VS-modellen was nog kleiner: 9&nbsp;liter. Het stuur en de tankdop hadden een zwarte [[poedercoaten|poedercoating]], de twee-in-een-uitlaat was zwart verchroomd. Op het stuur zaten weliswaar twee tellerhuizen, maar er was alleen een [[snelheidsmeter]]. In plaats van een [[toerenteller]] zaten in het tweede huis de controlelampjes en het contactslot. Voor zat een enkele [[Lockheed|Lockheed AP]]-[[schijfrem]], achter een [[simplexrem|simplex]]-[[trommelrem]]. De rechthoekige [[richtingaanwijzer]]s en het remlicht werden geleverd door het Duitse ULO. De Bumm-spiegels kwamen ook uit Duitsland. De achterschokdempers waren van [[Marzocchi]], maar de [[telescoopvork]] was identiek aan die van de straatmodellen. De velgen kwamen van Radaelli en waren geschoeid met [[Avon Rubber plc|Avon]]-Mudplugger-terreinbanden. De koplamp was kleiner dan bij de straatmodellen en voorzien van een steenslaggaasje. De twee-in-een-uitlaat was links omhooggebogen, waardoor het eigenlijk niet mogelijk was om een duopassagier mee te nemen. Dat kon ook niet door het te kleine ¾-zadel, iets groter dan een solozadel maar te klein voor twee volwassenen. Er waren ook geen duovoetsteunen noch een handgreep voor een passagier. Zelfs de [[middenbok]] was een optie, de machine werd alleen met een [[Jiffy (motor)|zijstandaard]] geleverd.
===De pers===
De internationale pers ontving de TR7T Tiger Trail met enig enthousiamse, want het was lang geleden dat Triumph echt iets nieuws had gepresenteerd. Ook de recensies waren gunstig, maar de tests brachten wel enkele onvolkomenheden aan het licht, vooral met betrekking tot de banden die slecht presteerden op de verharde weg en de vering. Vooral de [[voorvork]] werd te licht bevonden. De veerweg was niet lang genoeg, maar door stick-slip veerde ze ook niet voldoende uit, waardoor de volgende inveerslag ook weer te kort was. De beschermplaat voor het [[carter (motortechniek)|carter]] was te kort. Ze eindigde voor het ondercarter, waardoor de afvoerleiding van de motorolie onbeschermd bleef. In het terrein bleek de machine echter een succes, zelfs het Duitse blad Motorrad vond de machine beter dan de BMW R80G/S en Superbike plaatste de machine als tweede in haar vergelijkingstest, achter de [[Moto Morini]] Camel, maar voor de BMW G/S. Ook het Nederlandse [[Motor (tijdschrift)|Motor]] vond de machinne comfortabel maar functioneel en in het terrein verrassend goed.

Toch waren de klanten niet overtuigd. Buiten het VK werd de machine populair in [[Australië (land)|Australië]], [[Zwitserland]] en opmerkelijk genoeg ook [[Duitsland]], maar over het geheel viel de vraag tegen. De 500cc-Morini Camel kostte slechts 9.520 gulden, de BMW 12.500 gulden en de Triumph (zowel de 750cc-TR7T Tiger Trail als de 650cc-[[Triumph TR65T Tiger Trail]]) 10.950 gulden, maar alleen de BMW werd een succes. In 1982 gingen zowel de TR7T Tiger Trail als de TR65T Tiger Trail uit productie.
===Triumph TR65T Tiger Trail===
{{Zie hoofdartikel|Triumph TR65-serie}}
Het blad [[Motor Cycle News]] had in 1981 gesuggereerd dat de 650cc-motor van de [[Triumph TR65 Thunderbird]] nog geschikter zou zijn voor de [[offroad]]motor. Het slapende bestuurslid [[Geoffrey Robinson (politicus)|Geoffrey Robinson]] was een [[Labour Party (Verenigd Koninkrijk)|Labour]]-kamerlid dat een grote rol had gespeeld bij de financiële steun die voor de oprichting van de [[Meriden Motorcycle Co-operation]] nodig was geweest. Hij had grote bezwaren bij het uitbrengen van de 650cc-TR65 Thunderbird en ook van een voorgesteld 125cc-model voor beginnende motorrijders. Hij was bang dat de lichtere modellen de verkoop van de winstgevende 750cc-modellen zou hinderen. Het bestuur vond echter dat de lichtere modellen eerder een opstap naar zwaardere modellen vormden. Daarom verscheen in 1982 de '''TR65T Tiger Trail''', die even duur was als het 750cc-model. Dat werd gerechtvaardigd door de betere uitrusting, zoals een [[toerenteller]] en een [[middenbok]].
==Eerdere Triumph TR7's==
Al in 1960 werd de aanduiding "TR7" gebruikt voor de [[Triumph T120 Bonneville 650-serie#Triumph TR7/A Bonneville en TR7/B Bonneville|TR7/A Bonneville en TR7/B Bonneville]]. Deze machines hoorden bij de [[Triumph T120 Bonneville 650-serie]] en waren bestemd voor de Amerikaanse markt. De aanduiding "TR7" was bedoeld om onderscheid te maken met de [[Triumph TR6 Trophy-serie|TR6 Trophy]].
==L.F. Harris Triumph TR7T Tiger Trail==
{|{{Galerij rechts groot}}
|{{Galerijbestand groot|British Army White Helmets Royal Signals Display Team Triumph TR7V Tiger motorcycle.jpg|L.F. Harris TR7T Tiger Trail van het [[Royal Signals Motorcycle Display Team]]}}
|}
Na de vrijwillige [[liquidatie (financieel)|liquidatie]] van de [[Meriden Motorcycle Co-operation]] kocht [[John Bloor]] de merknaam "Triumph" met het doel om zelf geheel nieuwe en moderne motorfietsen te gaan bouwen. Dat kon hij voorlopig niet. Daarom gaf hij [[Les Harris|Leslie Frederick ("Les") Harris]] toestemming om de merknaam te gebruiken en de 750cc-Triumph te bouwen tot hij zijn fabriek in [[Hinckley and Bosworth|Hinckley]] gebouwd had. Harris produceerde op kleine schaal [[Triumph T140 Bonneville 750-serie|T140 Bonneville's]], maar ook TR7T Tiger Trails. Hij leverde de machines voor de "White Helmets", het [[Royal Signals Motorcycle Display Team]], dat demonstraties verzorgde bij motorevenementen. 
==Technische gegevens==
{|class="wikitable"
!Triumph!!TR7RV Tiger!!TR7P Tiger!!TR7V Tiger!!TR7ES Tiger!!TR7T Tiger Trail
|-
|'''Periode'''
|align="center"|1973
|colspan=2 align="center"|1973-1980
|colspan=2 align="center"|1981-1982
|-
|'''Categorie'''
|align="center"|[[Toermotorfiets|Toer]]
|align="center"|Politie
|align="center"|Toer
|align="center"|[[Prototype]]
|align="center"|[[Offroad]]
|-
|'''Motortype'''
|colspan=5 align="center"|[[Stoterstang]]en [[kopklepmotor]]
|-
|'''Bouwwijze'''
|colspan=5 align="center"|[[Dwarsgeplaatste motor|Dwarsgeplaatste]] [[paralleltwin]]
|-
|'''Koeling'''
|colspan=5 align="center"|[[Luchtkoeling|Lucht]]
|-
|'''[[Boring (werktuigbouw)|Boring]]'''
|align="center"|76&nbsp;mm
|colspan=4 align="center"|76&nbsp;mm
|-
|'''[[Slag (zuiger)|Slag]]'''
|colspan=5 align="center"|82&nbsp;mm
|-
|'''[[Cilinderinhoud]]'''
|align="center"|724,5&nbsp;cc
|colspan=4 align="center"|744,0&nbsp;cc
|-
|'''[[Carburateur]](s)'''
|colspan=4 align="center"|1 [[Amal (carburateur)|Amal]] Concentric R930/89 30&nbsp;mm
|align="center"|Amal Concentric MkI 30&nbsp;mm
|-
|'''[[Ontstekingssysteem|Ontsteking]]'''
|colspan=5 align="center"|[[Loodaccu|Accu]]-[[bobine]]
|-
|'''[[Smeersysteem]]'''
|colspan=5 align="center"|[[Dry-sumpsysteem]]
|-
|'''[[Compressieverhouding]]'''
|colspan=4 align="center"|7,9:1
|align="center"|7,4:1
|-
|'''Max. [[Vermogen (natuurkunde)|Vermogen]]'''
|align="center"|49&nbsp;pk bij 6.700&nbsp;tpm<ref>Het Nederlandse blad [[Motor (tijdschrift)|Motor]] mat in 1973 op de rollentestbank 53&nbsp;pk</ref>
|colspan=3 align="center"|51&nbsp;pk bij 6.700&nbsp;tpm
|align="center"|42&nbsp;pk bij 6.500&nbsp;tpm
|-
|'''[[Primaire aandrijving]]'''
|colspan=5 align="center"|[[Triplexketting]]
|-
|'''[[Koppeling (aandrijving)|Koppeling]]'''
|colspan=5 align="center"|Meervoudige natte plaat
|-
|'''[[Versnellingsbak|Versnellingen]]'''
|colspan=5 align="center"|5
|-
|'''[[Secundaire aandrijving]]'''
|colspan=5 align="center"|[[Kettingaandrijving|Ketting]]
|-
|'''Startmethode'''
|colspan=3 align="center"|[[Kickstarter (pedaal)|Kickstarter]]
|align="center"|Kickstarter + [[startmotor]]
|align="center"|Kickstarter
|-
|'''[[Rijwielgedeelte]]'''
|colspan=5 align="center"|[[Wiegframe|Dubbel wiegframe]]
|-
|'''[[Voorvork]]'''
|colspan=5 align="center"|[[Telescoopvork]]
|-
|'''[[Achtervork]]'''
|colspan=5 align="center"|[[Achterbrug|Swingarm]]
|-
|'''Voor[[rem]]'''
|align="center"|[[Trommelrem]]
|colspan=3 align="center"|[[Schijfrem]]
|-
|'''Achter[[rem]]'''
|align="center"|[[Trommelrem]]
|colspan=2 align="center"|Trommelrem, 

vanaf 1976: [[schijfrem]]
|align="center"|Schijfrem
|align="center"|Trommelrem
|-
|'''Tankinhoud'''
|align="center"|[[Verenigd Koninkrijk|VK]] & export: 18,1&nbsp;liter

[[Verenigde Staten|USA]]: 13,6&nbsp;liter
|align="center"|18,1&nbsp;liter
|align="center"|VK & export: 18,1&nbsp;liter

USA: 13,6&nbsp;liter
|align="center"|18,1&nbsp;liter
|align="center"|VK & export: 12,4&nbsp;liter

USA: 9&nbsp;liter
|-
|'''[[Droog gewicht]]'''
|align="center"|179,3&nbsp;kg
|align="center"|Onbekend
|align="center"|179,3&nbsp;kg
|align="center"|Onbekend
|align="center"|174&nbsp;kg
|}
==Trivia==
===Testresultaat===
Het is opmerkelijk om te zien wat testredacteuren in de jaren zeventig allemaal accepteerden. Het blad [[Motor (tijdschrift)|Motor]] testte de TR7RV Tiger, de [[Triumph T140V Bonneville]] en de [[Triumph Trident 750-serie#Triumph T150 Trident MkII|Triumph T150 Trident MkII]] in 1973. Alle machines bleken overmatig te trillen, maar in de test van 7.000 km sneuvelden 5 koplampjes, 8 achterlichten, 3 instrumentenlampjes, 1 benzinekraan, een elektrische draad en 1 spatbordsteun. Men verzuimde aan te geven bij welke van de drie motorfietsen dit gebeurde. De conclusie van de test was: "''Naar onze mening zijn de Triumphs hele beste machines voor diegenen die aandacht aan hun machine besteden, bereid zijn om zelf onvolkomenheden in afwerking en afstelling weg te werken en de machines niet alleen de sporen geven op lege snelwegen''".
{{Appendix|1=Bronnen|2=
* {{Bronvermelding anderstalige Wikipedia|taal=en|titel= Triumph Tiger Trail}}
* Guus van de Beek: Vergelijking van de 750 Triumphs, [[Motor (tijdschrift)|Motor]] 1973 nr. 25
* https://www.classic-british-motorcycles.com/1973-triumph-tr7.html
* https://www.classic-british-motorcycles.com/1976-triumph-tr7.html
* https://www.classic-british-motorcycles.com/triumph-tr7.html
* Koos van Leeuwen: Triumph Tiger Trail, de mudplugger, Motor 1981 nr. 36
;Voetnoten
{{References}}
}}
[[Categorie:Motorfietsserie van Triumph|TR07-serie]]